Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Tamara Dziełakowska sędzia NSA Maciej Dybowski (spr.) sędzia del. WSA Mariusz Kotulski Protokolant starszy asystent sędziego Paweł Konicki po rozpoznaniu w dniu 2 kwietnia 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej P. K. i K. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 stycznia 2017 r. sygn. akt IV SA/Wa 1909/16 w sprawie ze skargi P. K. i K. K. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] maja 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 26 stycznia 2017 r. sygn. akt IV SA/Wa 1909/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę P.K. i K.K. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] maja 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji.
Wyrok ów zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Minister Infrastruktury i Budownictwa (dalej Minister), po rozpoznaniu wniosku P.K. i K.K. (dalej skarżący) o ponowne rozpoznanie sprawy, decyzją z dnia [...] maja 2016 r. znak [...] (dalej decyzja z [...] maja 2016 r.) utrzymał w mocy decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] października 2015 r. nr [...] (dalej decyzja z [...] października 2015 r.) odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Prezydium Rady Narodowej [...] z dnia [...] stycznia 1973 r. nr [...] (dalej decyzja z [...] stycznia 1973 r.) orzekającej o wywłaszczeniu za odszkodowaniem nieruchomości położonej w [...] przy ul. [...], pochodzącej z księgi wieczystej [...] w części 4312 m2, oznaczonej jako działki nr [...], stanowiącej własność M.J. w części dotyczącej przyznanego odszkodowania.
W uzasadnieniu Minister wskazał, że Prezydium Rady Narodowej [...] decyzją z [...] stycznia 1968 r. nr [...] (dalej decyzja z [...] stycznia 1968 r.) orzekło o wywłaszczeniu za odszkodowaniem 7 działek uregulowanych w księdze wieczystej p.n. [...] oznaczonych nr [...], gdzie prawo własności było wpisane na rzecz M.J.
Decyzją z dnia [...] października 1969 r. nr [...] Prezydium Rady Narodowej [...], po wznowieniu postępowania, uchyliło w całości decyzję z [...] stycznia 1968 r.
Decyzją z dnia [...] stycznia 1973 r. nr [...] Prezydium Rady Narodowej [...] orzekło o wywłaszczeniu za odszkodowaniem nieruchomości położonej w [...] przy ul. [...], pochodzącej z księgi wieczystej [...] o łącznej powierzchni 4312 m2 na którą składały się działka nr [...] o pow. 1324 m2, działka nr 4 o pow. 1452 m2 i działka nr [...] o pow. 1536 m2, stanowiące własność M.J. nieznanej z miejsca pobytu. Z tytułu wywłaszczenia w/w nieruchomości przyznano odszkodowanie w kwocie 15.523,20 zł.
Skarżący wystąpili do Wojewody [...] o stwierdzenie nieważności decyzji Prezydium Rady Narodowej [...] z [...] stycznia 1973 r. - w części dotyczącej przyznania odszkodowania, który przekazał wniosek Ministrowi Infrastruktury i Rozwoju.
Minister Infrastruktury i Rozwoju decyzją z dnia [...] października 2015 r. odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Prezydium Rady Narodowej [...] z [...] stycznia 1973 r., w części dotyczącej przyznanego odszkodowania.
Organ zwrócił uwagę na specyfikę postępowania nieważnościowego. Oceniana decyzja wydana została na podstawie przepisów ustawy z 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości [Dz. U. z 1961 r. nr 18, poz. 94, zm. z 1971 r. nr 27, poz. 249; z 1972 r. nr 11, poz. 77, dalej uztwn bądź ustawa z 1958 r.]. Zgodnie z art. 21 uztwn odszkodowanie ustalane było na podstawie wyników rozprawy, po wysłuchaniu na niej opinii biegłych. Z przepisu tego wynikał obowiązek przeprowadzenia rozprawy. W przedmiotowej sprawie taka rozprawa odbyła się dnia 5 stycznia 1968 r. i nie wziął w niej udziału ani biegły, ani właściciel nieruchomości.