Skarga kasacyjna na uchwałę Rady Miejskiej w Bielsku-Białej w przedmiocie ustalenia cen za usługi przewozowe
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Hanna Kamińska Sędzia NSA Piotr Pietrasz (spr.) Sędzia del. WSA Cezary Kosterna po rozpoznaniu w dniu 8 maja 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Rady Miejskiej w Bielsku-Białej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 31 lipca 2017 r. sygn. akt III SA/Gl 335/17 w sprawie ze skargi D. S. na uchwałę Rady Miejskiej w Bielsku-Białej z dnia 20 grudnia 2012 r. nr XXV/636/2012 w przedmiocie ustalenia cen za usługi przewozowe 1. uchyla zaskarżony wyrok, 2. stwierdza nieważność uchwały Rady Miejskiej w Bielsku Białej z dnia 20 grudnia 2012 r. nr XXV/636/2012 w części § 5 ust 1 pkt 3, w zakresie w jakim przepis ten uzależnia uprawnienie do korzystania z biletów ulgowych na wszystkich liniach od posiadania ważnej legitymacji emeryta-rencisty wydanej przez ZUS lub KRUS; 3. odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w całości; 4. zasądza od Rady Miejskiej w Bielsku Białej na rzecz D. S. 797 (siedemset dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem kosztów sądowych.

Inne orzeczenia o symbolu:
602 ceny
6391 Skargi na uchwały rady gminy w przedmiocie ... (art. 100 i 101a ustawy o samorządzie gminnym)
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Rada Miasta
Uzasadnienie strona 1/8

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 12 lipca 2017 r., sygn. akt III SA/Gl 335/17 w sprawie ze skargi D. S. na uchwałę Rady Miejskiej w Bielsku-Białej z dnia 20 grudnia 2012 r. nr XXV/636/2012 w przedmiocie cen stwierdził nieważność uchwały Rady Miejskiej w Bielsku-Białej z dnia 20 grudnia 2012 r. nr XXV/636/2012 w części, w zakresie § 5 ust. 1 pkt 3; oraz zasądził od Rady Miejskiej w Bielsku-Białej na rzecz strony skarżącej kwotę 317 zł (słownie: trzysta siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Sąd orzekał w następującym stanie faktycznym i prawnym:

W dniu 20 grudnia 2012 r. Rada Miejska w Bielsku-Białej podjęła Uchwałę Nr XXV/636/2012 w sprawie zasad ustalania cen za usługi przewozowe lokalnego transportu zbiorowego świadczone przez samorządowy zakład budżetowy - Miejski Zakład Komunikacji w Bielsku-Białej.

D. S. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach w dniu 8 lutego 2017 r. skargę na powyższą Uchwałę zaskarżając ją w części, to jest w zakresie § 5 ust. 1 pkt 3 w jakim uzależnia on uprawnienia do korzystania z biletów ulgowych na wszystkich liniach dla emerytów i rencistów od posiadania ważnej legitymacji wydanej przez ZUS i KRUS, zarzucając mu niezgodność z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP. Jako podstawę prawną skargi strona wskazała art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2016 r., poz. 446 z późn. zm., dalej: u.s.g.) oraz art. 50, art. 52, art. 53 § 2 i art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm., dalej: p.p.s.a.) i domagała się stwierdzenia na podstawie art. 147 § 1 p.p.s.a. nieważności zaskarżonego aktu w części przez nią wskazanej.

W uzasadnieniu skargi skarżący podał, że jest emerytem MSWiA, posiada ważną legitymację. Skarżący podkreślił, że zaskarżona uchwała przyznaje mu prawo do korzystania z biletów ulgowych, jednakże nie może korzystać z tego uprawnienia, gdyż nie posiada legitymacji ZUS lub KRUS. Zaskarżony przepis dyskryminuje również innych emerytów mundurowych, m.in. policyjnych, CBA, ABW, wojskowych, Straży Pożarnej, Straży Granicznej. Powyższe przesądza o interesie prawnym skarżącego w zaskarżeniu uchwały. Skarżący podkreślił, że nawet po osiągnięciu przez tą grupę emerytów powszechnego wieku emerytalnego, nie będą oni mogli korzystać z ulg, gdyż nadal będą legitymować się legitymacjami emerytów MSWiA, MON bądź innych, aż do osiągnięcia 70 roku życia kiedy to uzyskają uprawnienia do bezpłatnych przejazdów na mocy § 4 ust. 1 pkt 3 zaskarżonej uchwały. Odwołując się do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 23 października 2001 r., sygn. akt K 22/01, skarżący wskazał, że wprowadzenie przez prawodawcę zróżnicowania musi być racjonalnie uzasadnione i musi mieć związek z celem i treścią przepisów. Stanowisko to znalazło odzwierciedlenie w orzeczeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 maja 2011 r. II GSK 490/10, w którym sąd stwierdził nieważność przepisu prawa miejscowego ograniczającego dostęp emerytów i rencistów Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego do ulgowych opłat za przejazdy w lokalnym transporcie zbiorowym. Podkreślono ponadto, że zaskarżona uchwała w rozstrzygnięciu nadzorczym z dnia 1 lutego 2013 r. Wojewody Śląskiego wydanym w trybie art. 91 ust. 1 u.s.g. uznana została za nieważną w zakresie § 5 ust. 2, § 6, ust. 3, § 7, § 8. Powyższe nie wyklucza innych uchybień zaskarżonej uchwały, stanowiącej przepis prawa miejscowego, które podlega zaskarżeniu do sądu administracyjnego, po bezskutecznym wezwaniu organu do usunięcia naruszenia prawa w trybie art. 52 § 4 p.p.s.a.

Strona 1/8
Inne orzeczenia o symbolu:
602 ceny
6391 Skargi na uchwały rady gminy w przedmiocie ... (art. 100 i 101a ustawy o samorządzie gminnym)
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Rada Miasta