Skarga kasacyjna na decyzję Dyrektora Generalnego Służby Więziennej w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Joanna Banasiewicz sędzia NSA Ewa Dzbeńska (spr.) sędzia del. WSA Ewa Kwiecińska Protokolant starszy sekretarz sądowy Karolina Kubik po rozpoznaniu w dniu 30 listopada 2012 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Miasta Stołecznego Warszawy od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 stycznia 2012 r. sygn. akt II SA/Wa 2438/11 w sprawie ze skargi Miasta Stołecznego Warszawy na decyzję Dyrektora Generalnego Służby Więziennej z dnia [...] sierpnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Miasta Stołecznego Warszawy na rzecz Dyrektora Generalnego Służby Więziennej kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/4

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 16 stycznia 2012r., sygn. akt II SA/Wa 2438/11 oddalił skargę Miasta Stołecznego Warszawy na decyzję Dyrektora Generalnego Służby Więziennej z dnia [...] sierpnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji.

Wyrok ten zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:

Decyzją nr [...] z dnia [...] lutego 2011 r. Dyrektor Aresztu Śledczego w Warszawie - Mokotowie przydzielił lokal mieszkalny nr [...] przy ul. [...] w W. M. J. - funkcjonariuszowi Służby Więziennej.

Miasto Stołeczne Warszawa wniosło do Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w Warszawie wniosek o stwierdzenie nieważności ww. decyzji z powodu wydania jej z naruszeniem przepisów dotyczących prawa własności. W uzasadnieniu podniesiono, że przedmiotowy lokal stanowi własność Miasta Stołecznego Warszawy, Dzielnicy Mokotów i jest niezbędny do realizacji ustawowych zadań gminy. Zasiedlanie takich jak ww. lokal przez jednostki organizacyjne Służby Więziennej jest pozbawione podstaw prawnych, narusza obowiązujące przepisy prawa i uprawnienia właściciela lokalu. Nastąpiło zatem naruszenie, w rozumieniu art. 156 § 1 k.p.a. przepisu art. 177 ust. 2 ustawy o Służbie Więziennej i przepisu art. 140 k.c.

Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej w Warszawie decyzją z dnia [...] czerwca 2011 r. odmówił stwierdzenia nieważności decyzji o przydziale lokalu.

Zasadność odmowy stwierdzenia nieważności podzielił także Dyrektor Generalny Służby Więziennej, który decyzją z dnia [...] sierpnia 2011 r. nr [...], odmówił stwierdzenia nieważności decyzji z dnia [...] lutego 2011 r.

W uzasadnieniu decyzji Dyrektor Generalny Służby Więziennej wskazał, że decyzja z dnia [...] lutego 2011 r. nie jest dotknięta żadną z wad, która mogła skutkować jej nieważność w rozumieniu art. 156 § 1 k.p.a. W szczególności została wydana zgodnie z art. 170 ust. 1, art. 171 ust. 1 ustawy o Służbie Więziennej. Nadto art. 177 ust. 1 tej ustawy przesądza, że na lokale mieszkalne lub kwatery tymczasowe dla funkcjonariuszy przeznacza się lokale uzyskane w wyniku działalności inwestycyjnej Służby Więziennej oraz pozostające i przekazane do dyspozycji Służby Więziennej. Ustęp 2 tego przepisu ustawy stanowi z kolei, iż przepisy ustawy nie naruszają wynikających z prawa własności uprawnień do rozporządzania lokalem mieszkalnym właściciela innego niż Skarb Państwa. Artykuł 192 pkt 4 ustawy określa, że decyzje w sprawie przydziału lokalu mieszkalnego w odniesieniu do funkcjonariuszy pełniących służbę w areszcie śledczym wydaje jego dyrektor. Z kolei powoływany przez Miasto Stołeczne Warszawa zarzut naruszenia art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego jest chybiony, gdyż generalnie ustawy tej nie stosuje się do lokali będących w dyspozycji między innymi jednostek organizacyjnych Służby Więziennej. Organ podkreślił, iż nie kwestionuje prawa własności Miasta Stołecznego Warszawy do przedmiotowego lokalu, w tym prawa określonego w art. 140 k.c., jednakże organ decyzję wydał w oparciu o wskazane przepisy ustawy o Służbie Więziennej i wobec lokalu będącego w jego dyspozycji, w rozumieniu przepisów tej ustawy. W żadnym wypadku powodem do stwierdzenia nieważności decyzji nie może być prośba Miasta Stołecznego Warszawy skierowana do Służby Więziennej o zwracanie zwalnianych przez funkcjonariuszy lokali miastu.

Strona 1/4