Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Barbara Stukan-Pytlowany Sędzia NSA Ludmiła Jajkiewicz (spr.) Sędzia del. WSA Piotr Kraczowski po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Spółki A od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 30 sierpnia 2018 r. sygn. akt I SA/Rz 475/18 w sprawie ze skargi Spółki A na uchwałę Rady Miasta Rzeszowa z dnia 29 maja 2012 r. nr XXXIII/635/2012 w przedmiocie ustalenia wysokości stawek opłat za zajęcie pasa drogowego 1. postanawia sprostować z urzędu oczywistą omyłkę w komparycji wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 30 sierpnia 2018 r. sygn. akt I SA/Rz 475/18 w ten sposób, że w wierszu 14 od góry w miejsce błędnie wpisanej nazwy organu "Prezydenta Miasta Rzeszowa" wpisać "Rady Miasta Rzeszowa". 2. oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z 30 sierpnia 2018 r., sygn. akt I SA/Rz 475/18, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - jednolity tekst: Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm., dalej: p.p.s.a.) oddalił skargę Spółki A na uchwałę Rady Miasta Rzeszowa z 29 maja 2012 r. nr XXXIII/635/2012 w przedmiocie wysokości stawek opłat za zajęcie pasa drogowego.
Przedstawiając stan faktyczny Sąd wskazał, że Rada Miasta Rzeszowa w dniu 29 maja 2012 r. podjęła uchwałę nr XXXIII/635/2012, w sprawie wysokości stawek opłat za zajęcie pasa drogowego. Stawki opłat zostały określone w załączniku do przedmiotowej uchwały.
Spółka A (dalej: spółka), wezwaniem z 4 września 2017 r., zwróciła się do Rady Miasta Rzeszowa o usunięcie naruszenia prawa, którego jej zdaniem organ ten dopuścił się podejmując 29 maja 2012 r. uchwałę w sprawie wysokości stawek opłat za zajęcie pasa drogowego. Przedmiotowe wezwanie zostało doręczone adresatowi 7 września 2017 r.
24 października 2017 r. spółka wniosła, za pośrednictwem organu, skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie na powyższą uchwałę, domagając się stwierdzenia jej nieważności i zasądzenia kosztów postępowania, według norm przepisanych.
Uzasadniając istnienie po swojej stronie interesu prawnego do wniesienia skargi spółka zaznaczyła, że Prezydent Miasta Rzeszowa, wydając [...] marca 2017 r. decyzję, nakładającą na nią karę pieniężną w kwocie 58.410 zł, za zajęcie bez zezwolenia pasa drogowego drogi publicznej, posłużył się do wymiaru kary stawkami opłat, ustalonymi zaskarżoną uchwałą Rady Miasta Rzeszowa. W tym zakresie skarżąca dodała, że złożyła odwołanie od decyzji Prezydenta Miasta Rzeszowa z [...] marca 2017 r., nakładającej na nią karę. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Rzeszowie, rozpatrując odwołanie od tego rozstrzygnięcia decyzją z [...] maja 2017 r., utrzymało ją w mocy.
Decyzja SKO z [...] maja 2017 r. utrzymująca w mocy decyzję Prezydenta Miasta Rzeszowa z [...] marca 2017 r., w przedmiocie nałożenia na spółkę kary pieniężnej za zajęcie bez zezwolenia pasa drogowego została zaskarżona do WSA w Rzeszowie, który wyrokiem z 26 października 2017 r., sygn. akt II SA/Rz 831/17, oddalił skargę spółki.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie postanowieniem z 16 stycznia 2018 r., sygn. akt I SA/Rz 756/17, odrzucił skargę spółki na uchwałę Rady Miasta Rzeszowa z 29 maja 2012 r. stwierdzając, że spółka nie ma interesu prawnego do zaskarżenia wskazanej uchwały.
Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z 24 maja 2018 r., sygn. akt I GSK 2100/18, uchylił zaskarżone postanowienie i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.
Ponownie rozpoznając sprawę Sąd I instancji oddalił skargę spółki stwierdzając, że podstawą wydania przez organ administracji - Prezydenta Miasta Rzeszowa decyzji o wymierzeniu spółce kary pieniężnej za zajęcie bez zezwolenia zarządcy drogi pasa drogowego drogi publicznej krajowej były przepisy art. 19 ust. 5, art. 21 ust. 1 i 1a, art. 40 ust. 12 pkt 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych. (Dz. U. z 2017 r. poz. 2222 ze zm.; dalej: u.d.p.) i ust. 3 lp. 2 załącznika do uchwały z 29 maja 2012 r. nr XXXIII/635/2013 Rady Miasta Rzeszowa. Wydając decyzję o wymierzeniu kary organ nie stosował zatem przepisu określonego w ust. 2 lp 1 lub 2 załącznika do uchwały Rady Miasta Rzeszowa. Karę określono jako iloczyn powierzchni reklamy, ilości dni jej eksponowania i stawki za jeden dzień i powiększając 10-krotnie na mocy art. 40 ust. 12 pkt 1 u.d.p.