Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Artur Mudrecki, Sędzia NSA Sylwester Marciniak, Sędzia del. NSA Grażyna Jarmasz (sprawozdawca), Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 22 sierpnia 2008 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "J.-M." Spółki z o.o. w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 lutego 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 3043/06 w sprawie ze skargi "J.-M." Spółki z o.o. w W. na decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia 29 czerwca 2006 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej w przedmiocie podatku od towarów i usług 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od "J.-M." Spółki z o.o. w W. na rzecz Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej kwotę 120 zł (słownie: sto dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
1. Wyrokiem z dnia 14 lutego 2007r. Wojewódzki Sad Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Firmy J.-M. Sp. z o.o. z siedziba w W. - dalej zwanej Spółką wniesioną na decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej ( dalej GIKS) z dnia 29 czerwca 2006r. z 17 lutego 2006 r. numer [..] wydaną w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej.
2. W uzasadnieniu Sąd I instancji przedstawił przebieg dotychczasowego postępowania.
Decyzją z dnia 17 lutego 2006r. numer [...] i [...] Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej po rozpoznaniu wniosków Spółki z 14 kwietnia 2005 r. odmówił stwierdzenia nieważności decyzji z 30 września 2003r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od marca do grudnia 1999r. i od stycznia do marca 2000r., stwierdzając, że decyzja z 30 września 2003r. nie narusza prawa i została wydana przez właściwy dla kwestionowanej decyzji organ kontroli skarbowej. H. M. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w L. miał prawo do podpisywania tych decyzji, posiadając upoważnienie otrzymane od GIKS, a w sprawie tej nie ma zastosowania art.130 § 1 pkt 6 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) - dalej O.p., nakazujący pracownikowi organu wyłączenie się od udziału w postępowaniu. Złożenie, w trybie art. 221 O.p., wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy nie może być przyczyną przeniesienia sprawy do innej instancji. Organ kontroli skarbowej był umocowany do wszczęcia w 2003 r. i prowadzenia postępowania podatkowego, ponieważ prawo do zastosowania tej procedury wynikało z art. 31 ustawy z 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz.U. z 2004 r. Nr 8, poz. 65 ze zm.), określanej dalej jako uks.
3. We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy z 7 marca 2006 r. Spółka powołała się na to, że ustawowe uprawnienie Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej, wynikające z art. 10 ust. 2 pkt 5a i 7 uks - do upoważnienia inspektorów zatrudnianych w urzędach kontroli skarbowej do przeprowadzania kontroli poza obszarem terytorialnego działania danego urzędu "nie stanowi podstawy do upoważnienia dyrektora urzędu kontroli skarbowej do wydania decyzji w pierwszej instancji z upoważnienia GIKS". Organ nadrzędny nie może przekazać uprawnień do wydania decyzji organowi niższego stopnia, gdyż jest to sprzeczne z zasadą dwuinstancyjności postępowania.
W piśmie z 4 maja 2006r. Spółka wskazała ponadto na naruszenie przepisów prawa materialnego § 54 ust. 4 pkt 5 lit. "a" rozporządzenia Ministra Finansów z 15 grudnia 1997r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 156, poz. 1024 ze zm.) poprzez przyjęcie, że Spółka dokonała fikcyjnego zakupu oraz art. 17 ust. 1 - 3 VI Dyrektywy Rady Unii Europejskiej.
Wyżej przywołaną decyzją z 29 czerwca 2006 r. GIKS, na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 O.p. w związku z art. 26 ust. 2 i 4 oraz art. 31 uks, utrzymał w mocy własną decyzję, a w uzasadnieniu stwierdził, że postępowanie w trybie stwierdzenia nieważności może dotyczyć tylko ustalenia, czy kwestionowana decyzja jest obarczona wadami wymienionymi w art. 247 § 1 O.p.. Podniesiono, że powołanie w treści upoważnień GIKS z dnia 19 sierpnia 2002r. oraz z dnia 4 marca 2003r. przepisu art. 143 O.p. jako podstawy prawnej udzielonych pełnomocnictw do załatwienia w imieniu GIKS sprawy przez Dyrektora UKS było prawidłowe, a kompetencje w tym zakresie wynikały z treści art. 10 ust. pkt 5a uks. Ponieważ decyzja wydana w pierwszej instancji z dnia 12 czerwca 2003r., jak też decyzja z 30 września 2003 r. zostały wydane przez GIKS nie przysługiwało od nich odwołanie lecz wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. Według GIKS zarzuty naruszenia § 54 ust. 4 pkt 5 lit. a) w/w rozporządzenia Ministra Finansów z 15 grudnia 1997 r. oraz art. 19 ustawy z 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), dalej zwanej ustawą o VAT, jak i art. 17 ust 1 - 3 VI Dyrektywy mają charakter merytoryczny i nie mogą być rozpoznawane w trybie postępowania o stwierdzenie nieważności ze wskazanych we wniosku podstaw stwierdzenia nieważności.