Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Leszek Włoskiewicz, Sędziowie NSA Joanna Runge-Lissowska, Marek Stojanowski(spr.), Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 5 kwietnia 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 września 2005 r. sygn. akt II SA/Wa 1675/04 w sprawie ze skargi J. G. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy zawarcia kolejnego kontraktu zawodowej służby wojskowej 1. oddala skargę kasacyjną; 2. przyznaje od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. W. kwotę 146,40 zł (sto czterdzieści sześć złotych czterdzieści groszy) - w tym 26,40 zł (dwadzieścia sześć złotych czterdzieści groszy) stawki podatku od towarów i usług - tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Wyrokiem z dnia 6 września 2005r., sygn. akt II SA/Wa 1675/04 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę J. G. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Dowódcy Wojsk Lądowych z dnia [...], nr [...],w przedmiocie odmowy zawarcia kolejnego kontraktu zawodowej służby wojskowej.
Odmowa zawarcia z mł. chor. rez. J. G. kolejnego kontraktu zawodowej służby wojskowej, pełnionej jako służba kontraktowa, uzasadniona była tym, że nie spełniał on koniecznych wymagań do zawarcia kolejnego kontraktu oraz wyznaczenia na stanowisko służbowe w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Lądowych w [...].
Oddalając skargę na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...], wskazanym na wstępie wyrokiem z dnia 6 września 2005r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził, że zaskarżona decyzja nie narusza prawa w stopniu uzasadniającym jej uchylenie.
Podstawę materialno-prawną decyzji stanowiły przepisy ustawy z dnia 30 czerwca 1970r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997r. Nr 10, poz. 55 ze zm..), w szczególności art. 15 w związku z art. 7 ust. 1 pkt 2 i 3 tej ustawy. Zgodnie z tymi przepisami zawarcie kolejnego kontraktu zawodowej służby wojskowej uzależnione jest od "potrzeb Sił Zbrojnych", przez które należy rozumieć zapotrzebowanie na żołnierzy zawodowych, w poszczególnych korpusach kadry zawodowej i korpusach osobowych, o określonych dla poszczególnych stanowisk służbowych stopniach wojskowych, wymaganiach kwalifikacyjnych i grupach uposażenia, wynikające z etatów jednostek organizacyjnych resortu obrony narodowej oraz posiadanych środków budżetowych.
Decyzja wydana w tym przedmiocie miała charakter uznaniowy, zatem sądowa kontrola sprowadzała się zasadniczo do badania, czy wydanie takiej decyzji zostało poprzedzone prawidłowo przeprowadzonym postępowaniem, zgodnie z regułami wynikającymi z przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego.
W szczególności kontrola Sądu sprowadza się do oceny, czy w toku postępowania poprzedzającego wydanie zaskarżonej decyzji, podjęto wszelkie niezbędne środki, w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy oraz czy podjęta na ich podstawie decyzja, nie wykracza poza ramy uznania administracyjnego.
Do wyłącznej kompetencji Ministra Obrony Narodowej należy m. in. prawo dokonywania selekcji odpowiednich kandydatów, do zajmowania określonych stanowisk służbowych. Zatem złożenie przez uprawnionego wniosku o zawarcie kolejnego kontraktu zawodowej służby wojskowej nie było dla organu wiążące. Rozpatrując taki wniosek organ kierował się kryteriami takimi, jak: ocena przydatności kandydata w dalszej służbie wojskowej; ocena posiadanych i uzyskanych kwalifikacji zawodowych, przydatnych na stanowiskach służbowych możliwych do obsadzenia przez kandydata w jednostce wojskowej, w której ubiega się o zawarcie kolejnego kontraktu; posiadanie środków finansowych niezbędnych na uruchomienie danego stanowiska służbowego; czy też dyspozycyjność kandydata, zarówno co do stanowiska, jak i miejsca siedziby jednostki wojskowej.