Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Iwona Bogucka Sędziowie: NSA Zygmunt Zgierski (spr.) del. WSA Ewa Kręcichwost-Durchowska po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Gminy Miasta G. i Prezydenta Miasta G. wykonującego zadania starosty z zakresu administracji rządowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 listopada 2020 r., sygn. akt I SA/Wa 1758/20 w sprawie ze skargi Gminy Miasta G. i Prezydenta Miasta G. wykonującego zadania starosty z zakresu administracji rządowej na decyzję Ministra Rozwoju z dnia [...] lipca 2020 r., znak [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 17 listopada 2020 r. oddalił skargę Gminy Miasta G. i Prezydenta Miasta G. wykonującego zadania starosty z zakresu administracji rządowej na decyzję Ministra Rozwoju z [...] lipca 2020 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji.
Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.
Pismem z [...] grudnia 2005 r. L. K., następca prawny A. K., wystąpił z wnioskiem o stwierdzenie nieważności decyzji Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w G. z [...] sierpnia 1969 r. orzekającej o wywłaszczeniu za odszkodowaniem części nieruchomości położonej w G. przy ul. [...], [...] i [...], zapisanej w [...], oznaczonej katastralnie jako parcele nr [...], [...], [...], [...], [...] i [...] o łącznej pow. 1036 m2, z całej nieruchomości o powierzchni 2,4256 ha, stanowiącej własność A. K.
Po rozpatrzeniu wniosku z [...] grudnia 2005 r. decyzją z [...] marca 2011 r. Minister Infrastruktury umorzył postępowanie administracyjne, uznając się za organ niewłaściwy rzeczowo do załatwienia sprawy o stwierdzenie nieważności decyzji wywłaszczeniowej i wskazując, że organem właściwym do rozpatrzenia wniosku jest wojewoda jako organ wyższego stopnia wobec starosty wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej w sprawach wywłaszczenia nieruchomości. Decyzją z [...] sierpnia 2011 r. Minister Infrastruktury utrzymał w mocy swoją decyzję.
Pismem z [...] stycznia 2019 r. Minister Inwestycji i Rozwoju zawiadomił strony o prowadzonym postępowaniu z wniosku w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji z [...] sierpnia 1969 r.
Po przeprowadzeniu postępowania nadzorczego decyzją z [...] czerwca 2019 r. Minister Inwestycji i Rozwoju odmówił stwierdzenia nieważności decyzji wywłaszczeniowej. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że zgodnie z aktualnym orzecznictwem sądowoadministracyjnym oraz stanowiskiem Prezesa Rady Ministrów właściwym w sprawach oceny legalności decyzji wywłaszczeniowych i odszkodowawczych wydawanych przez prezydia wojewódzkich rad narodowych na podstawie ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości, organem właściwym w takich sprawach jest obecnie Minister Inwestycji i Rozwoju. W ocenie organu pomimo umorzenia postępowania wniosek z 2005 r. nigdy nie został przekazany do właściwego wojewody celem jego merytorycznego rozpatrzenia, a zatem nie stoi na przeszkodzie merytorycznemu załatwieniu wniosku. Organ uznał także, że decyzja poddana kontroli w trybie nadzoru nie była dotknięta żadną z wad skutkujących stwierdzeniem jej nieważności.
Po ponownym rozpatrzeniu sprawy Minister decyzją z [...] lipca 2020 r. utrzymał w mocy swoje wcześniejsze rozstrzygnięcie. W uzasadnieniu wyjaśnił, że decyzja o umorzeniu postępowania nie tamuje możliwości wszczęcia nowej sprawy, jeżeli prawo materialne daje taką możliwość. Zdaniem organu pozostawanie w obrocie prawnym decyzji o umorzeniu postępowania nie może zamykać stronie możliwości uzyskania zgodnego z prawem rozstrzygnięcia sprawy. Zaznaczył, że akta postępowania nie zostały po umorzeniu przekazane do właściwego wojewody celem merytorycznego rozpoznania. W jego ocenie skoro decyzja Ministra Infrastruktury nie rozstrzygnęła sprawy w sposób merytoryczny i nie zamknęła możliwości uzyskania rozstrzygnięcia sprawy, to Minister Inwestycji i Rozwoju dysponując wnioskiem z [...] grudnia 2005 r. i będąc organem właściwym do jego rozpoznania, mógł wydać rozstrzygniecie, uwzględniając słuszny interes stron postępowania. Minister ponownie wskazał, że w sprawie brak było podstaw do stwierdzenia nieważności decyzji wywłaszczeniowej.