Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wojciech Chróścielewski (spr.) Sędziowie Janina Antosiewicz NSA Zygmunt Zgierski Protokolant Barbara Dąbrowska po rozpoznaniu w dniu 5 kwietnia 2007r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej K. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 marca 2006r. sygn. akt II SA/Wa 49/06 w sprawie ze skargi K. S. na postanowienie Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od K. S. na rzecz Ministra Sprawiedliwości kwotę 120 zł (sto dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
I OSK 1084/06
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 30 marca 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
II SA/Wa 49/06 oddalił skargę K. S. na postanowienie Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania. Wyrok został wydany w następujących okolicznościach sprawy. Minister Sprawiedliwości postanowieniem z dnia [...] odmówił K. S. przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od decyzji Dyrektora Generalnego Służby Więziennej nr [...] z dnia [...] w sprawie zwolnienia go z dniem 31 sierpnia 2002 r. ze Służby Więziennej. Organ uznał, że decyzja była dwukrotnie awizowana, a odwołujący się świadomie unikał jej odbioru, nie uprawdopodobnił też braku winy w uchybieniu terminu, a ponadto nie dochował 7 dniowego terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu, skoro informację o wydaniu decyzji uzyskał już 19 sierpnia 2002 r. W swojej skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego K. S. uznał, że organ arbitralnie przyjął, że decyzja została doręczona zgodnie z art. 44 k.p.a., podczas, gdy nie zostały spełnione wymogi określone w tym przepisie. Organ ten nie podjął też starań by przesyłkę doręczyć w inny sposób np., przez sąsiadów. Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 8 maja 2003 r., II SA 4114/02 oddalił skargę uznając za prawidłowe doręczenie przesyłki w trybie art. 44 k.p.a. Od wyroku tego K. S. złożył skargę kasacyjną zarzucając mu naruszenie art. 44, 58 oraz 6 i 7 k.p.a. w zw. z art. 7 Konstytucji poprzez przyjęcie, że prawidłowo doręczono mu decyzję z [...]. Uznał też, że pismo Naczelnika Urzędu Pocztowego w [...] wskazuje, że przesyłka była dwukrotnie awizowana i jako niepodjęta została zwrócona nadawcy, ale brak dowodów, że awizo zostało umieszczone w skrzynce pocztowej. NSA wyrokiem z dnia 18 maja 2004 r., OSK 213/04 uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie. W uzasadnieniu stwierdzono, iż na kopercie czy innym dowodzie brak jest adnotacji, aby przesyłkę pozostawiono na poczcie i umieszczono o tym zawiadomienie w skrzynce na korespondencję czy na drzwiach mieszkania adresata. Z pisma Naczelnika Urzędu Pocztowego [...] wynika jedynie, że przesyłka nadeszła z potwierdzeniem odbioru znajdującym się na kopercie (koloru żółtego), a urząd wypowiedział się, co do doręczenia przesyłki w dniu 9 sierpnia 2002 r. Na potwierdzeniu odbioru brak jest jakiejkolwiek adnotacji, co do sposobu jej doręczenia, a Urząd Pocztowy podał jedynie, że "zalegała" ona w urzędzie do 30 sierpnia 2002 r. Sąd uznał, że z pisma wynikają nieścisłości wymagające wyjaśnienia, co do drugiego awiza z 22 sierpnia 2002 r. W zaskarżonym wyroku Sąd przyjął, że prawidłowego doręczenia dokonano 22 sierpnia 2002 r., a więc doręczenie nastąpiło ze skutkiem na dzień 29 sierpnia 2002 r., a w aktach brak jest dowodu, czy awizując przesyłkę zachowano przesłanki z art. 44 k.p.a. Zdaniem Sądu kasacyjnego w przypadku skutecznego doręczenia przesyłki w dniu 29 sierpnia 2002 r. należało ustosunkować się do tego czy złożone w dniu 12 września 2002 r, odwołanie zostało złożone w ustawowym terminie - skarżący powołał się w nim na to, że o decyzji dowiedział się 9 września 2002 r. Jeżeli więc doręczenie decyzji w trybie art. 44 k.p.a. nastąpiło rzeczywiście w dniu 29 sierpnia 2002 r. należało ustosunkować się do wniosku o przywrócenie terminu do złożenia odwołania, skoro termin ten został zachowany.