Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska (spr.) Sędziowie NSA : Barbara Adamiak Leszek Kiermaszek Protokolant Aleksandra Żurawicka po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 kwietnia 2007 r. sygn. akt II SA/Wa 1910/06 w sprawie ze skargi M. S. na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia specjalnego 1) oddala skargę kasacyjną, 2) przyznaje adw. M. K. od Skarbu Państwa wynagrodzenie w kwocie 240 (dwieście czterdzieści) zł oraz kwotę 52,80 (pięćdziesiąt dwa 80/100) - podatku od towarów i usług - tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu
Wyrokiem z dnia 23 kwietnia 2007 r. sygn. akt II SA/Wa 1910/06 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę M. S. na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] nr [...], którą utrzymana została w mocy decyzja tegoż organu z dnia [...] nr [...] odmawiająca przyznania renty specjalnej, przewidzianej art. 82 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.). M. S. uzasadniała wniosek o przyznanie renty specjalnej trudną sytuacją materialną i życiową, bowiem jej mąż w 1999 r. przeszedł [...], w 2003 r. usunięto mu [...] z powodu choroby [...], w 2005 r. operowano mu [...], a ona sama nie może podjąć zatrudnienia, bowiem opiekuje się mężem, zaś na skutek choroby męża stracili własną firmę, która dawała im utrzymanie i zatrudnienie. Organ podnosił, że z dokumentów sprawy nie wynika, aby wnioskodawczyni zrezygnowała z pracy w związku z chorobą męża, bowiem nie pracowała zawodowo już od 1995 r., w 1997 r. przestała się rejestrować jako bezrobotna, poszukująca pracy, ponownie jako bezrobotna zarejestrowała się w 2003 r., a mąż został uznany za całkowicie niezdolnego do pracy i samodzielnej egzystencji w 2000 r.
Wojewódzki Sąd stwierdził, że w/w przepis wymaga zaistnienia szczególnie uzasadnionego przypadku, aby mogła być przyznana renta, zatem w sprawie muszą istnieć szczególne okoliczności, które, zgodnie z art. 161 ust. 5 cytowanej ustawy, wnioskodawca powinien stosownie uzasadnić, a ponieważ przepis nie określa jakie mają to być okoliczności muszą one być ocenione i badane w sposób indywidualny. Przypadkami tymi mogą być wybitne osiągnięcia w dziedzinie literatury, kultury czy sportu, a także nadzwyczajne, szczególne zdarzenia losowe - kontynuował Sąd, dodając, że badana jest także sytuacja bytowa, która jednak nie może być jedyną przesłanką, bowiem wówczas renta specjalna zastąpiłaby pomoc udzieloną w ramach pomocy społecznej. Zdaniem Wojewódzkiego Sądu, w sprawie takie szczególne okoliczności nie zostały wykazane, bowiem za takie nie można uważać niepodejmowania zatrudnienia z uwagi na konieczność sprawowania opieki nad chorym członkiem rodziny.
Skargę kasacyjną od tego wyroku wniosła, reprezentowana przez adwokata, M. S., domagając się jego uchylenia i przekazania sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania i zarzucając:
1) naruszenie prawa materialnego przez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie art. 82 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.) polegające na ustaleniu, że skarżąca nie spełnia przesłanek do otrzymania świadczenia w drodze wyjątku, podczas gdy je spełnia;
2) naruszenie przepisów postępowania w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy, tj. art. 104 § 2, 3 i 5 oraz art. 113 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, przez nieprzeprowadzenie wnikliwej analizy stanu faktycznego oraz analizy materiału dowodowego, dokumentującego szczególną sytuację w jakiej znalazła się skarżąca, potwierdzające nieprawidłowości zaistniałe podczas wydania decyzji.