Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Piotr Pietrasz Sędzia NSA Michał Kowalski Sędzia del. WSA Artur Adamiec (spr.) po rozpoznaniu w dniu 12 lipca 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej C. Sp. z o.o. w Ł. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 14 marca 2018 r. sygn. akt I SA/Gl 115/18 w sprawie ze skargi C. Sp. z o.o. w Ł. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia 20 listopada 2017 r., nr SKO/F/423/2441/17170/17 w przedmiocie określenia kwoty dotacji podlegającej zwrotowi do budżetu miasta oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z 14 marca 2018 r. sygn. akt I SA/Gl 115/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.) dalej "p.p.s.a.", oddalił skargę C. sp. z o. o. w Ł. (dalej: spółki) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z 20 listopada 2017 r. nr SKO/F/423/2441/17170/17 w przedmiocie określenia wysokości dotacji podlegającej zwrotowi do budżetu miasta.
Sąd stwierdził, że organ II instancji zebrał i rozpatrzył cały materiał dowodowy i nie naruszył zasady dwuinstancyjności. Mając na uwadze fakt nieposiadania, według oświadczenia spółki, części faktur dotyczących spornych wydatków pokrytych dotacją w 2010 r., zasadne było oparcie się przez organy na zgromadzonych w toku postępowania i przedłożonych przez stronę dokumentach. Zdaniem sądu, spółka w 2016 r. winna być jeszcze w posiadaniu faktur, do przedłożenia których została wezwana. Ponadto trafnie organy obu instancji uznały, że wydatki na reklamę i promocję szkoły nie mogą być uznane za bieżące wydatki szkoły określone w art. 90 ust. 3d ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. Nr 256, poz. 2572 ze zm.; dalej: u.s.o.) i pokryte z przyznanej dotacji oświatowej. Reklama, marketing (w tym koszty dystrybucji ogłoszeń) służą przede wszystkim zwiększeniu rozpoznawalności przedsiębiorstwa wśród potencjalnych klientów i tym samym zwiększeniu przychodów. Dostarczanie w ramach tych działań informacji o ofercie edukacyjnej, choć związane z działalnością edukacyjną, to w istocie służy bezpośredniemu finansowemu celowi spółki - przysporzeniu jej klientów i zwiększeniu przychodów z tytułu czesnego i dotacji oświatowych. Omawiane wydatki związane są z przedmiotem prowadzonej przez spółkę działalności gospodarczej.
Za niezasadny sąd uznał zarzut braku pod decyzją podpisu osoby upoważnionej do jej wydania, gdyż decyzja opatrzona została pieczęcią Zastępcy Prezydenta Miasta z podaniem imienia i nazwiska oraz własnoręcznym podpisem. Bez znaczenia w tym kontekście pozostaje fakt, że podpis pod decyzją jest nieczytelny, gdyż został on uzupełniony imienną pieczątką składającego podpis, z podaniem imienia, nazwiska i stanowiska służbowego osoby składającej podpis.
Sąd wskazał, że decyzja Prezydenta nr ED-4323/3/11/ RKS z 7 sierpnia 2017 r. nie weszła do obrotu prawnego. Kolegium stwierdziło niedopuszczalność odwołania uznając, że doręczenie ww. decyzji z pominięciem pełnomocnika było nieskuteczne. Nie sposób zatem uznać, że funkcjonują dwie decyzje określające stronie kwotę dotacji do zwrotu.
Sąd podzielił pogląd organu odwoławczego, że niepowołanie w podstawie prawnej decyzji art. 90 ust. 3d u.s.o. oraz odpowiednich przepisów uchwały dotacyjnej i powołanie tychże dopiero w uzasadnieniu decyzji nie oznacza, że decyzja wydana została bez podstawy prawnej. Gdyby nawet uznać, że brak powołania w sentencji decyzji powołanych przepisów stanowi naruszenie prawa procesowego, to pozostaje ono bez wpływu na wynik sprawy.