Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Leszek Włoskiewicz (spr.) Sędziowie sędzia NSA Izabella Kulig-Maciszewska sędzia del. WSA Arkadiusz Despot-Mładanowicz Protokolant Edyta Pawlak po rozpoznaniu w dniu 12 września 2007r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Obrony Narodowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 maja 2006 r. sygn. akt III SA/Wa 329/06 w sprawie ze skargi B. W. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie umorzenia należności z tytułu opłat za lokal mieszkalny oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie - uwzględniając skargę B. W. - wyrokiem z dnia 30 maja 2006 r. III SA/Wa 329/06 uchylił decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] nr [...] oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Prezesa Wojskowej Agencji Mieszkaniowej z dnia 6 października 2005 r. nr [...], którą odmówiono skarżącej umorzenia należności pieniężnej przysługującej Agencji z tytułu opłat za zajmowany lokal mieszkalny - w kwocie 27 766,22 zł, stanowiącej należność główną, oraz w kwocie 15 180,18 zł, stanowiącej odsetki.
Skarżąca B. W. jest osobą ubezwłasnowolnioną całkowicie z powodu choroby psychicznej i działa przez opiekuna prawnego.
Sąd nie podzielił stanowiska orzekających w sprawie organów, że nie znajduje zastosowania § 2 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 29 października 2004 r. w sprawie umarzania, odraczania i rozkładania na raty należności przysługujących Wojskowej Agencji Mieszkaniowej (Dz.U. Nr 245, poz. 2460) - gdyż wobec skarżącej jest skutecznie prowadzona egzekucja komornicza - i wyjaśnił, że powołany przepis obejmuje dwa odrębne przypadki rozdzielone spójnikiem "albo", pozwala więc umorzyć należność także wówczas, kiedy egzekucja jest skuteczna, lecz rodzi istotne zagrożenie dla dalszej egzystencji dłużnika lub członków jego rodziny.
Sąd wyjaśnił ponadto, że - chociaż umorzenie należności ma uznaniowy charakter - jednak granicę uznania administracyjnego wyznacza relacja pomiędzy słusznym interesem obywatela a interesem społecznym, i odmowa tylko wówczas znajduje uzasadnienie, jeżeli uwzględnieniu wniosku sprzeciwia się interes społeczny, czy też, kiedy uwzględnienie wniosku pozostaje poza rzeczywistymi możliwościami organu, w tej sprawie zaś organy z góry wykluczyły pozytywne załatwienie sprawy, i wprawdzie dysponowały odpowiednim materiałem dowodowym, lecz nie rozpatrywały tego materiału.
Wnosząc skargę kasacyjną Minister Obrony Narodowej jako jej podstawę przytoczył "naruszenie przepisów prawa materialnego przez jego błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 29 października 2004 r. w sprawie umarzania, odraczania i rozkładania na raty należności przysługujących Wojskowej Agencji Mieszkaniowej (Dz.U. Nr 245, poz. 2460), polegające na przyjęciu, że przepis ten nakłada na organ administracji obowiązek umarzania istniejącej należności także wówczas, gdy w stosunku do zobowiązanego jest skutecznie prowadzona egzekucja przez komornika".
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej - podając już dokładną kwalifikację przepisu, którego naruszenie zarzucono (§ 2 ust. 1 pkt 2 powołanego rozporządzenia) - podtrzymano stanowisko wyrażone w podstawie kasacyjnej uzupełniając je argumentem, że - zamiast ubiegać się o umorzenie należności - opiekun prawny skarżącej powinien wystąpić o umorzenie postępowania egzekucyjnego.
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej podniesiono ponadto, że opiekun prawny nie wykazał aby egzekucja, dotychczas skuteczna, zagrażała egzystencji skarżącej, której - po potrąceniu z emerytury kwoty 152,52 zł - pozostaje 529 zł, podczas gdy najniższa emerytura (renta) dla osoby całkowicie niezdolnej do pracy wynosi 597,46 zł, natomiast renta socjalna wynosi już tylko 84% tej kwoty (tj. 501,86 zł), obowiązujące zaś w sprawach pomocy społecznej kryterium dochodowe w przypadku osoby samotnie gospodarującej jest jeszcze niższe i wynosi 461 zł.