Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Monika Nowicka Sędziowie sędzia NSA Iwona Bogucka (spr.) sędzia del. WSA Ewa Kręcichwost-Durchowska po rozpoznaniu w dniu 8 lutego 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 9 marca 2021 r. sygn. akt IV SA/Wr 565/20 w sprawie ze skargi J. F. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] września 2020 r. nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji odmawiającej przyznania świadczenia pielęgnacyjnego i orzeczenie o przyznaniu tego świadczenia 1. uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę; 2. odstępuje od zasądzenia od J. F. na rzecz Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z 9 marca 2021 r., IV SA/Wr 565/20, po rozpoznaniu sprawy ze skargi J. F. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z [...] września 2020 r. nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji odmawiającej przyznania świadczenia pielęgnacyjnego i orzeczenie o przyznaniu tego świadczenia w punkcie I. uchylił zaskarżoną decyzję w części dotyczącej określenia początkowej daty przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, a w punkcie II. zasądził od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. na rzecz skarżącej kwotę 480 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:
We wniosku z 16 stycznia 2020 r. J. F. (dalej: skarżąca), reprezentowana przez kwalifikowanego pełnomocnika, wniosła o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z opieką nad niepełnosprawnym mężem wskazując, że "w przypadku wydania decyzji przyznającej ww. świadczenie pielęgnacyjne, z dniem jej wydania wnosi o uchylenie dotyczącej przyznania specjalnego zasiłku opiekuńczego". Do wniosku dołączono oświadczenie z 14 stycznia 2020 r. o rezygnacji z dniem przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego przyznanego decyzją z [...] listopada 2019 r.
Decyzją z [...] maja 2020 r., nr [...], wydaną na podstawie art. 104 i 107 § 4 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. 2020, poz. 256, dalej: k.p.a.), art. 2 pkt 2, art. 17 oraz art. 20 ust. 1-3, art. 23, art. 24 ust. 1, ust. 2a i ust. 4, art. 26 ust. 1 i ust. 2, art. 32. ust. 1d i ust. 2 ustawy z 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 111, z późn. zm.; dalej: u.ś.r.) oraz rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z 27 lipca 2017 r. w sprawie sposobu i trybu postępowania w sprawach o przyznanie świadczeń rodzinnych oraz zakresu informacji, jakie mają być zawarte we wniosku, świadczeniach i oświadczeniach o ustalenie prawa do świadczeń rodzinnych (Dz.U. poz. 1466), rozporządzenia Rady Ministrów z 31 lipca 2018 r. w sprawie wysokości dochodu rodziny albo dochodu osoby uczącej się stanowiących podstawę ubiegania się o zasiłek rodzinny i specjalny zasiłek opiekuńczy, wysokości świadczeń rodzinnych oraz zasiłku dla opiekuna (Dz.U. poz. 1497) w zw. z art. 6 ust. 2a, art. 16 ust. 6b, art. 18 ust. 5a, art. 22 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2019 r., poz. 300 z późn. zm.), działający z upoważnienia Burmistrza O., Zastępca Kierownika Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej (dalej: organ I instancji) odmówił skarżącej przyznania wnioskowanego świadczenia pielęgnacyjnego. Powołując się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 21 października 2014 r., sygn. akt. K 38/13, organ I instancji stwierdził że kwestionowany art. 17 ust. 1b u.ś.r. w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną po ukończeniu przez nią wieku określonego w tym przepisie ze względu na moment powstania niepełnosprawności, pomimo swej niezgodności z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP, nadal obowiązuje. Organ I instancji wskazał, że małżonek skarżącej, legitymujący się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności z 19 lipca 2017 r., jest całkowicie niezdolny do pracy oraz do samodzielnej egzystencji, jednak jego niepełnosprawność powstała po ukończeniu przez niego 25 roku życia. Organ podał również, że skarżąca ma ustalone prawo do specjalnego zasiłku opiekuńczego na męża i do momentu wydania decyzji nie złożyła oświadczenia o rezygnacji z jego pobierania, wobec czego decyzja przyznająca świadczenie jest nadal w obiegu prawnym, a zgodnie z art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. b) u.ś.r., świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje, jeżeli osoba sprawująca opiekę ma ustalone prawo do specjalnego zasiłku opiekuńczego.