Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jolanta Rajewska Sędziowie NSA Izabella Kulig-Maciszewska (spr.) del. WSA Maria Werpachowska Protokolant sekretarz sądowy Paweł Florjanowicz po rozpoznaniu w dniu 27 lutego 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 lutego 2012 r. sygn. akt II SA/Wa 2469/11 w sprawie ze skargi J. K. na decyzję Szefa Służby Celnej z dnia [...] września 2011 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze Służby Celnej oddala skargę kasacyjną
Wyrokiem z dnia 23 lutego 2012 r., sygn. akt II SA/Wa 2469/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę J. K. na decyzję Szefa Służby Celnej z dnia [...] września 2011 r. w przedmiocie zwolnienia ze Służby Celnej.
Sąd I instancji wskazał, iż Dyrektor Izby Celnej w B. decyzją z dnia 10 listopada 2010 r., na podstawie art. 105 pkt 10 i art. 188 ust. 2 i 5 ustawy o Służbie Celnej, zwolnił J. K. ze służby w Izbie Celnej w B. z dniem doręczenia decyzji.
Organ podał, że decyzją z dnia [...] września 2008 r. funkcjonariusz został zawieszony w pełnieniu obowiązków służbowych na okres od dnia 15 września 2008 r. do dnia 15 grudnia 2008 r. z uwagi na wszczęcie przeciwko niemu postępowania karnego o przestępstwo popełnione umyślnie, ściągane z oskarżenia publicznego. Decyzją z dnia [...] grudnia 2008 r. okres zawieszenia został przedłużony do czasu zakończenia postępowania karnego. Organ wskazał, że Prokuratura Apelacyjna w L. skierowała przeciwko funkcjonariuszowi akt oskarżenia do Sądu Rejonowego w Ch., a postępowanie karne nie zostało zakończone.
Organ stwierdził, że upłynął okres 12 miesięcy zawieszenia J. K. w pełnieniu obowiązków służbowych, a nadto nie ustały przyczyny będące podstawą zawieszenia. Wobec tego zastosowanie przepisu art. 105 pkt 10 ustawy o Służbie Celnej stało się zasadne i podyktowane zostało negatywnymi dla Służby Celnej konsekwencjami wynikającymi z długotrwałego zawieszenia w pełnieniu obowiązków służbowych, a przez to zajmowaniem etatu mogącego być efektywnie wykorzystanym przez nowo zatrudnionego funkcjonariusza.
Taka sytuacja, wynikająca z zawieszenia znaczącej w skali Urzędu Celnego w Z. liczby funkcjonariuszy celnych, miała niekorzystny wpływ na pracę poszczególnych oddziałów celnych, spowodowała skumulowanie wypracowanych nadgodzin i konieczność przesuwania urlopów wypoczynkowych. Ponadto wymusiła również konieczność delegowania od połowy 2010 r. do pełnienia służby w Urzędzie Celnym w Z. - Oddział Celny Drogowy w D., funkcjonariuszy z różnych komórek wewnętrznych Urzędu Celnego w L..
W odwołaniu od powyższej decyzji J. K. wniósł o jej uchylenie, umorzenie postępowania pierwszej instancji i przywrócenie do służby, a nadto wstrzymanie jej wykonania.
Szef Służby Celnej decyzją z dnia 6 września 2011 r., utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu organ wskazał, że ustawa o Służbie Celnej ustala obligatoryjne (art. 104) i fakultatywne (art. 105) przesłanki zwolnienia funkcjonariusza celnego ze służby. Jedną z przyczyn fakultatywnego zwolnienia jest, zgodnie z przepisem art. 105 pkt 10 ustawy, upływ 12 miesięcy zawieszenia funkcjonariusza w pełnieniu obowiązków służbowych, jeżeli nie ustąpiły przyczyny będące podstawą zawieszenia.
W sprawie bezsporne jest zaś, iż w dacie wydania skarżonej decyzji upłynął okres dwunastomiesięcznego zawieszenia odwołującego w pełnieniu obowiązków służbowych. Przyczyną zawieszenia funkcjonariusza było wszczęcie postępowania karnego o popełnienie przestępstwa umyślnego ściganego z oskarżenia publicznego, określonego w art. 228 § 1 w zw. z art. 12 w zw. z art. 65 § 1 k.k., które jak wynika z pisma Sądu Rejonowego w Ch. z dnia 7 września 2010 r., nie zostało zakończone, nie wyznaczono nawet terminu rozprawy.