Skarga kasacyjna od wyroku WSA w Warszawie w sprawie ze skargi M.N. na rozkaz personalny Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego nr [...] w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia rozkazów personalnych dotyczących przysługiwania dodatków za znajomość języków obcych
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Borowiec (spr.), Sędzia NSA Joanna Banasiewicz, Sędzia NSA Wiesław Morys, Protokolant asystent sędziego Łukasz Mazur, po rozpoznaniu w dniu 8 maja 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M.N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 lutego 2013 r. sygn. akt II SA/Wa 1749/12 w sprawie ze skargi M.N. na rozkaz personalny Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z dnia [...] sierpnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia rozkazów personalnych dotyczących przysługiwania dodatków za znajomość języków obcych 1) oddala skargę kasacyjną 2) zasądza od M.N. na rzecz Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 4 lutego 2013 r. sygn. akt II SA/Wa 1749/12 oddalił skargę M.N. na rozkaz personalny Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z dnia [...] sierpnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia rozkazów personalnych dotyczących przysługiwania dodatków za znajomość języków obcych.

Wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego rozkazem personalnym z dnia [...] maja 2012 r. nr [...], działając na podstawie art. 162 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. Nr 98, poz.1071 ze zm., dalej w skrócie K.p.a.), stwierdził wygaśnięcie rozkazów personalnych z dnia [...] stycznia 2006r. nr [...], z dnia [...] września 2006 r. nr [...] i z dnia [...] czerwca 2007 r. nr [...], przyznających M.N. dodatki za znajomość języka [...], przysługujących mu zgodnie z przepisami rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 października 2002 r. w sprawie dodatków do uposażenia funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego (Dz. U. Nr 172, poz.1408 ze zm.).

M.N. wnioskiem z dnia 5 czerwca 2012 r. wystąpił do Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej w/w rozkazem personalnym.

Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego rozkazem personalnym z dnia [...] sierpnia 2012 r. nr [...], wydanym na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 127 § 3 K.p.a., utrzymał w mocy zaskarżony rozkaz personalny. W uzasadnieniu rozkazu wyjaśnił, że był zobligowany do stwierdzenia wygaśnięcia rozkazów personalnych na podstawie art.162 § 1 pkt 1 K.p.a., gdyż z uwagi na wygaśnięcie prawa do dodatku za znajomość języka obcego, rozkaz personalny przyznający ten dodatek, stał się bezprzedmiotowy i taki sposób rozstrzygnięcia wprost nakazuje przepis prawa. Wskazał, że w dniu 5 maja 2012 r. weszło w życie rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 16 kwietnia 2012 r. (Dz. U. z 2012 r., poz. 433), które zmieniło przepisy rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 października 2002 r. w sprawie dodatków do uposażenia funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego (Dz. U. Nr 172, poz. 1408 ze zm.). Zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia zmieniającego, prawo do dodatku za znajomość języka obcego, przyznane na podstawie dotychczasowych przepisów, wygasa z dniem wejścia w życie tego rozporządzenia. Stosownie do § 2 ust.2 tego rozporządzenia, na Szefie ABW ciąży obowiązek wydania decyzji administracyjnej, w formie rozkazu personalnego, o wygaśnięciu dotychczasowych decyzji o przyznaniu dodatku za znajomość języka obcego. Szef ABW został zatem zobligowany do wykonania woli normodawcy wynikającej z treści § 2 ust.2 rozporządzenia zmieniającego, gdyż jako organ administracji publicznej ma obowiązek działania w granicach i na podstawie prawa, zgodnie z zasadą legalizmu wywodzącą się z normy konstytucyjnej, tj. art. 7 Konstytucji RP i potwierdzonej w art. 6 K.p.a.

Odnosząc się do zarzutów podniesionych we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy stwierdził m.in., iż nie badał sytuacji materialnej funkcjonariusza, ani wysokości przyszłego świadczenia emerytalnego, jak również nie kwestionował posiadanych przez niego kwalifikacji zawodowych lub umiejętności lingwistycznych. Podał, że treść zaskarżonego rozkazu personalnego sankcjonował wyłącznie stan prawny, który zaistniał z dniem 5 maja 2012 r., tj. po wejściu w życie nowelizacji rozporządzenia w sprawie dodatków do uposażenia funkcjonariuszy ABW. Odpowiadając na zarzut nieumożliwienia stronie wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów wyjaśnił, że kwestionowana decyzja ma charakter deklaratoryjny. Nie kreuje ona nowego stanu prawnego a jedynie stwierdza jego istnienie i jest zbliżona do zaświadczenia. W niniejszej sprawie rozkaz personalny wynikał z rozporządzenia wprowadzającego nowe regulacje, które są podstawą jego wydania.

Strona 1/14