Wprowadzenie do decyzji warunków lub terminu jest dopuszczalne tylko na podstawie przepisu szczególnego. Wprowadzenie do decyzji dodatkowych składników bez umocowania w przepisach szczególnych, stanowi rażące naruszenie prawa, co jest podstawą do stwierdzenia nieważności decyzji /art. 156 par. 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego - Dz.U. 2001 nr 98 poz. 1071 ze zm./.
Art. 29 ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /t.j. Dz.U. 2001 nr 71 poz. 838 ze zm./ w brzmieniu obowiązującym w dniu wydania zaskarżonej decyzji nie wprowadzał dodatkowych składników decyzji zezwalającej na wykonanie zjazdu.
Takim przepisem szczególnym nie jest też art. 7 Kpa, nakazujący uwzględnienie interesu strony.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Stebnicka, Sędziowie NSA Barbara Adamiak (spr.), , Leszek Włoskiewicz, Protokolant Iwona Sadownik, po rozpoznaniu w dniu 22 listopada 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 listopada 2004 r. sygn. akt 6/II SA 4220-4221/03 w sprawie ze skargi Marcina W. i Przemysława K. na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia 29 września 2003 r. (...) w przedmiocie zezwolenia na wykonanie zjazdu z drogi krajowej oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 15 listopada 2004 r. 6/II SA 4220-4221/03, po rozpoznaniu sprawy ze skargi Marcina W. i Przemysława K. na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z 29 września 2003 r. (...) w przedmiocie zezwolenia na wykonanie zjazdu z drogi krajowej, stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji z 16 czerwca 2003 r.
W uzasadnieniu Sąd wskazał, że decyzją z 16 czerwca 2003 r. Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad Oddział w Ł. wyraził zgodę na wykonanie zjazdu publicznego z drogi krajowej Nr 8 /wjazd i wyjazd wyposażone w dodatkowe pasy ruchu/ do nieruchomości składającej się z działek nr 2/10 i 2/13 położonych w miejscowości P., na których terenie planowana jest budowa stacji paliw płynnych z obiektami towarzyszącymi zgodnie z przedłożonym projektem budowlanym, pod następującymi warunkami:
1. w razie przebudowy drogi krajowej nr 8 na drogę ekspresową /Klasy S/ i niezakwalifikowania ww. obiektów i urządzeń jako miejsca obsługi podróżnych, przedmiotowy zjazd ulegnie rozbiórce, a dojazd do przedmiotowej inwestycji będzie możliwy tylko drogami tworzącymi lokalny układ komunikacyjny,
2. w razie przebudowy drogi krajowej nr 8 na drogę ekspresową /Klasy S/ i zakwalifikowania ww. obiektów i urządzeń jako obiektów i urządzeń miejsca obsługi podróżnych o funkcji wypoczynkowej i usługowej, przedmiotowy zjazd ulegnie rozbiórce, a połączenie MOP z drogą ekspresową nastąpi na koszt właściciela w sposób określony przez zarząd drogi.
Ponadto na budowę projektowanego układu komunikacyjnego należy uzyskać decyzję o pozwoleniu na budowę od Wojewody Ł. zgodnie z treścią art. 82 ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7.07.1994 r. Prawo budowlane.
Układ komunikacyjny /wjazd, zjazd, dodatkowe pasy ruchu/ należy wykonać w technologii jak na przebudowanym ciągu głównym drogi krajowej Nr 8 w terminie zgodnym z terminem realizacji kontraktu obejmującego przebudowę drogi krajowej Nr 8. Termin rozpoczęcia robót należy uzgodnić z Generalnym Wykonawcą przebudowy drogi krajowej Nr 8. Roboty należy prowadzić pod specjalistycznym nadzorem drogowym.
Zakończenie robót w pasie drogi krajowej Nr 8 należy zgłosić do GDDKiA w Ł. oraz Rejonu w P. celem dokonania odbioru.
W uzasadnieniu decyzji podkreślono, że droga krajowa Nr 8 jest zaliczana do dróg klasy GP, która w przyszłości będzie przystosowana do parametrów drogi ekspresowej, dlatego ta okoliczność musi być brana pod uwagę przez zarządcę drogi. Ponadto stwierdzono, że wydana decyzja wywołuje skutki prawne pod warunkiem uzyskania pozwolenia na budowę.
Na skutek wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy, Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad decyzją z dnia 29 września 2003 r. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję i uznał za bezpodstawne zarzuty skarżących, iż przedmiotowa droga nigdy nie zostanie przebudowana do parametrów drogi krajowej, bowiem przebudowa ta została ujęta w programie rządowym "Infrastruktura-klucz do rozwoju w latach 2002-2005-2010" do przebudowy na drogę ekspresową z terminem realizacji 2006-2008 r. i uwzględniona w przygotowywanym i uzgodnionym w procesie legislacyjnym nowym projekcie rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie ustalenia sieci autostrad i dróg ekspresowych.