Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Monika Nowicka Sędziowie: Sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.) Sędzia del. NSA Leszek Kiermaszek Protokolant: starszy asystent sędziego Wojciech Latocha po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 2015 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Rektora Uniwersytetu Medycznego w Łodzi od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 11 lutego 2015 r. sygn. akt III SA/Łd 1012/14 w sprawie ze skargi M. D. na postanowienie Rektora Uniwersytetu Medycznego w Łodzi z dnia [...] września 2014 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z 11 lutego 2015 r., III SA/Łd 1012/14 uchylił postanowienie Rektora Uniwersytetu Medycznego w Łodzi z [...] września 2014 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, że podstawę prawną orzeczenia Rektora o zawieszeniu studenta w prawach studenta do czasu zakończenia postępowania w jego sprawie stanowił art. 219 ust. 4 ustawy z 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. 2012.572 ze zm.) - dalej: p.s.w. Przepis ten przewiduje, że Rektor po wysłuchaniu rzecznika dyscyplinarnego do spraw studentów może zawiesić studenta w prawach studenta w przypadku uporczywego nieusprawiedliwionego niestawienia się na wezwanie rzecznika dyscyplinarnego do spraw studentów w postępowaniu wyjaśniającym lub na posiedzenie komisji dyscyplinarnej mimo prawidłowego zawiadomienia.
Zgodnie z art. 207 ust. 1 p.s.w., do decyzji podjętych przez organy uczelni w indywidualnych sprawach studentów, stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego oraz przepisy o zaskarżaniu decyzji do sądu administracyjnego. Natomiast w myśl ust. 2 powołanego art. 207 decyzje wydane przez rektora w pierwszej instancji są ostateczne. W takim przypadku stosuje się odpowiednio art. 127 § 3 k.p.a.
Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z 18 września 2012 r., I OSK 1583/12) wyjaśnił, że judykatura mając na uwadze specyfikę uczelni wyższej jako zakładu administracyjnego i jego autonomię dokonała podziału rozstrzygnięć organów uczelni na akty zakładowe zewnętrzne (rozstrzygnięcia, które mają znaczenie dla praw i obowiązków studenta, przesądzające o nawiązaniu, odmowie nawiązania, przekształceniu bądź rozwiązaniu stosunku zakładowego i podlegające w związku z tym reżimowi k.p.a.) oraz akty zakładowe wewnętrzne (rozstrzygnięcia związane z tokiem studiów i procesem dydaktycznym, dotyczące jednostronnego działania organów uczelni skierowane na wywołanie konkretnych i indywidualnie oznaczonych skutków, które nie mają wpływu na sam byt tego stosunku, w związku z czym nie podlegające przepisom k.p.a.). Z powyższego wynika, że z indywidualną sprawą studenta w rozumieniu art. 207 ust. 1 p.s.w. będziemy mieli do czynienia w sytuacji, gdy rozstrzygnięcie organu uczelni będzie dotyczyło sfery praw i obowiązków studenta oraz będzie wywierać bezpośredni skutek na zewnątrz powodując nawiązanie, odmowę nawiązania, przekształcenie bądź rozwiązanie stosunku zakładowego.
Uwzględniając ww. rozważania uznano, że orzeczenie wydane przez Rektora na podstawie art. 219 ust. 4 p.s.w. jest decyzją wydaną w pierwszej instancji w indywidualnej sprawie studenta. Dotyczy ono sfery praw i obowiązków studenta oraz wywiera bezpośredni skutek także na zewnątrz uczelni, bowiem skarżącemu w okresie zawieszenia nie będzie przysługiwał status studenta uczelni wyższej. Dotychczasowy stosunek zakładowy, na skutek wydanej decyzji, został zasadniczo przekształcony. Skoro decyzja wydana została przez Rektora w pierwszej instancji i dotyczy indywidualnej sprawy studenta, to znajduje do niej zastosowanie procedura przewidziana w art. 127 § 3 k.p.a.