Skarga o wznowienie postępowania administracyjnego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA: Barbara Adamiak Sędziowie NSA Leszek Kiermaszek (spr.) Joanna Runge - Lissowska Protokolant Joanna Szcześniak po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 2007 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej R. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 kwietnia 2006 r. sygn. akt II SA/Wa 120/06 w sprawie ze skargi R. W. na postanowienie Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia wniosku o wznowienie postępowania administracyjnego oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie strona 1/5

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 12 kwietnia 2006 r., sygn. akt II SA/Wa 120/06, oddalił skargę wniesioną przez R. W. na postanowienie Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia wniosku o wznowienie postępowania administracyjnego.

W uzasadnieniu wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny wskazał, że decyzją - rozkazem personalnym z dnia 29 czerwca 2002 r. Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego wypowiedział R. W. stosunek służbowy i zwolnił ją ze służby. W dniu 3 lipca 2004 r. R. W. złożyła wniosek o wznowienie postępowania w tej sprawie w oparciu o podstawę z art. 145a § 1 kpa powołując się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 kwietnia 2004 r., sygn. akt K 45/02, jednocześnie wniosła o przywrócenie terminu do jego wniesienia. Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego postanowieniem z dnia [...] nr [...] odmówił przywrócenia terminu. R. W. zaskarżyła to postanowienie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który jednak postanowieniem z dnia 14 grudnia 2004 r., sygn. akt II SA/Wa 1820/04, odrzucił skargę jako niedopuszczalną, gdyż wniesioną bez wyczerpania na drodze administracyjnej przysługującego stronie środka zaskarżenia.

Następnie Wojewódzki Sąd Administracyjny wskazał, że Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego postanowieniem z dnia 30 czerwca 2005 r. przywrócił R. W. termin do wniesienia złożonego wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy, a następnie - po ponownym rozpatrzeniu sprawy - postanowieniem z dnia [...] utrzymał w mocy swe poprzednie postanowienie z dnia [...] o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia wniosku o wznowienie postępowania zakończonego decyzją o wypowiedzeniu stosunku służbowego. Szef ABW uznał, że wnioskodawczyni nie uprawdopodobniła, że uchybienie terminu nastąpiło bez jej winy. Sprawowanie z mężem opieki nad chorą teściową nie jest bowiem przeszkodą nie do przezwyciężenia, usprawiedliwiającą przywrócenie terminu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalając skargę wniesioną przez R. W. stwierdził, że wniosek o wznowienie postępowania administracyjnego w sytuacji, gdy Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności aktu normatywnego z Konstytucją, na podstawie którego wydana została decyzja, wnosi się w terminie jednego miesiąca od wejścia w życie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego (art. 145a § 2 kpa). Niezachowanie ustawowego terminu odnosi ten skutek, że czynność procesowa dokonana po upływie tego terminu jest prawnie nieskuteczna. Jednakże jeśli zainteresowany uprawdopodobni, że uchybienie terminu nastąpiło bez jego winy, należy na prośbę zainteresowanego orzec o przywróceniu terminu (art. 58 § 1 i 2 kpa). Uprawdopodobnienie braku winy powinno zdaniem Sądu I instancji, odnosić się wyłącznie do kwestii przyczyn niedotrzymania terminu, a nie przeciwko podstawie prawnej lub okolicznościom faktycznym dotyczącym samej decyzji. Ciężar uprawdopodobnienia braku winy spoczywa na stronie, która z tego wywodzi skutki prawne i nie może przerzucać na organ administracji skutków własnych zaniedbań, gdyż nieznajomość prawa nie może być uznana za okoliczność usprawiedliwiającą uchybienie terminu. W ocenie Sądu I instancji skarżąca nie uprawdopodobniła, że nie ponosi winy w uchybieniu terminu do złożenia wniosku o wznowienie postępowania administracyjnego. Zwolnienie lekarskie, czy też fakt sprawowania opieki nad osobą chorą nie wykluczają bowiem możliwości dokonania czynności procesowej przez stronę osobiście lub przy pomocy innych osób, np. męża. Skarżąca nie zachowała wymaganego miernika staranności w trosce o własny interes. Odmienne twierdzenia skarżącej nie znajdują, zdaniem Sądu I instancji, potwierdzenia w zebranym materiale dowodowym. Wojewódzki Sąd Administracyjny nie podzielił także zarzutów skarżącej o naruszeniu przez organ przepisu art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu. Zaskarżone postanowienie, wydane w dniu [...], podpisane zostało przez pełniącego obowiązki Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, któremu Prezes Rady Ministrów w dniu 3 listopada 2005 r. powierzył pełnienie tych obowiązków. Podniesiony zarzut, że organ naruszył wymieniony przepis, zgodnie z którym Szefów ABW i AW powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów po zasięgnięciu opinii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Kolegium oraz Sejmowej Komisji do Spraw Służb Specjalnych, jest chybiony, gdyż przepis ten ma zastosowanie do instytucji powołania i odwołania, a nie powierzenia pełnienia obowiązków podmiotowi określonemu w art. 17 ustawy.

Strona 1/5