Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Piotr Pietrasz (spr.) Sędzia NSA Janusz Zajda Sędzia del. WSA Sylwester Miziołek Protokolant Dorota Onyśk po rozpoznaniu w dniu 11 czerwca 2019 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej P. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 6 grudnia 2016 r. sygn. akt II SA/Bd 864/16 w sprawie ze skargi P. K. na decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Toruniu z dnia (...) maja 2016 r. nr (...) w przedmiocie zmiany decyzji w sprawie przyznania płatności na zalesianie w części dotyczącej premii zalesieniowej 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od P. K. na rzecz Dyrektora Kujawsko-Pomorskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Toruniu kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy wyrokiem z dnia 6 grudnia 2016 r., sygn. akt II SA/Bd 864/16 oddalił skargę P. K. na decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Toruniu z dnia (...) maja 2016 r. nr (...) w przedmiocie zmiany decyzji o przyznaniu pomocy na zalesianie.
Od przedmiotowego wyroku skarżący złożył skargę kasacyjną na podstawie art. 173 i art. 176 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm., dalej: p.p.s.a.) zaskarżając w całości powyższy wyrok w całości opierając skargę kasacyjna na następujących podstawach:
Na podstawie art. 174 pkt 1 p.p.s.a. zaskarżonemu wyrokowi zarzucono naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.:
1) art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 marca 2007 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013 (dalej : ustawa PROW) w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 lit. a p.p.s.a. poprzez jego błędną wykładnię, polegającą na przyjęciu, że przepis ten swoim zakresem obejmuje delegację ustawową dla właściwego ministra do określenia w rozporządzeniu podstawy zmiany decyzji ostatecznej o przyznaniu pomocy na zalesianie, podczas gdy zgodnie z jego literalnym brzmieniem, dotyczy on wyłącznie szczegółowych zasad przyznawania, wypłaty i zwrotu pomocy finansowej, a więc konkretnych czynności technicznych podejmowanych przez organ (Agencję) w ramach ustalonej dla rolnika pomocy finansowej na zalesianie gruntów rolnych i nie uprawnia tegoż organu do tworzenia podstaw prawnych nowych trybów zmiany decyzji ostatecznych,
2) art. 21 ust. 5 ustawy PROW w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 lit. a p.p.s.a. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie, polegające na uznaniu, iż w rozpatrywanej sprawie nie doszło do ograniczenia nabytych przez stronę postępowania praw i przyjęciu, iż przyznanie stronie uprawnienia do złożenia odrębnego wniosku o przyznanie dopłat bezpośrednich nie narusza interesów majątkowych strony i jest dla niej korzystne, podczas gdy korzyść ta jest iluzoryczna, tymczasowa i nie uwzględnia całokształtu stosunków prawnych i ekonomicznych w związku z przyjętymi rozwiązaniami legislacyjnymi.
Na podstawie art. 174 pkt 2 p.p.s.a. zaskarżonemu wyrokowi zarzucono naruszenie przepisu postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj.
1) § 2 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 10 marca 2015 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach działania "Zalesianie gruntów rolnych oraz zalesianie gruntów innych niż rolne" objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013 (dalej: Rozporządzenie zmieniające) w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie, że przepis ten może być materialnoprawną podstawą do wydania decyzji o zmianie decyzji ostatecznej, podczas gdy ma on charakter procesowy (kompetencyjny) i może być uznany wyłącznie za podstawę do wszczęcia z urzędu samego postępowania w przedmiocie zmiany decyzji ostatecznej.