Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Hanna Kamińska Sędzia NSA Lidia Ciechomska-Florek Sędzia del. WSA Cezary Kosterna (spr.) Protokolant Kacper Tybuszewski po rozpoznaniu w dniu 21 września 2018 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Wojewody Ś. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 22 grudnia 2015 r. sygn. akt II SA/Gl 819/15 w sprawie ze skargi Wojewody Ś. na uchwałę Rady Gminy Ł. z dnia [...] kwietnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie dopłaty do usług zbiorowego zaopatrzenia w wodę 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gliwicach; 2. zasądza od Gminy Ł. na rzecz Wojewody Ś. 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z 22 grudnia 2015 r. sygn. akt II SA/Gl 819/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę Wojewody Ś. na uchwałę Rady Gminy w Ł. nr [...] w sprawie dopłaty do usług zbiorowego zaopatrzenia w wodę.
Zaskarżoną uchwałą Rada Gminy Ł. działając na podstawie art. 24 ust. 6 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2015 r., poz. 139, dalej: ustawa o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę) oraz art. 219 ust. 2 i 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 885 ze zm., dalej: ustawa o finansach publicznych), ustaliła na okres od 1 maja 2015 r. do 30 kwietnia 2016 r. dopłatę do usług zbiorowego zaopatrzenia w wodę dla grupy taryfowej gospodarstwa domowe i jednostki użyteczności publicznej. Grupę tę zdefiniowano w uchwale jako: "Właściciele i zarządcy budynków posiadający stałe zameldowanie na terenie gminy lub tymczasowe zameldowanie i rozliczający podatek od dochodów osób fizycznych w Urzędzie Skarbowym w Ż.
Skargą wniesioną 28 lipca 2015 r. Wojewoda Ś. domagał się stwierdzenia jej nieważności jako niezgodnej z art. 24 ust. 6 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę w zw. z art. 32 Konstytucji RP.
W uzasadnieniu Wojewoda wyjaśnił, że uchwała Rady Gminy z dnia 9 kwietnia 2015 r. w sprawie zatwierdzenia taryf została unieważniona w trybie nadzorczym, z uwagi na przekroczenie ustawowego terminu do jej podjęcia, zaś opisana w zaskarżonym akcie grupa taryfowa odpowiada pierwszej grupie określonej w załączniku Nr 1 do unieważnionej uchwały. Zdaniem Wojewody różnicując odbiorców wody ze względu na zameldowanie i rozliczanie podatku dochodowego w Urzędzie Skarbowym w Ż., Rada Gminy naruszyła wyrażoną w art. 32 Konstytucji zasadę równości wobec prawa, dyskryminując pozostałych mieszkańców tej samej gminy oraz inne podmioty, wykorzystujące wodę do celów spożycia lub socjalno-bytowych, np. właścicieli domów letniskowych, ujętych w czwartej grupie taryfowej, a więc znajdujących się w podobnej sytuacji prawnej.
W odpowiedzi na skargę Gmina Ł. wniosła o oddalenie skargi, bowiem zaskarżona uchwała podjęta została na podstawie i w granicach delegacji ustawowej z art. 24 ust. 6 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę. Zadania z zakresu wodociągów i zaopatrzenia w wodę oraz kanalizacji, należą zaś do zadań własnych gminy i ich realizacja odbywa się ze środków gminy. Oznacza to, że cechą relewantną jest zamieszkiwanie na terenie gminy, bowiem z faktu tego wynikają nie tylko prawa, ale i obowiązki.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę.
Sąd I instancji zauważył, że zaskarżona uchwała została podjęta równocześnie z uchwałą w sprawie zatwierdzenia taryf dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę, a zatem późniejsze wyeliminowanie z obrotu prawnego uchwały w sprawie zatwierdzenia taryf w drodze prawomocnego rozstrzygnięcia nadzorczego, nie ma wpływu na wynik niniejszej sprawy, a w szczególności nie oznacza bezprzedmiotowości tego postępowania sądowego. W ocenie WSA trafnie w odpowiedzi na skargę Gmina powołała się na ustawowo przyznane jej przez ustawodawcę uprawnienia do przyznania dopłat dla jednej, wybranej taryfowej grupy odbiorców usług, wynikające wprost z treści art. 24 ust. 6 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę. Zaskarżony akt podjęty został zatem na podstawie i w ramach delegacji ustawowej. Sąd I instancji nie podzielił też zarzutu Wojewody, że przedmiotowa uchwała narusza wyrażoną w art. 32 Konstytucji zasadę równości wobec prawa.