Skarga kasacyjna na decyzję Dyrektora Generalnego Służby Więziennej w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie przyznania prawa do równoważnika pieniężnego za remont lokalu mieszkalnego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Wojciech Chróścielewski Sędziowie: sędzia NSA Janina Antosiewicz sędzia NSA Jolanta Rajewska (spr.) Protokolant sekretarz sądowy Monika Myślak - Kordjak po rozpoznaniu w dniu 20 stycznia 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Dyrektora Generalnego Służby Więziennej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 kwietnia 2010 r. sygn. akt II SA/Wa 2069/09 w sprawie ze skargi P. W. na decyzję Dyrektora Generalnego Służby Więziennej z dnia [...] października 2009 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie przyznania prawa do równoważnika pieniężnego za remont lokalu mieszkalnego oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie strona 1/5

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 14 kwietnia 2010 r., sygn. akt II SA/Wa 2069/09 po rozpoznaniu skargi P. W. uchylił decyzję Dyrektora Generalnego Służby Więziennej z dnia [...] października 2009 r. nr [...] oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie przyznania prawa do równoważnika pieniężnego za remont lokalu mieszkalnego.

Wyrok zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy.

Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej w Szczecinie decyzją z dnia [...] lipca 2009 r. stwierdził nieważność decyzji Dyrektora Zakładu Karnego w Goleniowie z dnia [...] stycznia 2005 r. o przyznaniu P. W. równoważnika pieniężnego za remont lokalu mieszkalnego. W uzasadnieniu organ wskazał, że funkcjonariuszowi Służby Więziennej przysługuje równoważnik za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego, zgodnie z art. 88 ust. 1 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz.U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1761 ze zm.- dalej w skrócie ustawa o Służbie Więziennej). Przepisu tego nie można interpretować w oderwaniu od całości rozwiązań przyjętych w rozdziale 6 powołanej ustawy. Należy zatem mieć na uwadze treść art. 91 ust.1 ustawy o Służbie Więziennej, który stanowi, że zajmowanie lokalu oznacza posiadanie tytułu prawnego do lokalu mieszkalnego na podstawie decyzji administracyjnej, umowy najmu czy spółdzielczego prawa do lokalu. Oznacza to, że jeżeli funkcjonariusz lub jego małżonek nie posiadają określonego w art.91 ust.1 tytułu do lokalu mieszkalnego, to mają prawo do otrzymania pomocy finansowej na uzyskanie mieszkania lub równoważnika za brak lokalu mieszkalnego. Nie przysługuje im natomiast równoważnik za remont lokalu. Takich uprawnień nie nabywają w szczególności funkcjonariusze mieszkający w lokalach, do których tytuł prawny przysługuje ich rodzicom czy teściom, bowiem wówczas jedynie faktycznie korzystają z lokalu, ale nie posiadają do niego tytułu prawnego w myśl ustawy o Służbie Więziennej, a przedmiotowy równoważnik stanowiłby formę finansowania osób trzecich niezwiązanych ze Służba Więzienną. Taka zaś sytuacja wystąpiła w przypadku P. W., funkcjonariusza w służbie przygotowawczej, który mieszkał w lokalu mieszkalnym, którego najemcą był jego ojciec. Wymieniony przedstawił zawartą z ojcem w dniu 1 stycznia 2005r na okres od 1 kwietnia 2004 do 1 kwietnia 2006r umowę użyczenia tego lokalu. Zauważyć jednak należy, że P. W. po mianowaniu go funkcjonariuszem służby stałej wystąpił o przyznanie mu równoważnika za brak lokalu, wyjaśniając, że mieszka nadal w tym samym mieszkaniu wynajmowanym przez rodziców i własnego lokalu mieszkalnego nie posiada. Dlatego należy uznać, że przyznanie mu równoważnika za remont lokalu mieszkalnego nastąpiło z rażącym naruszeniem prawa, a w konsekwencji konieczne było wyeliminowanie decyzji z dnia [...] stycznia 2005r z obrotu prawnego przez stwierdzenie jej nieważności.

Strona 1/5