Skarga kasacyjna na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Katowicach w przedmiocie podatku akcyzowego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Henryk Wach Sędzia NSA Janusz Zajda Sędzia del. NSA Anna Apollo (spr.) po rozpoznaniu w dniu 21 lutego 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej W. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 13 września 2017 r., sygn. akt III SA/Gl 952/16 w sprawie ze skargi W. K. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Katowicach z dnia [...] kwietnia 2016 r., nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od W. K. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach 1500 (tysiąc pięćset) złotych tytułem częściowego zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6111 Podatek akcyzowy
Inne orzeczenia z hasłem:
Celne prawo
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Celnej
Uzasadnienie strona 1/4

Zaskarżonym wyrokiem z 13 września 2017 r. sygn. akt III SA/Gl 952/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę W. K. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Katowicach z [...] kwietnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego.

Stan sprawy Sąd I instancji przedstawił następująco:

Naczelnik Urzędu Celnego w Katowicach decyzją z [...] sierpnia 2015 r. w oparciu o ustalenia kontroli dokonanej u podatnika określił W. K. - dalej określanemu jako skarżący lub podatnik - kwotę zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym w związku z nabyciem wewnątrzwspólnotowym olejów smarowych zgodnie z fakturami nr [...] i [...] z [...] maja 2014 r. w wysokości 58.212 zł. Uznał bowiem, że będące przedmiotem transakcji oleje klasyfikowane do kodów CN 2710 19 81 i 2710 19 87, zawierających 70% masy lub więcej olejów ropy naftowej, co potwierdziły informacje pochodzące od producentów olejów smarowych, były wyrobami akcyzowymi.

Skarżący dokonując nabycia wewnątrzwspólnotowego olejów smarowych stał się podatnikiem podatku akcyzowego, był zobowiązany do zgłoszenia właściwemu naczelnikowi urzędu celnego o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym przed wprowadzeniem wyrobów akcyzowych na terytorium kraju, do złożenia deklaracji uproszczonej według ustalonego wzoru, a także do prowadzenia ewidencji nabywanych wewnątrzwspólnotowo wyrobów akcyzowych, czego jednak nie dopełnił.

Zaskarżoną decyzją organ odwoławczy utrzymał w mocy decyzję organu I instancji podzielając jego ustalenia faktyczne i prawne.

Podatnik w skardze skierowanej do sądu administracyjnego wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania temu organowi, zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych. Zarzucił organowi przede wszystkim naruszenie art. 137 § 2, 3 i 4 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2017 r. poz. 201, dalej określanej skrótem O.p.) przez pominięcie pełnomocnika przy doręczaniu pism (np. pismo organu I instancji z 3 listopada 2014 r. wezwanie do przesłania dokumentacji dotyczącej składu surowcowego nabywanych wyrobów), co jest jednoznaczne z pominięciem strony, a jednocześnie staje się podstawą do wznowienia postępowania, bowiem podatnik - jego pełnomocnik, nie z własnej winy nie brał udziału w części postępowania.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zaskarżonym wyrokiem oddalił skargę na podstawie art. 151 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, dalej określanej skrótem P.p.s.a.). W uzasadnieniu wskazał m.in., że postępowanie podatkowe było prowadzone przez organy prawidłowo. W jego toku zgromadzono dowody pozwalające na ustalenie stanu faktycznego i dokonanie jego subsumcji pod normy prawa materialnego.

Odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 137 § 2, § 3 i § 4 O.p. przez pominięcie pełnomocnika przy doręczaniu pism sąd I instancji uznał go za bezzasadny. Bowiem z akt sprawy wynikało, że organ I instancji pismo z 3 listopada 2014 r. (wezwanie do przesłania dokumentacji dotyczącej składu surowcowego nabywanych wyrobów) skierował na adres podatnika. Zaznaczył, że zgodnie z art. 137 § 3 O.p. (według stanu prawnego obowiązującego do 31 grudnia 2015 r.) pełnomocnik dołącza do akt oryginał lub urzędowo poświadczony odpis pełnomocnictwa. Adwokat, radca prawny lub doradca podatkowy może sam uwierzytelnić odpis udzielonego mu pełnomocnictwa. Z akt sprawy wynika zaś, że dopiero 13 maja 2015 r. skarżący zgodnie z § 2 art. 137 O.p., prawidłowo udzielił ustnie do protokołu pełnomocnictwa wybranemu przez siebie adwokatowi. Protokół został załączony do akt sprawy.

Strona 1/4
Inne orzeczenia o symbolu:
6111 Podatek akcyzowy
Inne orzeczenia z hasłem:
Celne prawo
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Celnej