Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Jaśkowska sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska (spr.) sędzia del. WSA Mirosław Wincenciak Protokolant starszy inspektor sądowy Joanna Drapczyńska po rozpoznaniu w dniu 22 marca 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej B. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 21 lipca 2015 r. sygn. akt IV SA/Gl 963/14 w sprawie ze skargi B. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] lipca 2014 r. nr [...] w przedmiocie dodatku mieszkaniowego oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 21 lipca
2015 r., sygn. akt IV SA/Gl 963/14 oddalił skargę B. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] lipca 2014 r. nr [...] w przedmiocie dodatku mieszkaniowego.
Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.
Decyzją z dnia [...] maja 2014 r. wydaną z upoważnienia Prezydenta Miasta B., na podstawie art. 2 - 8 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz.U. z 2013 r., poz. 966), przyznano B. K. dodatek mieszkaniowy w kwocie 89,17 zł miesięcznie na okres od 01 maja 2014 r. do 31 października 2014 r.
W odwołaniu od powyższej decyzji B. K. wniosła o przyznanie dodatku w maksymalnej wysokości. Argumentowała, że jest osobą samotną, całkowicie niezdolną do pracy na trwałe. Jej dochód jest niższy od podanego o 91zł 5 gr, z tytułu potrąceń od zaciągniętych pożyczek. Ma najniższą rentę oraz potrącenia komornicze za długi niezawinione, żyje w nędzy. Nie jest w stanie uiszczać opłat bez uszczerbku na zdrowiu i mieniu.
Decyzją z dnia 18 lipca 2014 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. utrzymało w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ odwoławczy przywołał treść art. 3 ust. 1 oraz art. 6 ust. 2 i 6 ustawy o dodatkach mieszkaniowych. Kolegium ustaliło, że w złożonym wniosku skarżąca podała, że jest właścicielką lokalu mieszkalnego niewchodzącego w skład mieszkaniowego zasobu gminy o pow. użytkowej 34,09 m2. W lokalu brak jest centralnego ogrzewania, centralnie dostarczanej ciepłej wody i instalacji gazu przewodowego. Strona prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe. W deklaracji o wysokości dochodów podała, że dochody za 3 miesiące wynoszą 2508,75 zł. Na dochód ten składa się renta oraz zwrot podatku w kwocie 2 zł. Łączna kwota wydatków na mieszkanie, wynosi 147,33 zł, co potwierdził zarządca budynku. Natomiast, gdyby lokal wchodził w skład mieszkaniowego zasobu gminy B. kwota wydatków na mieszkanie wynosiłaby 99,95 zł Do wydatków mieszkaniowych zaliczono również, ryczałt za brak z tytułu braku ciepłej wody w wysokości 11,44 zł, ryczałt za brak centralnego ogrzewania w wysokości 97,50 zł oraz za brak instalacji gazowej w wysokości 5,72 zł. Wydatki mieszkaniowe po przeliczeniu na normatywną powierzchnię łącznie z naliczonym ryczałtem, przyjęte do wyliczenia dodatku mieszkaniowego, wyniosły 214,61 zł. Kolegium wyjaśniało, że dodatek mieszkaniowy stanowi różnicę pomiędzy wydatkami mieszkaniowymi, które łącznie z naliczonym ryczałtem wynosiły 214,61 zł , a 15 % średniego miesięcznego dochodu odwołującej, który wynosił 836,25 zł. Wyliczony w ten sposób dodatek mieszkaniowy osiągnął wartość 89,17 zł.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach na decyzję organu odwoławczego, B. K. podniosła, że jej sprawę rozpoznano "na ogólnych przepisach", a nie indywidualnie i na podstawie przepisów szczególnych obejmujących osoby chore, samotne, nieposiadające osób bliskich, które mogłyby pomóc. Wskazała, że znajduje się w trudnej sytuacji bytowej i zdrowotnej. Ma odcięty prąd. Nie będzie się ubiegała o zasiłek celowy na pokrycie różnicy pomiędzy wysokością czynszu a dodatkiem mieszkaniowym, gdyż nie ma zaufania do organów pomocy społecznej.