Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wojciech Chróścielewski Sędziowie NSA Janina Antosiewicz Małgorzata Borowiec (spr.) Protokolant Kamil Wertyński po rozpoznaniu w dniu 10 lipca 2007r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A.Sp. z o.o. w [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 6 kwietnia 2006 r. sygn. akt IV SA/Po 1201/04 w sprawie ze skargi A. Sp. z o.o. w [...] na decyzję Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 6 kwietnia 2006 r., sygn. akt IV SA/Po 1201/04 oddalił skargę A. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w [...] na decyzję Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej.
Wyrok został wydany w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy.
Naczelnik Urzędu Celnego w [...], Oddział Celny w G. decyzją z dnia [...], nr [...], na podstawie art. 13 ust. 2a i 2b oraz art. 40b ust. 1 i 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jedn. Dz.U. z 2000 r. Nr 71, poz. 838 ze zm.), w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. Nr 98, poz. 602 ze zm.) oraz rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 1 kwietnia 1999 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia (Dz.U. Nr 44, poz. 432) i art. 104 kpa obciążył spółkę A. Sp. z o.o. w [...] karą pieniężną w wysokości 1.440 zł za przejazd pojazdem nienormatywnym bez zezwolenia. W uzasadnieniu decyzji stwierdził, że zgodnie z art. 64 ust. 1 ustawy - Prawo o ruchu drogowym, przejazd pojazdem nienormatywnym jest dozwolony tylko pod warunkiem uzyskania zezwolenia, którego strona nie okazała. Fakt ten potwierdza protokół kontroli pojazdu nr 415 z dnia 2 grudnia 2002 r.
W odwołaniu od powyższej decyzji Spółka reprezentowana przez pełnomocnika podniosła, że zaskarżona decyzja wydana została przez niewłaściwy organ, gdyż decyzję podpisała osoba upoważniona przez "dyrektora urzędu celnego", a takiego organu nie ma. Strona zakwestionowała również sposób i wynik ważenia z uwagi na fakt, że nie jest możliwe przekroczenie dopuszczalnego nacisku na osiach bez jednoczesnego przekroczenia dopuszczalnej masy całkowitej pojazdu Na tę okoliczność przedłożono analizę nacisków osi wytypowanych zestawów transportowych sporządzoną przez pracownika Instytutu Badawczego Dróg i Mostów w Warszawie. Odwołująca się podkreśliła także, że kierowca nie został prawidłowo pouczony o sposobie przejazdu przez wagę, a każde, nawet nieznaczne zwiększenie prędkości powoduje zmiany w wyniku pomiaru. Zdaniem odwołującej w takiej sytuacji należało przeprowadzić kolejne ważenie pojazdu, co dawałoby możliwość uśrednienia pomiaru. Ponadto, w odwołaniu stwierdzono, że organ nie uwzględnił uwag kierowcy zgłoszonych do protokołu, zaś na etapie postępowania przed organem pierwszej instancji Spółka nie miała możliwości zapoznania się z dokumentami technicznymi wagi, którą dokonano pomiarów nacisków osi na drogę. Wskazano też, że Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 27 kwietnia 1999 r. (P 7/98 OTK 1999/4/72) uznał, że przepisy umożliwiające podwyższenie opłaty drogowej są niezgodne z Konstytucją RP, gdyż naruszają zakres ustawowego upoważnienia i mają charakter represyjny.
Dyrektor Izby Celnej w [...] decyzją z dnia [...] nr [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 2, art. 104 i art. 107 k.p.a. oraz art. 13 ust. 2 pkt 3, ust. 2a i 2b, art. 40b ust. 1 i 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych, a także § 4 i § 5 ust. 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 1 kwietnia 1999 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia, uchylił decyzję organu pierwszej instancji w części dotyczącej nadania jej rygoru natychmiastowej wykonalności i postępowanie w tym zakresie umorzył, a w pozostałej części zaskarżoną decyzję utrzymał w mocy.