Skarga kasacyjna na decyzję Ministra Skarbu Państwa w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty za nieruchomości pozostawione poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Wojciech Jakimowicz Sędzia del. WSA Marcin Kamiński Protokolant asystent sędziego Inesa Wyrębkowska po rozpoznaniu w dniu 9 marca 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Skarbu Państwa od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 stycznia 2016 r. sygn. akt I SA/Wa 1870/15 w sprawie ze skargi J. D. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] września 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty za nieruchomości pozostawione poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej 1. uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę; 2. zasądza od J. D. na rzecz Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji kwotę 580 (pięćset osiemdziesiąt) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6079 Inne o symbolu podstawowym 607
Inne orzeczenia z hasłem:
Mienie zabużańskie
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Skarbu Państwa
Uzasadnienie strona 1/5

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 20 stycznia 2016 roku sygn. akt I SA/Wa 1870/15 wydanym w sprawie ze skargi J. D. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] września 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty za nieruchomości pozostawione poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, uchylił zaskarżoną decyzję oraz decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...].

Wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

Decyzją z dnia [...] lipca 2015 roku nr [...] Wojewoda [...] odmówił J. D. potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez M. D. nieruchomości poza obecnymi granicami RP - w mieście W., woj. [...]. W uzasadnieniu organ wskazał, że wniosek złożony przez J. D. o potwierdzenie prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez M. D. nieruchomości poza obecnymi granicami nie spełnia przesłanek z art. 5 ust. 1 w związku z art. 6 ustawy z dnia 8 lipca 2005 roku o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami RP (Dz. U. 2014, poz. 1090 ze zm., dalej: ustawa zabużańska). Organ uznał, że zgromadzone w toku postępowania archiwalne dokumenty nie potwierdzają tytułu własności M. D. do przedmiotowej nieruchomości, a jedynie fakt jej zamieszkiwania pod adresem [...] (ul. Ż. [...], W.). Podkreślił, że, mimo wystąpień do Archiwum Akt Nowych w Warszawie, Archiwum Państwowego w Szczecinie, Archiwum Państwowego w Gdańsku, Konsulatu Generalnego RP w Wilnie, Litewskiego Centralnego Archiwum Państwowego w Wilnie oraz Instytutu Pamięci Narodowej w Warszawie, nie pozyskał żadnego urzędowego dokumentu potwierdzającego własność oraz rodzaj i składniki mienia pozostawionego przez M. D. w W. Zaznaczył, że również wnioskodawca nie przedstawił żadnego dowodu w postaci dokumentu urzędowego odnoszącego się do rodzaju i powierzchni pozostawionej nieruchomości. Odnosząc się do zeznań świadków - K. O. i W. K. - organ stanął na stanowisku, że nie mogą one stanowić nawet dowodu posiłkowego z uwagi na brak adnotacji o miejscu zamieszkania świadków w dacie 1 września 1939 roku oraz w czasie wojny. Powołał się w tym względzie na przepis art. 6 ust. 5 pkt 1 ustawy zabużańskiej. Stwierdził też, że nie ma możliwości konwalidacji tych zeznań, ponieważ obaj świadkowie nie żyją. Nawiązując z kolei do zeznań strony postępowania, organ uznał, że nie mogą stanowić wystarczającego dowodu w zakresie potwierdzenia własności oraz rodzaju i składników nieruchomości, której właścicielem była M. D. Wojewoda podkreślił, że dowód z przesłuchania strony, w odróżnieniu od dowodu z zeznań świadków, jest środkiem dowodowym posiłkowym i znajduje zastosowanie wówczas, gdy po zgromadzeniu dokumentacji przez organ pozostały niewyjaśnione okoliczności istotne dla sprawy. Oświadczenie strony nie może zastępować dowodów z dokumentów, ponieważ ten środek dowodowy nie jest w pełni obiektywny.

Po rozpatrzeniu odwołania J. D., Minister Skarbu Państwa decyzją z dnia [...] września 2015 roku utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. Organ odwoławczy w pełni podzielił stanowisko organu I instancji wyrażone w decyzji z dnia [...] lipca 2015 roku. Podkreślił, że w prowadzonym postępowaniu w wyniku kwerendy archiwalnej uzyskano dokumenty urzędowe, z których wynika wprost, kto był właścicielem budynku mieszkalnego położonego w W. przy ul. Ż. [...] (V. B.), a zatem zeznania świadków, nawet w wyniku ich konwalidacji, nie mogłyby przesądzić ustaleń w przedmiotowej kwestii.

Strona 1/5
Inne orzeczenia o symbolu:
6079 Inne o symbolu podstawowym 607
Inne orzeczenia z hasłem:
Mienie zabużańskie
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Skarbu Państwa