Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Zajda (spr.) Sędzia NSA Barbara Mleczko-Jabłońska Sędzia NSA Elżbieta Kowalik-Grzanka Protokolant Piotr Mikucki po rozpoznaniu w dniu 20 marca 2019 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A Sp. j. w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 10 października 2018 r. sygn. akt I SA/Sz 613/18 w sprawie ze skargi A Sp. j. w K. na decyzje Dyrektora Izby Celnej w Szczecinie: z dnia [...] marca 2016 r. nr [...] z dnia [...] marca 2016 r. nr [...] z dnia [...] marca 2016 r. nr [...] z dnia [...] marca 2016 r. nr [...] z dnia [...] marca 2016 r. nr [...] z dnia [...] marca 2016 r. nr [...] z dnia [...] marca 2016 r. nr [...] z dnia [...] marca 2016 r. nr [...] z dnia [...] marca 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku akcyzowym 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od A Sp. j. w K. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Szczecinie kwotę 2.000 (dwa tysiące) złotych tytułem częściowego zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z 10 października 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargi A Spółka Jawna z/s w K. na 9 decyzji Dyrektora Izby Celnej w Szczecinie z [...], [...] i [...] marca 2016 r. w przedmiocie stwierdzenia nadpłaty w podatku akcyzowym.
Sąd I instancji orzekał w następującym stanie faktycznym sprawy:
A sp.j. z/s w K. w dniu [...] grudnia 2009 r. zwróciła się do Naczelnika Urzędu Celnego w Koszalinie o stwierdzenie nadpłaty podatku akcyzowego jako nienależnie pobranego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia olejów smarowych oznaczonych kodami CN 2710 19 81, 2710 19 83 i 2710 19 87, zgłoszonych w deklaracjach uproszczonych AKC-U z [...] listopada 2004 r., [...] stycznia, [...] i [...] maja, [...] lipca, [...] listopada i [...] grudnia 2005 r., [...] czerwca i [...] listopada 2006 r. w kwotach odpowiednio: 2.933 zł, 6.898 zł, 6.423 zł, 5.970 zł, 9.307 zł, 6.156 zł, 10.342 zł, 3.303 zł i 4.422 zł. Spółka dołączyła do wniosków korekty deklaracji uproszczonych dotyczących nabycia wewnątrzwspólnotowego, w których zadeklarowała podatek akcyzowy w kwocie 0 zł.
Naczelnik UC decyzjami z [...] października i [...] listopada 2015 r., wydanymi w następstwie ponownego rozpoznania sprawy, odmówił stwierdzenia wnioskowanej nadpłaty wskazując, iż krajowe przepisy w zakresie opodatkowania podatkiem akcyzowym olejów smarowych klasyfikowanych do kodu CN 2710 19 81, 2710 19 83 i 2710 19 87 nie pozostają w sprzeczności z zasadami prawa wspólnotowego.
Dyrektor Izby Celnej w Szczecinie zaskarżonymi decyzjami z [...], [...] i [...] marca 2016 r. utrzymał w mocy rozstrzygnięcia Naczelnika UC.
Stwierdził, że przedmiotem sporu w sprawach jest ustalenie, czy zapłacony przez Spółkę z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego olejów smarowych silnikowych nie przeznaczonych na cele opałowe i napędowe podatek akcyzowy był podatkiem należnym. Powołując się na art. 2 pkt 1 i 2, art. 4 ust. 1 i 2 i art. 62 ust. 1 ustawy z 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 29, poz. 257 ze zm.; dalej: upa) Dyrektor IC stwierdził, że na gruncie przepisów krajowych opisane wyroby należało uznać za wyroby akcyzowe zharmonizowane bez względu na ich przeznaczenie, podlegające opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, w tym z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia.
Wskazał także, że zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. b/ Dyrektywy Rady 2003/96/WE z 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz.U. UE. L 283 z 31 października 2003 r. ze zm.; dalej: Dyrektywa energetyczna), pojęcie "produkty energetyczne" stosuje się do wyrobów objętych kodami CN 2701, 2702 i 2704 do 2715, lecz na podstawie art. 2 ust. 4 lit. b/ tej Dyrektywy nie ma ona zastosowania do produktów energetycznych wykorzystywanych do celów innych niż paliwo silnikowe lub paliwo do ogrzewania. Wyłączenie olejów smarowych wykorzystywanych do celów innych niż paliwo silnikowe lub grzewcze spod działania Dyrektywy energetycznej należy rozumieć w ten sposób, że wskazane produkty nie są objęte systemem ujednoliconego podatku akcyzowego. Nie oznacza to jednak obligatoryjnego zwolnienia tych produktów z opodatkowania. Przy opodatkowaniu takich wyrobów państwa członkowskie nie są związane regułami harmonizacyjnymi ustanowionymi na poziomie wspólnotowym. Oznacza to, że na podstawie art. 3 ust. 1 tiret pierwsze Dyrektywy Rady 92/12/EWG z 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania (Dz.U. UE L z 23 marca 1992 r. ze zm.; dalej: Dyrektywa horyzontalna) państwa członkowskie zachowują prawo do wprowadzania lub utrzymania w mocy podatków od tych produktów pod warunkiem, że podatki te nie spowodują zwiększenia formalności związanych z przekraczaniem granicy w handlu między państwami członkowskimi. Państwa te wykonując przysługujące im uprawnienia, zobowiązane są do poszanowania prawa wspólnotowego, w szczególności przestrzegania art. 25 i art. 90 TWE.