Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Leszek Włoskiewicz (spr.), Sędziowie NSA Jolanta Rajewska, Joanna Runge-Lissowska, Protokolant Tomasz Zieliński, po rozpoznaniu w dniu 11 lipca 2007r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 8 czerwca 2006r. sygn. akt II SA/Gd 717/04 w sprawie ze skargi M. W. i M. Ł. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia [...] nr [...] w przedmiocie przywrócenia terminu do wniesienia odwołania w sprawie opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku - uwzględniając, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c/ Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skargę M. W. oraz M. Ł. - wyrokiem z dnia 8 czerwca 2006 r. II SA/Gd 717/04 uchylił postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia [...] nr [...], odmawiające skarżącym przywrócenia terminu do złożenia wniosku o ustalenie, że aktualizacja opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej jest nieuzasadniona, czy też uzasadniona w innej wysokości, o którym mowa w art. 78 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543 ze zm.).
Sąd uznał bowiem, że wymaga wyjaśnienia, czy wypowiedzenie wysokości dotychczasowej opłaty zostało prawidłowo doręczone, kiedy ustała przyczyna uchybienia terminu, i czy został zachowany termin określony w art. 58 § 2 k.p.a.
Wnosząc skargę kasacyjną Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Gdańsku jako jej podstawy przytoczyło:
"naruszenie przepisów postępowania w zakresie właściwości sądu administracyjnego, tj. art. 3 § 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) w zw. z art. 79 ust. 7 i art. 80 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.) skutkujące nieważnością postępowania z powodu niedopuszczalności drogi sądowej (art. 183 § 2 pkt 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 58 § 1 pkt 1 oraz art. 145 § 1 pkt 1 lit. c/ Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w sposób mający wpływ na wynik sprawy, poprzez wydanie orzeczenia rozstrzygającego skargę co do istoty w sytuacji, gdy skargę należało odrzucić jako nienależącą do właściwości sądu administracyjnego".
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej podniesiono przede wszystkim, że sprawy aktualizacji opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego należą do właściwości sądu powszechnego, i wprawdzie do postępowania przed samorządowym kolegium odwoławczym stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego m.in. o terminach, jednak z wyłączeniem przepisów dotyczących odwołań i zażaleń, i właśnie dlatego kolegium może stosować art. 58 k.p.a. oraz wydać w tym przedmiocie postanowienie, lecz na postanowienie kolegium nie służy już zażalenie, tym samym nie przysługuje również skarga do sądu administracyjnego.
W odpowiedzi na skargę kasacyjną M. W. i M. Ł. wnieśli o jej oddalenie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie ma usprawiedliwionych podstaw.
Jak stanowi ustawa o gospodarce nieruchomościami, w terminie 30 dni - od dnia otrzymania wypowiedzenia wysokości dotychczasowej opłaty wraz z ofertą przyjęcia nowej jej wysokości - użytkownik wieczysty może złożyć do samorządowego kolegium odwoławczego wniosek o ustalenie, że aktualizacja opłaty jest nieuzasadniona albo jest uzasadniona w innej wysokości (art. 78 ust. 2), kolegium zaś wydaje orzeczenie o oddaleniu wniosku lub o ustaleniu nowej wysokości opłaty, od którego nie przysługuje odwołanie (art. 79 ust. 3), lecz sprzeciw równoznaczny z żądaniem przekazania sprawy do sądu powszechnego (art. 80 ust. 1) przy czym do postępowania przed kolegium stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego o wyłączeniu pracownika oraz organu, o załatwianiu spraw, doręczeniach, wezwaniach, terminach i postępowaniu, z wyjątkiem przepisów dotyczących odwołań i zażaleń, a także przepisy o opłatach i kosztach (art. 79 ust. 7).
Odpowiednie stosowanie tylko niektórych przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, z wyłączeniem przepisów dotyczących odwołań i zażaleń, nie oznacza, aby inne niż te, o których mowa w art. 79 ust. 3, orzeczenia kolegium podlegały kognicji sądu powszechnego, czy też nie podlegały zaskarżeniu do sądu administracyjnego.
Zastępujący odwołanie sprzeciw przysługuje tylko od orzeczeń oddalających wniosek lub ustalających nową wysokość opłaty, zatem od orzeczeń rozstrzygających sprawę co do istoty, i tylko w odniesieniu do nich właściwy pozostaje sąd powszechny, podczas gdy w odniesieniu do innych orzeczeń, w tym do postanowień o odmowie przywrócenia terminu do złożenia wniosku o ustalenie opłaty, właściwość zachowuje sąd administracyjny.
Postanowienie o odmowie przywrócenia terminu bowiem, jeżeli nie służy na nie zażalenie, właśnie dlatego staje się postanowieniem kończącym postępowanie w rozumieniu art. 3 § 2 pkt 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji na mocy art. 184 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.