W sytuacji, w której organ administracji publicznej prowadzący postępowanie w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji uzna, iż nie zachodzą przesłanki nieważności decyzji określone w art. 156 par. 1 Kpa winien wydać decyzję o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji. Musi to uczynić zarówno wtedy, gdy postępowanie było wszczęte na wniosek strony, jak i wtedy, gdy postępowanie zostało wszczęte z urzędu w wyniku złożenia przez prokuratora sprzeciwu od decyzji ostatecznej - art. 186 Kpa. To, że niewystępowanie przesłanek nieważności spowoduje w przypadku postępowania wszczętego z urzędu pewną niezręczność językową w postaci niejako odmowy "samemu sobie" stwierdzenia nieważności, nie może zmienić faktu, iż adresatem tej decyzji jest przede wszystkim prokurator oraz, co oczywiste strony postępowania administracyjnego.
Nie można uznać, iż oczywiste naruszenie art. 158 i art. 105 par. 1 Kpa poprzez umorzenie postępowania w przedmiocie stwierdzenia nieważności, zamiast wydania jednej z decyzji określonych w art. 158 Kpa nie miało wpływu na wynik sprawy w rozumieniu art. 145 par. 1 pkt 1 lit. "c" ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA: Joanna Runge-Lissowska Sędziowie NSA Jan Paweł Tarno Marek Stojanowski (spr.) Protokolant Justyna Nawrocka po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 22 września 2005 r. sygn. akt III SA/Lu 340/05 w sprawie ze skargi Prokuratora Rejonowego w L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia 19 kwietnia 2005 r. (...) w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego oddala skargę kasacyjną.
Przedmiotem skargi kasacyjnej jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 22 września 2005 r., III SA/Lu 340/05 uchylający decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia 19 kwietnia 2005 r. (...) w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej. W niniejszej sprawie Samorządowe Kolegium Odwoławcze w L. powyższą decyzją z dnia 19 kwietnia 2005 r., po ponownym rozpatrzeniu sprawy, utrzymało w mocy własną decyzję z dnia 15 marca 2005 r. (...) o umorzeniu postępowania administracyjnego, wszczętego na skutek sprzeciwu Prokuratora Rejonowego w L., w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji wydanej z upoważnienia Burmistrza Miasta Ł. z dnia 10 lutego 1999 r. w sprawie rejestracji jako ciężarowy pojazdu marki Daewoo Nubira, wydania dowodu rejestracyjnego oraz tablic rejestracyjnych.
W uzasadnieniu decyzji Samorządowe Kolegium Odwoławcze w L. wskazało, iż postępowanie nadzorcze zostało wszczęte z urzędu, na skutek sprzeciwu Prokuratora Rejonowego w L. W wyniku przeprowadzonego postępowania stwierdzono, że decyzja z dnia 10 lutego 1999 r. w przedmiocie rejestracji pojazdu nie jest obarczona wadą rażącego naruszenia prawa, o której mowa w przepisie art. 156 par. 1 Kpa, co czyniło postępowanie nadzorcze bezprzedmiotowym i uzasadniało umorzenie postępowania.
Uwzględniając skargę Prokuratora Rejonowego w L. na powyższą decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia 19 kwietnia 2005 r., wskazanym na wstępie wyrokiem z dnia 22 września 2005 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wskazał, że zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem przepisów postępowania, w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy.
W uzasadnieniu wyroku podniesiono, iż w przypadku gdy organ administracji publicznej prowadząc postępowanie stwierdził, że nie zachodzą przesłanki stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej, wówczas powinien był odmówić stwierdzenia nieważności kontrolowanej decyzji, nie zaś umarzać postępowanie nadzorcze, jako bezprzedmiotowe. Zgodnie bowiem z przepisem art. 158 Kpa postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności może zostać zakończone jedną z trzech rodzajów decyzji: decyzją stwierdzającą nieważność decyzji; decyzją odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji; albo decyzją stwierdzającą wydanie kontrolowanej decyzji z naruszeniem prawa.
Podstawowym celem postępowania administracyjnego, jest załatwienie sprawy przez wydanie decyzji, rozstrzygającej co do jej istoty. Dopiero niemożność orzekania o istocie sprawy dopuszcza, na podstawie przepisu art. 105 par. 1 Kpa, umorzenie postępowania jako bezprzedmiotowego, co jednak nie miało miejsca w rozpatrywanej sprawie.