Skarga kasacyjna na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi w przedmiocie nieważności decyzji w przedmiocie podpadania nieruchomości ziemskiej pod działanie dekretu o przeprowadzeniu reformy rolnej
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Borowiec (spr.) Sędziowie NSA Barbara Adamiak Jerzy Stankowski Protokolant Aleksandra Żurawicka po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2007 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Przedsiębiorstwa P. w [...], Prezydenta Miasta Poznania od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 kwietnia 2006 r. sygn. akt IV SA/Wa 1174/05 w sprawie ze skargi P. F., I. L., A. L., P. R., Towarzystwa F. S.A. w [...], C. Spółka z o. o. w [...], W. L., M. K. i M. Ś. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] nr [...] w przedmiocie nieważności decyzji w przedmiocie podpadania nieruchomości ziemskiej pod działanie dekretu o przeprowadzeniu reformy rolnej 1) oddala skargi kasacyjne, 2) zasądza od Przedsiębiorstwa P. w [...] i Prezydenta Miasta [...] solidarnie na rzecz P. R. i C. Spółka z o. o. w [...] kwotę 120 zł (sto dwadzieścia) oraz na rzecz I. L. i P. F. kwotę 120 (sto dwadzieścia) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6290 Reforma rolna
Inne orzeczenia z hasłem:
Nieruchomości
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi
Uzasadnienie strona 1/10

Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi decyzją z dnia 16 lipca 2004 r., po rozpoznaniu wniosku A. L., uzupełnionego wnioskiem A. K., a następnie podtrzymanego przez W. L. i M. K. odmówił stwierdzenia nieważności orzeczenia Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych z dnia [...] nr [...] utrzymującego w mocy orzeczenie Wojewody [...] nr [...] z dnia [...] w przedmiocie podpadania nieruchomości ziemskiej P. pod działanie art. 2 ust. 1 lit. e dekretu PKWN z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej (Dz.U. z 1945 r. Nr 3, poz. 13).

We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy W. L., A. L., P. R. i Towarzystwo F. podnieśli zarzut błędnej interpretacji przepisów prawa i ich wybiórcze stosowanie oraz nieuwzględnienia przesłanek wynikających z uchwały Trybunału Konstytucyjnego z dnia 19 września 1990 r. w sprawie wykładni art. 2 ust. 1 lit. e dekretu PKWN z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej.

Po rozpoznaniu ww. wniosku Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi decyzją z dnia [...], nr [...], zaskarżoną decyzję utrzymał w mocy.

W uzasadnieniu decyzji, odnosząc się do zarzutu nieuwzględnienia wykładni Trybunału Konstytucyjnego, wskazał, iż z dniem wejścia w życie Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r., zgodnie z art. 239 ust. 3 Konstytucji, uchwały Trybunału Konstytucyjnego w sprawie ustalenia wykładni ustaw utraciły moc powszechnie obowiązującą - co jednak nie oznacza, że nie można posiłkowo się do nich odwoływać. Z zaskarżonych orzeczeń wynika, że organy nie miały podstaw by wyłączyć rozparcelowaną nieruchomość ziemską spod przejęcia na własność Państwa w trybie reformy rolnej, gdyż sam właściciel nie wykazał, iż parcelacja części jego nieruchomości "prawnie została dokonana i zakończona". A zatem Wojewoda [...] a następnie Minister Rolnictwa i Reform Rolnych oparli się na przepisach obowiązującego wówczas prawa a przepisy zastosowane zostały należycie.

Odnosząc się do kolejnego zarzutu skarżących, naruszenia prawa przez błędną interpretację oraz niewystarczającą analizę dokumentów Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi stwierdził, że w przedmiotowej sprawie dokonano szczegółowej analizy materiału dowodowego zebranego w postępowaniu nadzorczym pod kątem zgodności z prawem orzeczeń wydanych przez organy administracji w 1948 r. Mając na celu ustalenie faktu, czy nieruchomość ziemska będąca własnością M. F. została przed dniem 1 września 1939 r. rozparcelowana z przeznaczeniem na działki budowlane i czy utraciła charakter nieruchomości ziemskiej, organ nadzorczy dokonał oceny przebiegu procesu parcelacji tej nieruchomości w świetle obowiązujących wówczas przepisów prawa. W ocenie organu, w zezwoleniu na parcelację będącym warunkiem skuteczności parcelacji wykonywanej przez właścicieli, stwierdzono, iż "parcelowane grunty (wł. 182,7671 ha) winne być zużyte wyłącznie na tworzenie podmiejskich działek budowlanych". Parcelację majątku "Ł" nazwano parcelacją podmiejską - z uwagi na fakt, iż grunty przeznaczone do parcelacji leżały w sferze interesów mieszkaniowych miasta [...].

Strona 1/10
Inne orzeczenia o symbolu:
6290 Reforma rolna
Inne orzeczenia z hasłem:
Nieruchomości
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi