Skarga kasacyjna na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł w przedmiocie uznania zgłoszenia celnego za nieprawidłowe
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Cysek, Sędziowie NSA Kazimierz Brzeziński (spr.), Jacek Chlebny, Protokolant Agnieszka Romaniuk, po rozpoznaniu w dniu 21 lutego 2006 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Handlowo-Usługowego "[...] s.c. Z. S., K. R. z siedzibą w Krakowie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 29 września 2004 r. sygn. akt 3/I SA/Po 561/02 w sprawie ze skargi Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Handlowo-Usługowego "[...]" s.c. Z. S., K. R. z siedzibą w Krakowie na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł z dnia 31 stycznia 2002 r. Nr [...] w przedmiocie uznania zgłoszenia celnego za nieprawidłowe 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Handlowo-Usługowego "[...]" s.c. -Z. S., K. R. na rzecz Dyrektora Izby Celnej w Rzepinie kwotę 450 zł (czterysta pięćdziesiąt) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/7

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 29 września 2004 r. sygn. akt 3/I SA/Po 561/02 oddalił skargę PPHU "[...]" s.c. - Z. S., K. R. na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł z dnia 31 stycznia 2002 r. nr [...] w przedmiocie uznania zgłoszenia celnego za nieprawidłowe.

W uzasadnieniu wyroku Sąd podał, że w dniu 2 lipca 1998 r. Agencja Celna "[...]" dokonała w imieniu Spółki "[...]" zgłoszenia celnego, wnioskując o objęcie owoców cytrusowych procedurą dopuszczenia do obrotu (JDA SAD nr [...]). Do zgłoszenia celnego została załączona faktura z dnia 30 czerwca 1998 r. nr [...] na kwotę 18963 NLG. Dyrektor Urzędu Celnego przyjął zgłoszenie celne jako odpowiadające wymogom formalnym określonym w art. 64 § 1 i 2 Kodeksu celnego i objął towar wnioskowaną procedurą celną oraz określił kwotę wynikającą z długu celnego.

Funkcjonariusze Urzędu Celnego w Krakowie przeprowadzili kontrolę działalności importowej Spółki "[...]" w latach 1998-1999, w wyniku której ustalono nieprawidłowości w rozliczeniach z holenderskim eksporterem - firmą "[...]" BV. W oparciu o wyniki tej kontroli Prezes Głównego Urzędu Ceł zwrócił się do holenderskich służb celnych o weryfikację faktury załączonej do zgłoszenia celnego. W wyniku dochodzenia przeprowadzonego przez holenderskie służby celne ujawniono u eksportera dokumenty finansowo-księgowe, z których wynikało, że cena podana w fakturze załączonej do zgłoszenia celnego stanowi jedynie część wartości transakcyjnej towaru.

W związku z tym Dyrektor Urzędu Celnego w Rzepinie decyzją z dnia 24 maja 2001 r. uznał zgłoszenie celne za nieprawidłowe w zakresie wartości celnej oraz kwoty wynikającej z długu celnego i w tym zakresie orzekł co do istoty sprawy, ustalając wartość celną towaru w oparciu o fakturę załączoną do zgłoszenia celnego i fakturę ujawnioną w toku postępowania weryfikacyjnego.

Prezes Głównego Urzędu Ceł po rozpoznaniu odwołania Spółki "[...]" utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji.

Oddalając skargę Spółki "[...]" Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał, że zaskarżona decyzja jest merytorycznie prawidłowa wskazując, że wystarczającą podstawę do weryfikacji zgłoszenia celnego stanowiło odkrycie przez holenderskie służby celne w księgowości eksportera dodatkowej faktury za odprawiony już towar. Wyniki dochodzenia przeprowadzonego przez holenderskie służby celne pozwoliły polskim organom celnym na obalenie domniemania prawdziwości zgłoszenia celnego. Sąd uznał, że organy celne zasadnie oparły rozstrzygnięcie na raporcie holenderskich służb celnych, uzyskanym w ramach pomocy prawnej, opartej na postanowieniach Protokołu nr 6 Układu Europejskiego z dnia 16 grudnia 1991 r. ustanawiającego stowarzyszenie miedzy Rzeczypospolitą Polską a Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi.

Holenderskie służby celne wyraźnie stwierdziły w swym raporcie, że każda transakcja miała zawsze dwie faktury sprzedaży wystawione przez "[...]" BV, oraz że faktury te razem dawały rzeczywistą wartość towarów. Sąd uznał, że raport holenderskich służb celnych, ma walor dokumentu urzędowego w rozumieniu art. 194 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej i korzysta z domniemań przysługujących dokumentom urzędowym, m.in. co do zgodności z prawdą oświadczenia holenderskiego organu celnego, od którego dokument ten pochodzi.

Strona 1/7