Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Grzelak Sędzia NSA Dariusz Dudra Sędzia del. WSA Grzegorz Wałejko (spr.) po rozpoznaniu w dniu 29 września 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Prezesa Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 sierpnia 2020 r. sygn. akt V SA/Wa 437/20 w sprawie ze skargi S. J. H., S. F. H. - wspólników spółki cywilnej [...] s.c. na decyzję Prezesa Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych z dnia [...] listopada 2019 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Prezesa Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych na rzecz S. J. H., S. F. H. - wspólników spółki cywilnej [...] 2700 (dwa tysiące siedemset) złotych z tytułu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 18 sierpnia 2020 r., sygn. akt V SA/Wa 437/20, po rozpoznaniu sprawy ze skargi S. J. H. i S. F. H. - wspólników spółki cywilnej P.P.H.U. [...] s.c. uchylił decyzję Prezesa Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych z dnia [...] listopada 2019 r. oraz poprzedzającą ją decyzję tego organu z dnia [...] czerwca 2019 r. w przedmiocie zwrotu dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych.
Sąd pierwszej instancji orzekał w następującym stanie sprawy.
Prezes Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (dalej: PFRON) na skutek wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, decyzją z dnia [...] listopada 2019 r. utrzymał w mocy decyzję Prezesa Zarządu PFRON z dnia [...] czerwca 2019 r. nakazującą S. J. H. i S. F. H. wspólnikom spółki cywilnej wykonujących działalność gospodarczą pod nazwą P.P.H.U. [...] cywilna (dalej: "skarżący" lub "strona") zwrot środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, przekazanych tytułem dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych za okresy sprawozdawcze: listopad 2014 r., czerwiec 2016 r., lipiec 2016 r., sierpień 2016 r., listopad 2017 r., grudzień 2017 r., styczeń 2018 r. oraz luty 2018 r. W uzasadnieniu organ wskazał, że z rozliczenia konta płatnika wynika, że kwota składek ZUS opłacona została z uchybieniem terminu wskazanego w art. 26a ust. 1a (1) pkt 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 426 ze zm., dalej: "ustawa o rehabilitacji").
W ocenie organu skoro na koncie płatnika za okresy rozliczeniowe objęte postępowaniem zaewidencjonowano wpłaty, które zostały dokonane z uchybieniem terminów, wynikających z odrębnych przepisów, przekraczającym 14 dni, informację tę należy utożsamić ze stanem widniejącym na koncie każdego ubezpieczonego zgłoszonego w danym okresie, w tym również ze stanem widniejącym na koncie ubezpieczonych posiadających orzeczenie o stopniu niepełnosprawności. Z analizy danych wynika również, że wpłaty dokonane z uchybieniem terminu, przekroczyły wysokość 2% składek należnych za dany miesiąc. Zgodnie natomiast z art. 26a ust. 1a(1) pkt 3 ustawy o rehabilitacji, miesięczne dofinansowanie nie przysługuje, jeżeli miesięczne koszty płacy zostały poniesione przez pracodawcę z uchybieniem terminów, wynikających z odrębnych przepisów, przekraczającym 14 dni.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem wskazanym na wstępie uchylił obydwie decyzje. W uzasadnieniu Sąd pierwszej instancji cytując treść art. 26a ust. 1 zdanie 1, ust. 1a ustawy o rehabilitacji w brzmieniu obowiązującym w spornych okresach - oraz art. 2 pkt 4a ustawy o rehabilitacji, wskazał, że pojęcie "kosztów płacy" użyte w art. 26a ust. 1a (1) pkt 3 ustawy o rehabilitacji należy rozumieć zarówno jako koszt wynagrodzenia pracownika - obejmującego kwotę wynagrodzenia wypłaconego bezpośrednio pracownikowi, jak również kwoty zaliczek na podatek dochodowy od tego wynagrodzenia odprowadzonych do urzędu skarbowego przez pracodawcę jako płatnika, kwoty składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne potrąconych z wynagrodzenia pracownika, a także kwoty składek wypłacanych z własnych środków pracodawcy na ubezpieczenie społeczne, Fundusz Pracy czy Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Dokonując oceny treści art. 2 pkt 4a ustawy o rehabilitacji i wskazanych tam "kosztów płacy" Sąd stwierdził, że oznaczają one wynagrodzenie brutto oraz finansowane przez pracodawcę obowiązkowe składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i wypadkowe naliczone od tego wynagrodzenia i obowiązkowe składki na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Sąd zauważył, że za terminowo poniesione koszty płacy uznaje się te, które zostały poniesione w terminach wynikających odpowiednio z przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (wynagrodzenie), z ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (należności składkowe) oraz z ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (zaliczki na podatek dochodowy od wypłaconych wynagrodzeń).