Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Piotr Piszczek Sędzia NSA Hanna Kamińska Sędzia del. WSA Piotr Kraczowski (spr.) po rozpoznaniu w dniu 19 marca 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A. Spółki jawnej w [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 20 września 2017 r. sygn. akt III SA/Po 423/17 w sprawie ze skargi A. Spółki jawnej w [...] na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Poznaniu z dnia [...] lutego 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji w przedmiocie podatku akcyzowego po wznowieniu postępowania 1. uchyla zaskarżony wyrok; 2. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Izby Celnej w Poznaniu z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...]; 3. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu na rzecz A. Spółki jawnej w [...] 1.120 (tysiąc sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu (dalej: WSA) wyrokiem z 20 września 2017 r., sygn. akt III SA/Po 423/17 oddalił skargę A. spółki jawnej w [...] (dalej: spółka lub skarżąca) na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Poznaniu (dalej: Dyrektor IC) z [...] grudnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego.
WSA orzekał w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.
Decyzją z [...] listopada 2007 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Poznaniu określił wobec spółki zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym za poszczególne miesiące: kwiecień, maj, lipiec, sierpień, listopad, grudzień 2002 r., która następnie została utrzymana w mocy decyzją Dyrektora IC z [...] maja 2008 r.
WSA wyrokiem z 4 listopada 2008 r., sygn. akt I SA/Po 963/08 oddalił skargę od decyzji Dyrektora IC z [...] maja 2008 r., a Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 13 października 2010 r. sygn. akt I GSK 949/09 oddalił skargę kasacyjną spółki.
Spółka pismem z 20 marca 2015 r. - na podstawie art. 240 § 1 pkt 8 i art. 241 § 2 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.; dalej: op) w zw. z wydaniem przez Trybunał Konstytucyjny (dalej: TK) wyroku z 12 lutego 2015 r. sygn. akt SK 14/12 - wniosła o wznowienie postępowania zakończonego decyzją ostateczną Dyrektora IC z 20 maja 2008 r.
W przywołanym wyroku TK orzekł, że § 6 ust. 5 w zw. z § 5 pkt 1, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2003 r. oraz § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie podatku akcyzowego (Dz.U. Nr 27, poz. 269 ze zm.) w zakresie, w jakim dotyczy przypadków nieświadomego przyjęcia przez sprzedającego oświadczenia o przeznaczeniu nabywanego oleju na cele opałowe zawierającego nieprawdziwe dane, jest niezgodny z art. 64 ust. 1 i 3 w zw. z art. 2 oraz art. 31 ust. 3 Konstytucji RP.
Spółka podniosła, że wbrew ocenie prawnej dokonanej w zaskarżonej decyzji Dyrektora IC, w świetle wyroku TK, ustalenie świadomego lub nieświadomego działania sprzedawcy związanego z przyjmowaniem oświadczeń o przeznaczeniu oleju opałowego, które okazały się nieprawdziwe - a więc i kwestia działania sprzedawcy w dobrej wierze w tym zakresie - ma istotne znaczenie dla oceny legalności wymiaru podatku akcyzowego od oleju opałowego przeznaczonego na cele inne niż opałowe. Tymczasem organy nie przeprowadziły żadnego postępowania dowodowego na okoliczność istnienia po stronie przedstawicieli spółki stanu świadomości, co do fikcyjności złożonych jej oświadczeń o przeznaczeniu oleju opałowego. Zdaniem spółki okolicznością potwierdzającą, że jej wspólnicy nie mieli świadomości, że składane im oświadczenia o przeznaczeniu oleju opałowego oraz wskazane im do faktur dane nabywcy były nieprawdziwe, jest fakt, że żaden z przedstawicieli spółki nie został skutecznie pociągnięty do odpowiedzialności karnej ani karnoskarbowej związanej z transakcjami udokumentowanymi fakturami wystawionymi na rzecz firm F., P. sp. z o.o.