Skarga kasacyjna na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za prowadzenie placówki bez zezwolenia.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Lech (spr.) Sędziowie NSA Irena Kamińska Małgorzata Pocztarek Protokolant Magdalena Cieślak po rozpoznaniu w dniu 25 kwietnia 2008r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Pracy i Polityki Społecznej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 lutego 2007 sygn. akt I SA/Wa 2095/06 w sprawie ze skargi Stowarzyszenia [...] z siedzibą w K. na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za prowadzenie placówki bez zezwolenia. 1. oddala skargę kasacyjną 2. zasądza od Ministra Pracy i Polityki Społecznej na rzecz Stowarzyszenia [...] z siedzibą w K. kwotę 334 (trzysta trzydzieści cztery) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Inne orzeczenia o symbolu:
6323 Zezwolenie i cofnięcie zezwolenia na prowadzenie domu pomocy społecznej
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Gospodarki Pracy i Polityki Społecznej
Uzasadnienie strona 1/5

Wyrokiem z dnia 20 lutego 2007 r. sygn. akt I SA/Wa 2095/06, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] nr [...] oraz poprzedzającą ją decyzję Wojewody Ś. z dnia [...] nr [...], w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za prowadzenie placówki bez zezwolenia.

W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał na następujący stan faktyczny i prawny sprawy: wnioskiem z dnia 14 września 2004 r. Stowarzyszenie [...] "[...] " z siedzibą w K., zwróciło się do Wojewody Ś. o zezwolenie na prowadzenie placówki zapewniającej całodobową opiekę ludziom starszym i bezdomnym pod nazwą "Dom Spokoju dla Ludzi Starszych" w K..

W piśmie z dnia 29 czerwca 2005 r. Stowarzyszenie oświadczyło, że rezygnuje całkowicie z ubiegania się o zezwolenie na prowadzenie placówki na warunkach określonych ustawą o pomocy społecznej i wycofuje swój wniosek z dnia 14 września 2004 r. Oświadczyło również, że placówka "Dom Spokoju dla Ludzi Starszych", będzie pełnić funkcję noclegowni i schroniska dla osób bezdomnych do czasu uzyskania przez daną osobę miejsca w domu pomocy społecznej.

Decyzją z dnia [...] nr [...] Wojewoda Ś. umorzył postępowanie administracyjne w przedmiocie wydania Stowarzyszeniu zezwolenia.

Pismem z dnia 7 lipca 2005 r. Wojewoda Ś. zawiadomił W. K. - Prezesa Stowarzyszenia - o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w sprawie nałożenia na nią kary pieniężnej z uwagi na prowadzenie, bez wymaganego ustawowo zezwolenia, placówki zapewniającej całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub w podeszłym wieku pod nazwą "Dom Spokoju dla Ludzi Starszych" w K..

Decyzją z dnia [...] nr [...], na podstawie art. 130 ust. 2 , art. 131 ust. 1 i 3-5, w związku z art. 133 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64. poz. 593 ze zm.) oraz art. 104 k.p.a., Wojewoda Ś., nałożył na Stowarzyszenie karę pieniężnej w wysokości 10.000 zł za prowadzenie w ramach działalności statutowej placówki zapewniającej całodobową opiekę niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku, działającej pod nazwą "Dom Spokoju dla Ludzi Starszych" w K., bez wymaganego zezwolenia.

Organ wskazał, że ze statutu Stowarzyszenia wynika, że prowadzi ono działalność odpłatną, polegającą na organizowaniu i prowadzeniu ośrodków stałego pobytu dla starszych ludzi bezdomnych i innych osób niepełnosprawnych wymagających opieki, w związku z czym, twierdzenie Stowarzyszenia, że placówka w K. pełni jedynie funkcję noclegowni i schroniska dla osób bezdomnych do czasu uzyskania miejsca w domu pomocy społecznej, nie znajduje potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym.

Decyzją z dnia [...] nr [...], Minister Pracy i Polityki Społecznej utrzymał w mocy decyzję Wojewody Ś..

Na tę decyzję Stowarzyszenie wniosło skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, wskazując, że wymogi ustawowe odnoszą się do stacjonarnych placówek, które przyjmują beneficjentów na stałe. Natomiast brak jest rozwiązań odnośnie osób, które doraźnie potrzebują pomocy.

Strona 1/5
Inne orzeczenia o symbolu:
6323 Zezwolenie i cofnięcie zezwolenia na prowadzenie domu pomocy społecznej
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Gospodarki Pracy i Polityki Społecznej