Wojewódzki Sąd Administracyjny w S., oddalając skargę uznał, że w sprawie kwestią sporną jest klasyfikacja taryfowa preparatu będącego mieszaniną polimeru EPDM 6% i oleju bazowego 94%, występuje pod dwiema nazwami handlowymi: "K. D. C. S. - [...]" i "K. S. E. - [...]". Przedmiotowy towar został zaklasyfikowany wiążącą informacją taryfową WIT z dnia [...] października 2008 r., nr [...] do kodu CN 2710 19 99 Taryfy celnej, w oparciu o regułę 1 i 6 Ogólnych Reguł Interpretacji Nomenklatury Scalonej oraz uwagę dodatkową 2(d) do działu 27 Wspólnej Taryfy Celnej.
Zdaniem Skarżącej towar ten powinien być zaklasyfikowany do kodu CN 3811 21 00.
Sąd I instancji podkreślił, że w celu ustalenia prawidłowego kodu należy w pierwszej kolejności kierować się Ogólnymi Regułami Interpretacji Nomenklatury Scalonej. Najważniejszą z nich jest reguła 1, która informuje, że do celów prawnych klasyfikację towarów należy ustalić zgodnie z brzmieniem pozycji i uwag do sekcji i działów i dopiero wówczas, gdy jest to niemożliwe, należy, przy zachowaniu kolejności - o ile jest to możliwe korzystać z następnych reguł, od 2 do 6, a następnie z Not Wyjaśniających do Zharmonizowanego Systemu Oznaczania i Kodowania Towarów, wydanych i uaktualnianych przez Światową Organizację Celną w Brukseli.
W ocenie Sądu, dokonując klasyfikacji taryfowej przedmiotowego towaru organy celne prawidłowo zastosowały regułę 1 ORINS, zgodnie z którą dla celów prawnych klasyfikację towarów należy ustalić zgodnie z brzmieniem pozycji i uwag do sekcji lub działów i dopiero wówczas, gdy jest to niemożliwe, należy, przy zachowaniu kolejności - o ile jest to możliwe, korzystać z następnych reguł od 2 do 6, a następnie z Not Wyjaśniających. Oznacza to, że opis pozycji i uwagi do sekcji lub działów posiadają pierwszeństwo przy klasyfikacji towaru, inaczej mówiąc dopiero w sytuacji, kiedy nie jest możliwe sklasyfikowanie towaru według wskazanych kryteriów, mogą mieć zastosowanie pozostałe reguły interpretacyjne.
Dalej Sąd wskazał, że z akt administracyjnych sprawy wynika, iż przedmiotowy produkt charakteryzuje się lepkością i jest stosowany jako dodatek do oleju silnikowego. Lepkość kinematyczna preparatów w 100°C przekracza 300 mm2/s, lepkość kinematyczna oleju bazowego wynosi 10,8 mm2/s, zakres temperatur wrzenia oleju bazowego wynosi 343,5°C - 640°C. Orzekając w sprawie, Dyrektor Izby Celnej w W. ocenił, iż towar posiada właściwości oleju ciężkiego, z grupy pozostałych olejów smarowych oraz pozostałych olejów i zaklasyfikował towar do pozycji 2710 Wspólnej taryfy celnej.
Zdaniem Sądu I instancji nie ulega wątpliwości, iż sporny produkt powstał w wyniku zmieszania aż 94 % oleju bazowego, który stanowi jego składnik zasadniczy i tylko 6 % polimeru, co potwierdza prawidłowość dokonanej przez organ klasyfikacji. Ponadto w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji słusznie podkreślono, iż będący przedmiotem klasyfikacji produkt nie został objęty bardziej szczegółowymi pozycjami nomenklatury.