Skarga kasacyjna na postanowienie Ministra Infrastruktury i Budownictwa w przedmiocie zarachowania wpłaty uiszczonej tytułem kary pieniężnej za wydanie decyzji po terminie
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Piotr Pietrasz Sędzia NSA Barbara Mleczko-Jabłońska Sędzia del. WSA Artur Adamiec (spr.) Protokolant Patrycja Czubała po rozpoznaniu w dniu 15 października 2020 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Prezydenta Olsztyna od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 kwietnia 2017 r. sygn. akt IV SA/Wa 2934/16 w sprawie ze skargi Prezydenta Olsztyna na postanowienie Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 13 września 2016 r. nr [...] w przedmiocie zarachowania wpłaty uiszczonej tytułem kary pieniężnej za wydanie decyzji po terminie 1. uchyla zaskarżony wyrok; 2. uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Wojewody Warmińsko- Mazurskiego z dnia 10 listopada 2015 r., nr [...]; 3. zasądza od Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii na rzecz Prezydenta Olsztyna kwotę 600 (sześćset) złotych tytułem częściowego zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6539 Inne o symbolu podstawowym 653
Inne orzeczenia z hasłem:
Finanse publiczne
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Infrastruktury
Uzasadnienie strona 1/10

Wyrokiem z dnia 10 kwietnia 2017 r., sygn. akt IV SA/Wa 2934/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Prezydenta [...] na postanowienie Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] września 2016 r. znak: [...] w przedmiocie zarachowania wpłaty uiszczonej tytułem kary pieniężnej za wydanie decyzji po terminie.

Sąd I instancji orzekał w następującym stanie faktycznym sprawy:

Postanowieniem z dnia [...] września 2016 r. nr [...], Minister Infrastruktury i Budownictwa po rozpatrzeniu zażalenia wniesionego przez Prezydenta Miasta [...] (dalej również: "skarżącego") na postanowienie Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z dnia [...] listopada 2015 r. nr [...], w przedmiocie zarachowania wpłaty w wysokości [...] zł na poczet kary ustalonej przez Wojewodę Mazurskiego postanowieniem z dnia [...] stycznia 2015 r. nr [...] w wysokości [...] zł za 14 dni zwłoki w wydaniu decyzji nr [...] z dnia [...] czerwca 2012 r o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie.

Postanowieniem z dnia [...] stycznia 2015 r., Wojewoda Warmińsko-Mazurski wymierzył Prezydentowi [...] karę pieniężną w wysokości [...] zł za 14 dni zwłoki w wydaniu decyzji Nr [...] z dnia [...] czerwca 2012 r., o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego dla inwestycji polegającej na przebudowie zlewni nieczystości. Prezydent [...] na powyższe postanowienie wniósł zażalenie.

W dniu [...] listopada 2015 r. Urząd Miasta [...] dokonał w wpłaty w wysokości [...] zł na poczet kary ustalonej przez Wojewodę Warmińsko-Mazurskiego postanowieniem z dnia [...] stycznia 2015 r. i odsetek za zwłokę.

Wojewoda Warmińsko-Mazurski postanowieniem z dnia [...] listopada 2015 r., zarachował powyższą wpłatę w następujący sposób: należność główna - [...] zł, odsetki za zwłokę - [..] zł, kwota należności głównej pozostała do zapłaty - [...] zł.

Na powyższe postanowienie Prezydent złożył zażalenie i wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia i określenie odsetek w prawidłowej wysokości.

Skarżący zarzucił organowi I instancji naruszenie art. 54 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej poprzez wyliczenie odsetek bez uwzględnienia okresów zawieszenia ich naliczania. W uzasadnieniu zażalenia wskazał, że Wojewoda Warmińsko-Mazurski dokonując naliczenia odsetek nie wziął pod uwagę przepisu art. 54 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym odsetek za zwłokę nie nalicza się za okres od dnia następnego po upływie terminu, o którym mowa w art. 139 § 3 Ordynacji podatkowej, do dnia doręczenia decyzji organu odwoławczego, jeżeli decyzja organu odwoławczego nie została wydana w terminie, o którym mowa w art. 139 § 3 Ordynacji.

Organ odwoławczy utrzymując w mocy zaskarżone postanowienie wskazał, że kara pieniężna określona w art. 51 ust. 2 ustawy z 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2015r., poz. 199 ze zm.), zgodnie z art. 60 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 885, z późn. zm.), zwaną dalej "ustawą o finansach publicznych", jest niepodatkową należnością budżetową o charakterze publiczno-prawnym, pobieraną przez państwową jednostkę budżetową. W myśl art. 67 ustawy o finansach publicznych, do spraw dotyczących należności, o których mowa w art. 60 ustawy, nieuregulowanych ustawą o finansach publicznych, stosuje się przepisy k.p.a. oraz odpowiednio przepisy działu III Ordynacji podatkowej.

Strona 1/10
Inne orzeczenia o symbolu:
6539 Inne o symbolu podstawowym 653
Inne orzeczenia z hasłem:
Finanse publiczne
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Infrastruktury