Skarga kasacyjna na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Paweł Tarno, Sędzia NSA Elżbieta Kremer, Sędzia NSA Marian Wolanin (spr.), Protokolant asystent sędziego Katarzyna Kudrzycka, po rozpoznaniu w dniu 25 kwietnia 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej I. Sp. z o.o. z/s w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 lutego 2016 r. sygn. akt VII SA/Wa 1543/15 w sprawie ze skargi I. Sp. z o.o. z/s w W. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] maja 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od I. Sp. z o.o. z/s w W. na rzecz Ministra Infrastruktury kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6039 Inne, o symbolu podstawowym 603
Inne orzeczenia z hasłem:
Lotnicze prawo
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Infrastruktury
Uzasadnienie strona 1/4

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 26 lutego 2016 r., sygn. akt VII SA/Wa 1543/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę I. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] maja 2015 r., znak: [...], w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji.

W uzasadnieniu wyroku wskazano, że w dniu [...] sierpnia 2014 r. Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej - Państwowy Instytut Badawczy z siedzibą w Warszawie wystąpił, zgodnie z art. 127 ust. 3 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz.U. z 2013 r. poz. 1393, ze zm.), do Ministra Infrastruktury i Rozwoju, za pośrednictwem Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego, z wnioskiem o wyznaczenie Instytutu jako instytucji odpowiedzialnej za prowadzenie na zasadach wyłączności osłony meteorologicznej lotnictwa cywilnego w FIR Warszawa na czas nieokreślony. Decyzją z dnia [...] grudnia 2014 r. Minister wyznaczył Instytut jako instytucję zapewniającą osłonę meteorologiczną w rejonach kontrolowanych lotnisk i węzłów lotnisk (TMA) - dla Służby Kontroli Zbliżania (APP) oraz w strefach kontrolowanych lotnisk (CTR) - dla Służby Kontroli Lotniska (TWR) do dnia [...] grudnia 2015 r., pod określonymi warunkami. W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy z wniosku Instytutu decyzją z dnia [...] lutego 2015 r. Minister utrzymał w mocy swoją decyzję z dnia [...] grudnia 2014 r.

W dniu [...] października 2014 r. I. sp. z o.o. wystąpiła o wyznaczenie jej jako instytucji odpowiedzialnej za prowadzenie na zasadach wyłączności osłony meteorologicznej poszczególnych lotnisk użytku publicznego w Polsce na czas określony, tj. od dnia 1 stycznia 2015 r. do dnia 31 grudnia 2019 r. Decyzją z dnia [...] lutego 2015 r. Minister Infrastruktury i Rozwoju odmówił wyznaczenia I. sp. z o.o. W dniu [...] marca 2015 r. do Ministra Infrastruktury i Rozwoju wpłynął wniosek I. Sp. z o.o. o stwierdzenie nieważności decyzji wyznaczającej Instytut jako instytucję zapewniającą służby meteorologiczne dla dostarczania danych i informacji meteorologicznych na okres od 1 stycznia 2015 r. Decyzją z dnia [...] marca 2015 r. Minister odmówił stwierdzenia nieważności swojej decyzji z dnia [...] grudnia 2014 r. utrzymanej w mocy decyzją z dnia [...] lutego 2015 r. Po ponownym rozpatrzeniu sprawy z wniosku I. sp. z o.o. decyzją z dnia [...] maja 2015 r. Minister utrzymał w mocy swoją decyzję z dnia [...] marca 2015 r. stwierdzając, że przepisy ustawy - Prawo lotnicze i jego akty wykonawcze nie stanowią o rozpatrywaniu wniosków kilku podmiotów o wyznaczenie ich jako instytucji zapewniających służbę meteorologiczną w jednym postępowaniu administracyjnym, dlatego strona nie może wywodzić rażącego naruszenia przepisu, którego w tych aktach prawnych w ogóle nie ma. Minister podkreślił, że zarówno I. sp. z o.o. jak i IMGW ubiegały się o udzielenie uprawnienia podlegającego reglamentacji, które może być przyznane jednej z nich. Zachodzi więc konkurencyjność żądań obu podmiotów. Uzyskanie uprawnienia przez jednego wnioskodawcę implikuje odmowę jego przyznania drugiemu wnioskodawcy. Niemniej jednak nie występuje między tymi podmiotami związek materialnoprawny, ich uprawnienia nie są ze sobą powiązane, ani nie przenikają się wzajemnie. Jedynym źródłem zależności między wnioskodawcami jest możliwość przyznania uprawnienia tylko jednemu z nich. W ocenie Ministra, tzw. współuczestnictwo formalne - polegające na łącznym prowadzeniu w wielu sprawach administracyjnych jednego postępowania - nie zwalniało organu z obowiązku wydania w każdej z tych spraw odrębnej decyzji, co miało miejsce w niniejszej sprawie, a każda ze stron jest wówczas adresatem decyzji w swojej sprawie. Oznacza to, że wniesienie odwołania przez jedną stronę nie czyni automatycznie decyzji organu pierwszej instancji rozstrzygnięciem nieostatecznym, również dla pozostałych stron. Prawa lub obowiązki dotyczące stron są bowiem od siebie niezależne, co ma ten skutek, że podlegają one odrębnemu zaskarżeniu. Minister podkreślił, że nie miał obowiązku prawnego połączenia wniosków I. sp. z o.o. i IMGW do wspólnego rozpatrzenia. Minister wskazał, że posiada fakultatywne uprawnienie do połączenia postępowań administracyjnych. Jest to o tyle istotne, że przedmiotowe decyzje są wydawane w bezpośrednim związku z merytorycznymi stanowiskami Prezesa ULC, które w wyżej wskazanych sprawach zostały wydane w różnych datach i zawierały skrajnie odmienne rozstrzygnięcia. Według Ministra, także Prezes ULC nie połączył wniosków I. sp. z o.o. i IMGW w jedno postępowanie administracyjne, a prowadził oddzielnie postępowania administracyjne w przedmiocie wyznaczenia. O ile zaś fakt, że Prezes ULC prowadził oddzielne postępowania nie zobowiązuje Ministra do prowadzenia oddzielnych postępowań administracyjnych, to jednak w przedmiotowych postępowaniach szczególnie istotną kwestią była konieczność szybkiego wyeliminowania zagrożenia wystąpienia zakłóceń w żegludze powietrznej w polskiej przestrzeni powietrznej po dniu 1 stycznia 2015 r. Do tego bowiem terminu obowiązywała poprzednia decyzja wyznaczająca IMGW. Oznacza to, że decyzja wyznaczająca musiała zostać wydana i doręczona w terminie do dnia 31 grudnia 2014 r. W związku z tym Minister, działając na podstawie art. 108 § 1 kpa i uwzględniając ważny interes społeczny - w celu wyeliminowania zagrożenia wystąpienia zakłóceń w żegludze powietrznej w polskiej przestrzeni powietrznej po dniu 31 grudnia 2014 r. - decyzji wyznaczającej po raz kolejny IMGW nadał rygor natychmiastowej wykonalności. W myśl art. 127 ust. 3 ustawy - Prawo lotnicze sam wniosek I. sp. z o.o. Prezes ULC sprawdza pod względem merytorycznym i formalno-prawnym, a następnie go opiniuje. Prezes ULC wniosek IMGW o wyznaczenie zaopiniował pozytywnie w dniu [...] września 2014 r., a wniosek I. sp. z o.o. zaopiniował negatywnie i ostatecznie w administracyjnym toku postępowania dopiero w dniu [...] stycznia 2015 r. Pozytywna opinia Prezesa ULC z dnia [...] września 2014 r. w stosunku do IMGW jest ostateczna i nie została zaskarżona do sądu administracyjnego, ani nie została zaskarżona w administracyjnym toku postępowania, co oznacza, że ostateczna w administracyjnym toku postępowania opinia Prezesa ULC, dotycząca wniosku I. sp. z oo wpłynęła do Ministra po terminie, do którego powinno być dokonane wyznaczenie. Ze względu na fakultatywną możliwość połączenia postępowań administracyjnych przewidzianą w art. 62 kpa, Minister nie mógł pominąć obowiązku wyeliminowania zagrożenia wystąpienia zakłóceń w żegludze powietrznej w polskiej przestrzeni powietrznej po dniu 31 grudnia 2014 r.

Strona 1/4
Inne orzeczenia o symbolu:
6039 Inne, o symbolu podstawowym 603
Inne orzeczenia z hasłem:
Lotnicze prawo
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Infrastruktury