Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek, Sędzia NSA Monika Nowicka (spr.), Sędzia del. WSA Marian Wolanin, Protokolant asystent Marcin Rączka, po rozpoznaniu w dniu 26 października 2012 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Gminy Miejskiej K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 marca 2011 r. sygn. akt I SA/Wa 1739/10 w sprawie ze skargi Gminy Miejskiej K. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] lipca 2010 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji 1. uchyla zaskarżony wyrok, a ponadto uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] listopada 2009 r. nr [...]; 2. zasądza od Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej na rzecz Gminy Miejskiej K. kwotę [...] złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Wyrokiem z dnia 2 marca 2011 r. (sygn. akt I SA/Wa 1739/10) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Gminy Miasta K. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] lipca 2010 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji potwierdzającej nabycie z mocy prawa przez jednostkę samorządu terytorialnego własności nieruchomości drogowej.
Wyrok został wydany w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:
Decyzją z dnia [...] marca 2005 r. nr [...] Wojewoda M. stwierdził nabycie z dniem [...] stycznia 1999 r., z mocy prawa, przez Miasto K. własności nieruchomości o powierzchni [...] ha, oznaczonej jako działka nr [...] położona w obrębie [...], w jednostce ewidencyjnej K., zajętej pod drogę gminną - ul. W.
Na wniosek O. G. z dnia [...] czerwca 2009 r. zostało wszczęte postępowanie o stwierdzenie nieważności powyższej decyzji, a w jego wyniku decyzją z dnia [...] listopada 2009 r. nr [...] Minister Infrastruktury stwierdził nieważność decyzji nacjonalizacyjnej Wojewody M. z dnia [...] marca 2005 r.
Rozpatrując wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, wniesiony przez Gminę Miasta K., Minister Infrastruktury decyzją z dnia [...] lipca 2010 r. utrzymał w mocy swoje poprzednie rozstrzygnięcie.
W motywach decyzji organ centralny przytoczył treść art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. i podniósł, że podstawą prawną kontrolowanej decyzji był przepis art. 73 ustawy z 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133, poz. 872 ze zm.), zgodnie z którym nieruchomości pozostające w dniu 31 grudnia 1998 r. we władaniu Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego, nie stanowiące ich własności, a zajęte pod drogi publiczne, z dniem 1 stycznia 1999 r. stają się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa lub właściwych jednostek samorządu terytorialnego za odszkodowaniem.
Z ustaleń Ministra wynikało, że sporna nieruchomość, oznaczona jako działka nr [...] (po wydzieleniu z działki nr [...]), stanowiła w dniu [...] grudnia 1998 r. własność O. G. (odpis księgi wieczystej KW nr [...]), a zatem w w/w dniu nie była własnością Skarbu Państwa ani jednostki samorządu terytorialnego.
Ustalono również, iż na podstawie uchwały nr [...] Rady Narodowej Miasta K. z dnia 28 maja 1986 r. w sprawie zaliczenia dróg do kategorii dróg gminnych oraz dróg lokalnych miejskich (Dz. Urz. Woj. Krakowskiego Nr 10, poz. 84), ul. W. w K. została zaliczona do kategorii dróg lokalnych miejskich (Dz. U. z 1986 r. Nr 30, poz. 151 z późn. zm.). Stosownie zatem do art. 103 ust. 2 ustawy z 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną, dotychczasowe drogi lokalne miejskie stały się drogami gminnymi z dniem 1 stycznia 1999 r. W związku z powyższym, ulica W. w K. stała się z tym dniem drogą gminną.
W postępowaniu zakończonym kwestionowaną decyzją, na podstawie oświadczenia Dyrektora Zarządu Gospodarki Komunalnej w K. z dnia [...] grudnia 2004 r., projektu podziału nieruchomości z dnia [...] sierpnia 2004 r. oraz mapy zasadniczej w skali 1:500 sekcja [...], organ wojewódzki przyjął, że przedmiotowa działka nr [...] była w dniu [...] grudnia 1998 r. zajęta pod drogę publiczną tj. ul. W. W ocenie organu nadzoru, kwestia zajęcia gruntu pod drogę powinna być jednak udokumentowana stosowną mapą, sporządzoną przez uprawnionego geodetę i bezspornie odnoszącą się do stanu na dzień 31 grudnia 1998 r. W aktach sprawy, jak wywodził Minister, brak było zaś mapy, z której wynikałby przebieg granicy nieruchomości i umiejscowienie linii rozgraniczających drogę publiczną - na wspomnianą wyżej datę.