Przeciwko stanowisku Sądu I instancji, że fakt pobierania specjalnego zasiłku opiekuńczego w świetle złożonego oświadczenia o rezygnacji z tego świadczenia, nie stanowi przeszkody w przyznaniu świadczenia korzystniejszego i wybranego, sprzeciwiają się okoliczności faktyczne sprawy i treść oświadczenia strony.
Skarżąca była reprezentowana przez kwalifikowanego pełnomocnika, który w jej imieniu we wniosku oświadczył, że "w przypadku wydania decyzji przyznającej świadczenie pielęgnacyjne, z dniem jej wydania wnosi o uchylenie decyzji dotyczącej przyznania specjalnego zasiłku opiekuńczego". Również sama skarżąca osobiście w oświadczeniu z 14 stycznia 2020 r. oświadczyła, że na podstawie art. 27 ust. 5 u.ś.r. z dniem przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego rezygnuje z prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego.
W okolicznościach faktycznych sprawy nie doszło jednak do wydania decyzji przyznającej świadczenie pielęgnacyjne przez upływem okresu, na jaki przyznano specjalny zasiłek opiekuńczy. W konsekwencji właściwy organ nie uchylił również decyzji przyznającej ten zasiłek, skoro okres jego pobierania upłynął przed wydaniem decyzji, z datą wydania której skarżąca zrezygnowała z dotychczasowego świadczenia. W tych okolicznościach organ odwoławczy ani nie był właściwy do uchylania decyzji w przedmiocie specjalnego zasiłku opiekuńczego, ani nie miał podstaw do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego od daty złożenia wniosku, albowiem w tym okresie pozostawała w mocy decyzja przyznająca świadczenie konkurencyjne, do której uchylenia nie był właściwy.
Skoro zatem w dacie orzekania przez organ odwoławczy, w okresie od złożenia wniosku do 31 sierpnia 2020 r. skarżąca miała uprawnienie do konkurencyjnego świadczenia i je faktycznie pobierała, to zaistniała w tym okresie przesłanka negatywna do przyznania żądanego świadczenia, o jakiej mowa w art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. b) u.ś.r. za okres od 1 stycznia 2020 r. do 31 sierpnia 2020 r. Uwzględnienie wniosku było możliwe dopiero po utracie uprawnienie do świadczenia konkurencyjnego.
Jednocześnie Naczelny Sąd Administracyjny nie podziela poglądu o możliwości kompensowania świadczeń i wypłaty wnioskowanego świadczenia pielęgnacyjnego w wysokości różnicy pomiędzy zbiegającymi się uprawnieniami. Zgodzić się należy bowiem z poglądem wyrażonym w wyrokach m.in. z 18 czerwca 2020 r., I OSK 254/20; z 27 maja 2020 r., I OSK 2375/19 i z 11 sierpnia 2020 r., I OSK 764/20, według którego wypłata świadczenia pielęgnacyjnego w wysokości odpowiadającej różnicy pomiędzy ustawową wysokością tego świadczenia i wysokością emerytury (netto), pozostawałaby w sprzeczności z treścią art. 17 ust. 3 u.ś.r., który wysokość świadczenia pielęgnacyjnego określa jednoznacznie kwotowo i nie pozwala na samodzielne określanie jego wysokości przez organ administracji w oparciu o jakiekolwiek przesłanki. Analogicznie należy przyjąć w przypadku zbiegu wnioskowanego świadczenia pielęgnacyjnego z przysługującym stronie specjalnym zasiłkiem opiekuńczym.
Mając na uwadze podane argumenty, Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 188 w związku z art. 151 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji wyroku. Na podstawie art. 207 § 2 p.p.s.a. odstąpiono od zasądzenia kosztów postępowania kasacyjnego, uznając że obciążanie kosztami sądowymi strony ubiegającej się o świadczenie z zakresu zabezpieczenia społecznego nie jest uzasadnione, a zatem odstąpienie od zasądzenia kosztów w tego rodzaju sprawie mieści się w pojęciu przypadku szczególnie uzasadnionego. Podstawą do rozpoznania skargi kasacyjnej na posiedzeniu niejawnym był przepis art. 182 § 2 i 3 p.p.s.a.