- art. 23 § 4 Op poprzez brak należytego uzasadnienia przez organy podatkowe zastosowanych metod szacowania podstawy opodatkowania i podatku należnego oraz pominięcie innych metod, o których mowa w art. 23 § 3 pkt 1- 6 Op;
- art. 122, art. 123 § 1, art. 187 § 11 188 Op poprzez niewyczerpujące zebranie materiału dowodowego, a mianowicie brak rozpatrzenia w sposób wyczerpujący całego materiału dowodowego zebranego w trakcie postępowania, w szczególności polegające na: pominięciu dowodów w postaci dowodu z opinii biegłych czy też zwrócenie się o specyfikacje towaru do sprzedającego oleje na terenie RFN, co w rezultacie uniemożliwiło dokładne wyjaśnienie stanu faktycznego;
- art. 191 w zw. z art. 120, art. 121 § 1, art. 187 § 1 i art. 188 Op poprzez nienależytą i dowolną ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego.
Skarżący kasacyjnie oświadczył, że zrzeka się rozprawy.
W odpowiedzi na skargę kasacyjną organ wniósł o jej oddalenie oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowania. Nie wnosił o przeprowadzenie rozprawy.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie jest zasadna.
Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, bierze jednak z urzędu pod rozwagę nieważność postępowania (art. 183 § 1 zd. pierwsze ppsa), wskazaną w § 2 powołanego przepisu, która w rozpoznawanej sprawie nie wystąpiła.
W podstawie kasacyjnej wnoszący środek prawny podniósł zarzut naruszenia przepisów postępowania, co zgodnie z art. 174 pkt 2 w zw. z art. 176 § 1 pkt 2 ppsa wymagało nie tylko wskazania konkretnego przepisu o charakterze procesowym, ale też wykazania, na czym to naruszenie polegało, oraz że mogło mieć ono istotne znaczenie dla wyniku sprawy, czyli że gdyby do naruszenia nie doszło, to rozstrzygnięcie sądu I instancji byłoby innej treści.
Rozpoznawany środek prawny nie spełnia wskazanych wymogów.
Oprócz powołania art. 151 w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 lit. c/ ppsa w zw. z art. 136, art. 144, art. 145 § 2 Op, a także art. 23 § 4, art. 120, art. 121 § 1, art. 122, art. 123 § 1, art. 187 § 1, art. 188 i art. 191 Op, autor skargi kasacyjnej nie przedstawił pełnego uzasadnienia sformułowanych przez siebie zarzutów. Wskazał jedynie na fakt pominięcia przez organ podatkowy oświadczeń procesowych i wniosków dowodowych, składanych przez ustanowionego w sprawie pełnomocnika strony, a także na fakt pominięcia ustanowionego w sprawie pełnomocnika przy doręczaniu zawiadomienia. Podniósł też, że pełnomocnictwo zostało ustanowione [...] września 2014 r., tak więc organ powinien być świadomy tego, że ustanowiony w postępowaniu zabezpieczającym pełnomocnik reprezentuje stronę również w postępowaniu wymiarowym obejmującym zabezpieczone zobowiązanie podatkowe. Taki sposób sformułowania zarzutu naruszenia przepisów postępowania oraz podniesiona w jego ramach argumentacja nie pozwalają w pełni na jego merytorycznie rozpoznanie.
Poza rozważaniami NSA pozostaje przede wszystkim zarzut naruszenia przepisów postępowania, w części odwołującej się do przepisów Op (poza art. 136, art. 144 i art. 145 § 2), skoro sam autor skargi kasacyjnej odstąpił od uzasadnienia tych naruszeń jako niemających, w jego ocenie, wpływu na wynik rozstrzygnięcia skargi kasacyjnej.