Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Wiesław Morys (spr.) sędzia NSA Małgorzata Pocztarek sędzia del. NSA Jacek Hyla Protokolant starszy asystent sędziego Rafał Kopania po rozpoznaniu w dniu 18 czerwca 2015 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej D. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 września 2013 r. sygn. akt II SA/Wa 904/13 w sprawie ze skargi D. S. na decyzję Szefa Służby Celnej z dnia [...] marca 2013 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 17 września 2013 r., sygn. akt II SA/Wa 904/13, oddalił skargę D. S. na decyzję Szefa Służby Celnej z dnia [...] marca 2013 r. w przedmiocie zwolnienia ze służby.
Przedstawiając w jego uzasadnieniu stan faktyczny sprawy Sąd pierwszej instancji wskazał, iż decyzją z dnia [...] listopada 2012 r. Dyrektor Izby Celnej w O. zwolnił D. S. ze służby. Jako podstawę prawną rozwiązania stosunku służbowego organ wskazał art. 105 pkt 9 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej (Dz. U. Nr 168, poz. 1323 ze zm.). Decyzja ta została utrzymana w mocy zaskarżoną decyzją Szefa Służby Celnej, wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a. i art. 188 ust. 5 ustawy o Służbie Celnej. Uzasadniając to rozstrzygnięcie organ odwoławczy powołał się na wymienioną w art. 105 pkt 9 ustawy o Służbie Celnej przesłankę w postaci zaistnienia innej niż określona w punktach od 1 do 8 przyczyny zwolnienia, jeżeli dalsze pozostawanie w służbie nie gwarantuje należytego wykonywania obowiązków służbowych, w szczególności gdy wymaga tego dobro Służby Celnej lub gdy nastąpiła utrata zaufania niezbędnego do wykonywania obowiązków służbowych. Podał, iż D. S. była w okresie 4 lat długotrwale nieobecna w służbie z powodu choroby czy opieki nad dziećmi, co prowadziło do dezorganizacji służby i obciążania pozostałych funkcjonariuszy dodatkowymi zadaniami. Wpływało to na negatywną motywację tych funkcjonariuszy. Stan ten naruszał interes służby. Dlatego zwolnienie jej ze służby uznał za zasadne.
W skardze skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie D. S. wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz decyzji ją poprzedzającej, zarzucając im naruszenie art. 105 pkt 9 ustawy o Służbie Celnej w związku z art. 7, art. 77, art. 80 K.p.a. poprzez dowolne przyjęcie, że dalsze pozostawanie jej w służbie nie gwarantuje należytego wykonywania obowiązków służbowych, oraz art. 2, art. 18, art. 47 i art. 71 Konstytucji RP poprzez ich niezastosowanie.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując wywody zawarte w zaskarżonym rozstrzygnięciu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie doszedł do przekonania, że zaskarżona decyzja odpowiada prawu, a zarzuty skargi są nietrafne. W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku przytoczył brzmienie art. 105 ustawy o Służbie Celnej i zważył, iż w okolicznościach sprawy organy mogły - powołując się na przesłankę z punktu 9 tego przepisu - zwolnić skarżącą ze służby. Decyzja oparta na tej podstawie jest decyzją uznaniową, wszak organy dokonały pełnych i prawidłowych ustaleń faktycznych i wyważyły interes społeczny oraz słuszny interes strony, nie naruszając zasady proporcjonalności. Dobro Służby Celnej sprzeciwiało się pozostawaniu skarżącej w służbie, gdyż jej przedłużająca się absencja dezorganizowała pracę w jednostce, w której pełniła służbę i utrudniała prawidłową realizację nałożonych nań zadań. Organy wykazały czas trwania nieobecności w służbie, konieczność przejmowania w tym czasie jej obowiązków przez innych funkcjonariuszy, nadto wypłatę pełnego uposażenia za czas nieobecności i niewykonywania zadań. Za zwolnieniem skarżącej przemawiały również problemy kadrowe Służby Celnej, bo nieobecność skarżącej zakłócała pracę Służby Celnej i wpływała na możliwość wywiązywania się z nakreślonych prawem jej celów. Miał Sąd meriti wreszcie na uwadze specyfikę służby, która niesie ze sobą liczne ograniczenia również w zakresie korzystania z praw chronionych konstytucyjnie. Dlatego, mimo zrozumienia dla trudnej sytuacji skarżącej, oddalił skargę na zasadzie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz.270 ze zm.), dalej P.p.s.a.