Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Monika Nowicka, Sędzia NSA Irena Kamińska (spr.), Sędzia del. WSA Jacek Fronczyk, Protokolant asystent sędziego Wojciech Latocha, po rozpoznaniu w dniu 14 grudnia 2012 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 10 lutego 2012 r. sygn. akt II SA/Łd 13/12 w sprawie ze skargi M. F. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi z dnia (...) października 2011 r. nr (...) w przedmiocie zasiłku pielęgnacyjnego oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 10 lutego 2012 r., sygn. akt II SA/Łd 13/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi z dnia (...) października 2011 roku nr (...) oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta Łodzi z dnia (...) września 2011 roku nr (...) w sprawie ze skargi M. F. w przedmiocie zasiłku pielęgnacyjnego oraz stwierdził, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do dnia uprawomocnienia się wyroku.
W uzasadnieniu wyroku Sąd pierwszej instancji wskazał, iż decyzją z dnia (...) września 2011r. Prezydent Miasta Łodzi zmienił decyzję własną z dnia (...) marca 2007r. w części dotyczącej okresu przyznania M. F. prawa do zasiłku pielęgnacyjnego w ten sposób, że orzekł o przyznaniu M. F. zasiłku pielęgnacyjnego na okres od 1 do 31 marca 2007r. Wskazał, że świadczenia za okres od 1 do 31 marca 2007r. zostały wypłacone na podstawie decyzji zmienianej.
W uzasadnieniu organ pierwszej instancji podniósł, że przepis art. 32 ustawy z o świadczeniach rodzinnych daje organowi właściwemu do prowadzenia postępowania administracyjnego możliwość dokonania korekty ostatecznych decyzji administracyjnych, w przypadkach, gdy już po uprawomocnieniu decyzji ulegnie zmianie sytuacja rodzinna, a zmiana ta ma wpływ na ustalenie prawa do świadczeń rodzinnych. W dniu 9 września 2011r. do Centrum Świadczeń Socjalnych w Łodzi wpłynęło pismo Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi informujące, że M. F. jest uprawniona do dodatku pielęgnacyjnego od miesiąca kwietnia 2007r. Art. 16 ust. 6 ustawy stanowi, iż zasiłek pielęgnacyjny nie przysługuje osobie uprawnionej do dodatku pielęgnacyjnego. Fakt przyznania M. F. dodatku pielęgnacyjnego jest przesłanką uzasadniającą wzruszenie decyzji ostatecznej i dokonanie jej zmiany w trybie wyżej cytowanego przepisu. Organ pierwszej instancji poinformował też stronę o tym, że zostanie wszczęte postępowanie w przedmiocie nienależnie pobranego świadczenia za okres od 1 kwietnia 2007r. do 31 sierpnia 2011r. w trybie art. 30 ustawy o świadczeniach rodzinnych.
W odwołaniu od tej decyzji M. F. podniosła, ze nie ma żadnej wiedzy na temat zasiłku pielęgnacyjnego. Jest chora, głucha, słabowidząca, ma na utrzymaniu psychicznie chorego syna. Nie została poinformowana o tym, że musi zawiesić pobieranie zasiłku.
Decyzją z dnia 20 października 2011r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Łodzi utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu Samorządowe Kolegium Odwoławcze podzieliło stanowisko organu pierwszej instancji, że M. F. nie była uprawniona do pobierania zasiłku pielęgnacyjnego od dnia 1 kwietnia 2007r. z uwagi na przyznanie jej przez organ rentowy dodatku pielęgnacyjnego na postawie art. 75 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych tj. od dnia 1 kwietnia 2007r. W ocenie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi w związku z powyższym Prezydent Miasta Łodzi zasadnie zmienił swoje wcześniejsze rozstrzygnięcie. Przepis art. 32 ustawy o świadczeniach rodzinnych przyznaje organowi kompetencje do uchylenia lub zmiany bez zgody strony ostatecznej decyzji administracyjnej na podstawie, której strona nabyła prawo do świadczeń rodzinnych, miedzy innymi w przypadku gdy osoba nienależnie pobrała świadczenia rodzinne.