Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Monika Nowicka sędzia NSA Jolanta Rudnicka sędzia del. WSA Olga Żurawska-Matusiak (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Wojciech Latocha po rozpoznaniu w dniu 16 kwietnia 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 października 2012 r. sygn. akt VIII SA/Wa 381/12 w sprawie ze skargi J. P. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] w przedmiocie mianowania na stanowisko służbowe oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z 4 października 2012 r., sygn. akt VIII SA/Wa 381/12, oddalił skargę J. P. na decyzję Wojewódzkiego Komendanta Państwowej Straży Pożarnej z [...] marca 2012 r. nr [...] w przedmiocie mianowania na stanowisko służbowe.
Wyrok zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:
Decyzją z [...] stycznia 2012 r. nr [...] Komendant Miejski Państwowej Straży Pożarnej w R. mianował J. P. na stanowisko oficera operacyjnego w wydziale operacyjnym w zmianowym rozkładzie służby, ustalając jednocześnie uposażenie na podstawie art. 88 ust. 5 i art. 89 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (t.j. Dz. U. nr 12 z 2009 r. poz. 68, dalej określana jako "ustawa o Państwowej Straży Pożarnej").
W złożonym od tej decyzji odwołaniu J. P. zarzucił wydanej decyzji błędną podstawę prawną przyznanego uposażenia oraz naruszenie przepisów art. 10, art. 11 i art. 107 K.p.a.
Decyzją nr [...] z [...] marca 2012 r. Komendant Wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej, po rozpatrzeniu powyższego odwołania, na podstawie art. 92 ust. 2 ustawy o Państwowej Straży Pożarnej utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy stwierdzając, że podziela zasadność odwołania tylko w części dotyczącej pominięcia w sentencji decyzji Komendanta Miejskiego Państwowej Straży Pożarnej w R. ust. 1 art. 89 ustawy o Państwowej Straży Pożarnej. Zauważył jednak, że zarzut ten został uwzględniony przez organ I instancji, który postanowieniem z [...] lutego 2012 r. sprostował oczywisty błąd pisarski. Uchybienie w powyższym zakresie wynikło jedynie z błędu pisarskiego, albowiem w uzasadnieniu decyzji podstawa prawna była pełna i zgodna ze sprostowaniem. Komendant Wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej nie uznał natomiast zasadności zarzutu, że podstawą prawną zachowania stronie uposażenia powinien być art. 89 ust. 2 ustawy o Państwowej Straży Pożarnej i w tym zakresie wskazał, że przepis ten w odniesieniu do strony nie ma zastosowania, gdyż w jego sytuacji uposażenie na stanowisku ustalał Komendant Miejski, a nie Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej. Jako całkowicie niezasadne ocenił zarzuty naruszenia art. 10 i 11 K.p.a. uznając, że ich powołanie nie znajduje odzwierciedlenia w prowadzonym w sprawie postępowaniu. Ponadto wskazał, że decyzja organu I instancji, po sprostowaniu oczywistego błędu pisarskiego, zawiera wszystkie elementy wyliczone w art. 107 K.p.a., w szczególności szeroko uzasadniono podstawy prawne i faktyczne podjętego rozstrzygnięcia.
Nie zgadzając się z wydaną decyzją J. P. wywiódł od niej skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, w treści której podniósł zarzuty naruszenia przepisów postępowania tj. art. 10, art. 11 i art. 107 § 1 i 3 K.p.a. i zawarł wniosek o uchylenie zaskarżonej decyzji Komendanta Wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej oraz poprzedzającej ją decyzji Komendanta Miejskiego Państwowej Straży Pożarnej w R.
W uzasadnieniu skargi jej autor zaakcentował, że z zaskarżonej decyzji nie można wywieść dlaczego skarżący został mianowany na stanowisko oficera operacyjnego w wydziale operacyjnym w zmianowym rozkładzie czasu służby, zaszeregowanym w niższej grupie uposażenia, bez zachowania dotychczasowej grupy uposażenia.