Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Lech Sędziowie NSA Marek Stojanowski (spr.) del. WSA Przemysław Szustakiewicz Protokolant st. asystent sędziego Małgorzata Penda po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2012 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej I. P., J. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 marca 2011 r. sygn. akt I SA/Wa 2366/10 w sprawie ze skargi I. P. i J. K. na postanowienie Ministra Infrastruktury z dnia [...] września 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 21 marca 2011 r., sygn. akt I SA/Wa 2366/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę I. P. i J. K. na postanowienie Ministra Infrastruktury z dnia [...] września 2010 r. nr [...]w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy.
Wyrok ten zapadł w następujących okolicznościach faktycznych:
Minister Infrastruktury decyzją z dnia [...] kwietnia 2010 r., nr [...], po rozpatrzeniu wniosku I. P. i J. K., odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Odwoławczej Komisji Wywłaszczeniowej przy Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej z dnia [...] września 1953 r., nr Ew. [...] oraz poprzedzającego ją orzeczenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Stalinogrodzie z dnia [...] czerwca 1953 r., nr [...].
W piśmie z dnia 23 lipca 2010 r., nadanym za pośrednictwem poczty w dniu 23 lipca 2010 r., nadesłanym organowi w dniu 27 lipca 2010 r. I. P. oraz J. K. złożyli do Ministra Infrastruktury wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej decyzją Ministra Infrastruktury z dnia [...] kwietnia 2010 r., nr [...] wraz z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej tą decyzją.
Minister Infrastruktury postanowieniem z dnia [...] września 2010 r., nr [...] odmówił przywrócenia wnioskodawcom terminu do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Ministra Infrastruktury z dnia [...] kwietnia 2010 r., nr [...]. W uzasadnieniu organ wskazał, że nie stwierdził, aby doręczenie korespondencji kierowanej do pełnomocnika stron nastąpiło z naruszeniem przepisów K.p.a., dotyczących doręczeń. Minister nie podzielił poglądu wyrażonego przez pełnomocnika stron, że fakt prowadzenia przez niego działalności gospodarczej "w formie jednoosobowej kancelarii z siedzibą w Gdyni przy ul. D. [...]", który to adres jest tożsamy z adresem zamieszkania pełnomocnika, przesądza, że do doręczeń dokonywanych w stosunku do niego nie będzie miał zastosowania art. 42 K.p.a. Zdaniem organu, fakt prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej nie czyni z przedsiębiorcy jednostki organizacyjnej o której mowa w art. 45 K.p.a, co uzasadniałoby odrębny od doręczeń dla osób fizycznych sposób doręczania korespondencji. Prowadzenie jednoosobowej kancelarii nie uzasadnia więc doręczania pism w oparciu o art. 45 K.p.a.
W ocenie Ministra, nie wyłącza możliwości doręczenia korespondencji kierowanej do pełnomocnika procesowego stron do rąk pełnoletniego domownika fakt, iż adres do doręczeń wskazany na potrzeby postępowania, stanowi również miejsce zamieszkania pełnomocnika i członków jego rodziny. Stosownie bowiem do art. 43 K.p.a w przypadku nieobecności adresata będącego osoba fizyczną, pismo doręcza się, za pokwitowaniem, dorosłemu domownikowi, sąsiadowi lub dozorcy domu, jeżeli osoby te podjęły się oddania pisma adresatowi. Jeśli zatem profesjonalny pełnomocnik procesowy, decyduje się na wskazanie jako adresu kancelarii i jednocześnie adresu do doręczeń adresu miejsca zamieszkania, to powinien mieć świadomość ryzyka, iż pisma kierowane do osoby fizycznej (adresatem pisma jest bowiem radca prawny, a nie jednostka organizacyjna), mogą być doręczane zgodnie z treścią art. 43 K.p.a, tj. do rąk pełnoletniego domownika, pod warunkiem, iż domownik wyrazi zgodę na doręczenie pisma jego adresatowi.