Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Dariusz Dudra Sędzia NSA Piotr Pietrasz Sędzia del. WSA Krzysztof Dziedzic (spr.) po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 20 kwietnia 2021 r. sygn. akt I SA/Bd 852/20 w sprawie ze skargi D. S. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia (...) października 2020 r. nr (...) w przedmiocie odmowy prawa do zwolnienia z opłacania należności z tytułu składek za kwiecień 2020 r. oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy wyrokiem z dnia 20 kwietnia 2021 r., sygn. akt I SA/Bd 852/20, uwzględniając skargę D. S. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia (...) października 2020 r. nr (...) w przedmiocie odmowy prawa do zwolnienia z opłacania należności z tytułu składek za kwiecień 2020 r., uchylił zaskarżoną decyzję.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożył Zakład Ubezpieczeń Społecznych wnosząc o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Bydgoszczy do ponownego rozpoznania oraz o rozpoznanie skargi na posiedzeniu niejawnym.
W skardze kasacyjnej zarzucono naruszenie przepisów postępowania, tj.:
I. art. 106 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 2325; dalej jako p.p.s.a.) poprzez niezastosowanie tego przepisu i zaniechanie przeprowadzenia postępowania dowodowego z urzędu, choć z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika, że było to niezbędne dla wyjaśnienia istotnej wątpliwości w sprawie, co miało istotny wpływ na jej wynik;
II. art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. w związku z art. 40 § 2 k.p.a. polegające na błędnym przyjęciu, że naruszenie tego przepisu k.p.a. skutkowałoby brakiem wprowadzenia decyzji do obrotu prawnego i w związku z tym miałoby istotny wpływ na wynik sprawy;
III. art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. art. 77 § 1 k.p.a. polegające na błędnym przyjęciu, że naruszenie tego przepisu k.p.a. mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.
Organ na podstawie art. 106 § 3 w związku z art. 193 p.p.s.a. wniósł o przeprowadzenie dowodu z dokumentu w postaci pełnomocnictwa z dnia 7 stycznia 2019 r. na okoliczność ustanowienia przez D. S. pełnomocnika w postępowaniu przed organem.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 193 zdanie drugie p.p.s.a., który stanowi, że uzasadnienie wyroku oddalającego skargę kasacyjną zawiera ocenę zarzutów skargi kasacyjnej, Naczelny Sąd Administracyjny odstąpił od przedstawienia stanu sprawy, ograniczając uzasadnienie do rozważań mających znaczenie dla oceny zarzutów postawionych w skardze kasacyjnej.
Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie.
Jak wynika z uzasadnienia skarżonego wyroku przyczyną uchylenia zaskarżonej decyzji były wątpliwości Sądu pierwszej instancji co do prawidłowości wprowadzenia tej decyzji do obrotu prawnego wobec faktu, że została ona doręczona bezpośrednio stronie, a w aktach sądowych znajdowała się kserokopia pełnomocnictwa udzielonego przez stronę w postępowaniu administracyjnym, którego to pełnomocnictwa nie było w aktach administracyjnych.
Z treści skargi kasacyjnej wynika, że skarżący kasacyjnie organ przyznaje, iż zaskarżona decyzja została doręczona bezpośrednio stronie, mimo że strona ustanowiła pełnomocnika. Zdaniem organu wadliwe doręczenie decyzji nie powinno jednak skutkować jej uchyleniem albowiem wadliwie doręczona decyzja np. z pominięciem pełnomocnika strony wchodzi do obrotu i wywołuje skutki prawne.