Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Paweł Tarno Sędziowie: Sędzia NSA Olga Żurawska-Matusiak Sędzia del. WSA Rafał Wolnik (spr.) Protokolant asystent sędziego Katarzyna Kudrzycka po rozpoznaniu w dniu 11 maja 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Szefa Służby Kontrwywiadu Wojskowego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 lutego 2016 r. sygn. akt II SA/Wa 1019/15 w sprawie ze skargi P. N. na postanowienie Szefa Służby Kontrwywiadu Wojskowego z dnia [...] kwietnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia 1. uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę; 2. zasądza od P. N. na rzecz Szefa Służby Kontrwywiadu Wojskowego kwotę 340 (trzysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 3 lutego 2016 r., sygn. akt II SA/Wa 1019/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu sprawy ze skargi P. N. na postanowienie Szefa Służby Kontrwywiadu Wojskowego z dnia [...] kwietnia 2015 r., nr [...], w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia, uchylił zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie z dnia [...] lutego 2015 r. i zasądził od organu na rzecz skarżącego kwotę [...] zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.
W uzasadnieniu powyższego wyroku zawarto następujące ustalenia faktyczne:
Skarżący zwrócił się do Szefa Służby Kontrwywiadu Wojskowego (dalej: SKW) o wydanie zaświadczenia o pełnieniu przez niego służby w Służbie Kontrwywiadu Wojskowego w warunkach szczególnie zagrażających życiu i zdrowiu. Postanowieniem z dnia [...] lutego 2015 r. Szef SKW odmówił wydania żądanego zaświadczenia. Na skutek wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy, Szef SKW zaskarżonym do Sądu pierwszej instancji postanowieniem utrzymał w mocy swoje wcześniejsze postanowienie.
W uzasadnieniu zaskarżonego rozstrzygnięcia organ wskazał, że mając na uwadze treść § 4 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 maja 2005 r. w sprawie szczegółowych warunków podwyższania emerytur funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej (Dz. U. Nr 86, poz. 734 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem RM, dokonano weryfikacji akt osobowych skarżącego funkcjonariusza, jednak ich analiza nie pozwoliła na konkluzję, że zawierają one zapisy świadczące o pełnieniu przez niego służby w warunkach szczególnie zagrażających życiu i zdrowiu. Organ zaznaczył, że przełożeni skarżącego przedstawili pisemną informację o tym, że skarżący w latach [...] pełnił służbę w warunkach uzasadniających podwyższenie emerytury, lecz w uzupełnieniu tych informacji podano, że wykonywał czynności służbowe, podczas, których potencjalnie mogło nastąpić zagrożenie życia lub zdrowia. Organ uznał, że potencjalne zagrożenie nie jest równoznaczne ze szczególnym zagrożeniem, o jakim mowa w przepisie prawa, co uzasadnia odmowę wydania żądanego zaświadczenia.
W skardze na powyższe postanowienie skarżący wniósł o uchylenie postanowień obydwu instancji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uwzględniając skargę na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (obecnie: Dz.U. z 2017 r., poz. 1369), zwanej dalej p.p.s.a., wskazał, że skarga zasługiwała na uwzględnienie.
W uzasadnieniu Sąd pierwszej instancji powołał szereg przepisów, w tym m.in. § 14 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 18 października 2004 r. w sprawie trybu postępowania i właściwości organu w zakresie zaopatrzenia emerytalnego funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu i Państwowej Straży Pożarnej oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 239, poz. 2404 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem MSWiA, który stanowi, że środkiem dowodowym potwierdzającym okresy służby pełnionej w szczególnych warunkach uzasadniających podwyższenie emerytury jest zaświadczenie o okresach służby pełnionej w warunkach uzasadniających podwyższenie emerytury, sporządzone na podstawie akt osobowych funkcjonariusza lub innych dokumentów potwierdzających pełnienie służby w tych warunkach, wystawione przez właściwe organy tych służb. Sąd podkreślił, że postępowanie w sprawie wydawania zaświadczeń jest postępowaniem uproszczonym i w znacznym stopniu odformalizowanym. Ogranicza się ono do ustalenia źródeł danych i następnie stwierdzenia, czy posiadane przez organ dane odnoszą się do wnioskodawcy i potwierdzają zaistnienie określonego stanu faktycznego lub też potwierdzają dany stan prawny. Zaświadczenie jest bowiem aktem wiedzy, a nie woli organu.