Dnia 5 kwietnia 2022 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Mirosław Wincenciak (spr.) Sędziowie: sędzia NSA Mariola Kowalska sędzia del. WSA Agnieszka Miernik po rozpoznaniu w dniu 5 kwietnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej I.K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 listopada 2020 r. sygn. akt I SA/Wa 157/20 w sprawie ze skargi I.K. na decyzję Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia [...] listopada 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności orzeczenia oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 4 listopada 2020 r. sygn. akt I SA/Wa 157/20 oddalił skargę I.K. na decyzję Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia [...] listopada 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności orzeczenia.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego wniosła I.K. Zaskarżając wyrok w całości, na podstawie art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm., dalej w skrócie "p.p.s.a.") zarzuciła naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. w zw. z art. 156 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j.: Dz. U. z 2016 r., poz. 23 ze zm., dalej w skrócie "k.p.a."), art. 5 ust. 1 i 2, art. 7 ust. 1-3, art. 8 ust. 1, art. 17 ust. 2, pkt 1-3 i 5, art. 18 ust. 1 i 2, art. 20 ust. 1, art. 21 ust. 1 i 2 pkt 1, art. 23 ust. 1, art. 25 dekretu z dnia 26 kwietnia 1949 r. o nabywaniu i przekazywaniu nieruchomości niezbędnych dla realizacji narodowych planów gospodarczych z dnia 26 kwietnia 1949 r. (Dz. U. Nr 27, poz. 197, t.j.: Dz. U. Nr 4, poz. 31, dalej zwany "dekretem"), oraz art. 25 ust. 1 i 2, art. 26 ust. 1 dekretu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 r. o postępowaniu administracyjnym (Dz. U. R.P. z 1928 r. Nr 36, poz. 341, z 1934 r. Nr 110, poz. 976 i z 1938 r. Nr 3, poz. 16), poprzez wadliwą, dokonaną z przekroczeniem zasady swobodnej oceny materiału dowodowego ocenę zgromadzonych dowodów i zaniechanie uchylenia zaskarżonej decyzji administracyjnej oraz niedostrzeżenie, że w toku postępowania zakończonego orzeczeniem PWRN w [...] nr [...] z dnia [...] lutego 1955 r. doszło do uchybień skutkujących nieważnością tej decyzji, podczas gdy:
1) wydane opinie, zezwolenia i przeprowadzone rozprawy administracyjne nie dotyczyły przedmiotu wywłaszczenia określonego w orzeczeniu PWRN w [...] nr [...] z dnia [...] lutego 1955 r., etc. i jako takie nie wywołały skutku, o jakim mowa tym dekrecie, albowiem:
a) wniosek terenowy nr [...] dotyczący nieruchomości o pow. 24.260 m2 oraz 34.240 m2, a zatem łącznie pow. 58.500 m2; wniosek zaś terenowy nr [...] dotyczył nieruchomości o pow. 3.420 m2 oraz 26.730 m2 (razem 30.150 m2). Oba wnioski oraz wydane w ich następstwie, opinie i zezwolenia nie dotyczyły więc nieruchomości wywłaszczonej o pow. 4 ha 4747 m2, na którą składały się nieruchomości o pow. 7.535 m2, 36.340 m2 i 872 m2;
b) oba wnioski terenowe i wydane na ich podstawie zezwolenia określają odmienną strukturę własnościową do każdego areału. Z wniosku nr [...] wynika, że poprzedniczka skarżącej miała prawa udziałowe do współwłasności nieruchomości o pow. 3.420 m2. Z wniosku zaś [...] wynika, że miała prawa udziałowe do współwłasności nieruchomości o pow. 24.260 m2; Łącznie zatem daje to powierzchnię 27.680 m2, która nie koresponduje z areałem wymienionym w decyzji wywłaszczeniowej (4 ha 4747 m2);