Skarga kasacyjna na decyzję Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów w przedmiocie odmowy dopuszczenia do kolokwium habilitacyjnego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.) sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk sędzia del. WSA Agnieszka Miernik Protokolant sekretarz sądowy Justyna Łaskawska po rozpoznaniu w dniu 18 kwietnia 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 stycznia 2018 r. sygn. akt II SA/Wa 1137/17 w sprawie ze skargi M. K. na decyzję Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów z dnia [...] maja 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy dopuszczenia do kolokwium habilitacyjnego 1. uchyla zaskarżony wyrok, a także decyzję Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów z dnia [...] maja 2017 r. nr [...], a także poprzedzającą ją Uchwałę nr [...] Rady Wydziału Nauk Humanistycznych Uniwersytetu [...] w [...] z dnia [...] października 2015 r.; 2. odstępuje od zasądzenia kosztów postępowania sądowego na rzecz M. K.

Uzasadnienie strona 1/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 25 stycznia 2018 r., II SA/Wa 1137/17 oddalił skargę M. K. na decyzję Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów z [...] maja 2017 r., nr [...] w przedmiocie odmowy dopuszczenia do kolokwium habilitacyjnego. W uzasadnieniu Sąd podniósł, że oceniając przedmiotową decyzję uznać należało, iż nie narusza ona prawa. Na obecnym etapie postępowania, jego istota sprowadzała się do ustalenia, czy organ wydając skarżoną decyzję, wykonał zalecenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, zawarte w wyroku z 15 maja 2012 r. (II SA/Wa 308/12) uchylającym zapadłe w sprawie rozstrzygnięcie organu. Zgodnie bowiem z regulacją zawartą w art. 153 p.p.s.a. organ, któremu sprawa została przekazana, związany jest wykładnią prawa dokonaną w tej sprawie przez sąd administracyjny.

W wyżej powołanym rozstrzygnięciu Sąd administracyjny stwierdził zaś, iż ostateczne rozstrzygnięcie w tej sprawie winno dotyczyć uchwały Rady Wydziału Nauk Historycznych Uniwersytetu [...] w [...] z [...] lutego 1995 r. o nadaniu M. K. stopnia naukowego doktora habilitowanego nauk humanistycznych zatwierdzonej uchwałą Centralnej Komisji z [...] czerwca 1995 r. i w zależności od zaistniałych okoliczności w sprawie wyeliminować ją z obrotu prawnego, bądź też ją w obrocie pozostawić. Tymczasem w niniejszej sprawie pomimo wskazania przez organ zaistnienia przesłanki z art. 29 ust. 2 ustawy faktycznie nie doszło do uchylenia uchwały nadającej Kandydatowi stopień naukowy doktora habilitowanego. Zdaniem Sądu w obiegu prawnym obok uchwały o nadaniu skarżącemu stopnia naukowego pozostaje uchwała o niewszczynaniu skarżącemu przewodu habilitacyjnego w tej samej sprawie. Z tej przyczyny Sąd uchylił uchwałę Rady Wydziału z [...] czerwca 2009 r. o niewszczynaniu przewodu habilitacyjnego. Postępowanie w sprawie Rady Wydziału winno po przeprowadzeniu postępowania wznowieniowego w efekcie doprowadzić do rozstrzygnięcia bezpośrednio odnoszącego się do uchwały pozostającej już w obrocie prawnym, tj. o nadaniu stopnia naukowego doktora habilitowanego z [...] lutego 1995 r."

Analiza niniejszej sprawy prowadzi do konkluzji, iż organ ponownie rozpoznając sprawę zrealizował powyższe wytyczne. Zarówno organ I jak i II instancji odniosły się bowiem bezpośrednio do uchwały Rady Wydziału Nauk Historycznych Uniwersytetu [...] w [...] z dnia [...] lutego 1995 r. o nadaniu M. K. stopnia naukowego doktora habilitowanego nauk humanistycznych zatwierdzonej uchwałą Centralnej Komisji z [...] czerwca 1995 r.

Następnie wyjaśnienia wymagał zakres sądowej kontroli jakiej poddać można decyzję Centralnej Komisji. Kluczowe znaczenie dla powyższej kwestii, miał art. 29 ustawy z 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki (t. j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1789, dalej: ustawa o stopniach lub ustawa z 2003 r.), zgodnie z którym w postępowaniach dotyczących nadania stopnia doktora i doktora habilitowanego albo tytułu profesora oraz nadania, ograniczenia, zawieszenia i pozbawienia uprawnienia do nadawania tych stopni w zakresie nieuregulowanym w ustawie, stosuje się odpowiednio przepisy K.p.a. Kwestia rozumienia sformułowania "stosuje się odpowiednio", była wielokrotnie przedmiotem rozważań Sądów administracyjnych, i tak m.in. w uzasadnieniu wyroku z 7 września 2011 r., I OSK 1078/11 Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że: "ograniczenie uzasadnienia decyzji Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów wynikające z odpowiedniego stosowania przepisu art. 107 § 3 K.p.a. nie stanowi naruszenia prawa. Komisja jest organem kolegialnym, rozstrzygnięcia podejmuje w głosowaniu tajnym, a zatem nie ma możliwości ustalenia powodów głosowania za utrzymaniem uchwały odmawiającej dopuszczenia do kolokwium habilitacyjnego". W podobnym tonie wypowiedział się NSA w uzasadnieniu wyroku z 30 maja 2008 r., I OSK 212/08 stwierdzając, że: "postępowanie w sprawach stopni i tytułu naukowego jest postępowaniem administracyjnym prowadzonym na podstawie odpowiednio stosowanych przepisów k.p.a. z odrębnościami wynikającymi z przepisów procesowych zamieszczonych w ustawie o stopniach naukowych (...). Postępowanie w sprawach o nadanie tytułu naukowego oraz stopni naukowych cechuje odrębność związana ze specyfiką tych spraw. Wynika stąd ograniczony zakres kontroli sądu administracyjnego, który nie jest uprawniony do merytorycznej kontroli recenzji stanowiących podstawę decyzji Centralnej Komisji. Nie dokonuje także merytorycznej oceny dorobku naukowego osoby ubiegającej się o uzyskanie stopnia doktora habilitowanego oraz tego, czy rozprawa habilitacyjna kandydata, stanowiła znaczny wkład w rozwój określonej dyscypliny naukowej. Sąd nie jest również uprawniony do rozwiązywania merytorycznych sporów powstałych w świecie nauki". Odnośnie problematyki postępowania dowodowego wypowiedział się też NSA w uzasadnieniu wyroku z 27 października 2006 r., I OSK 192/06 wskazując, że: "art. 75 § 1 k.p.a. nie ma zastosowania w postępowaniu o nadaniu stopnia naukowego. W postępowaniu przed Centralną Komisją postępowanie dowodowe ogranicza się do uzyskania recenzji oraz stanowisk Sekcji".

Strona 1/14