Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Juliusz Antosik (spr.), Sędzia del. WSA Małgorzata Fita, Sędzia NSA Barbara Wasilewska, Protokolant Anna Rembowska, po rozpoznaniu w dniu 5 listopada 2009 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej F. Spółka z o.o. w Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 16 listopada 2007 r. sygn. akt I SA/Kr 1574/06 w sprawie ze skargi F. Spółka z o.o. w Z. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 3 sierpnia 2006 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od F. Spółka z o.o. w Z. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę [...] tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego
1. Wyrokiem tym (z dnia 16 listopada 2007 r., I SA/Kr 1574/06) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę P. Spółka z o.o. w Z. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 3 sierpnia 2006 r. w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji.
2. Stan sprawy przedstawiony przez Sąd I instancji:
2.1. Spółka zwróciła się do Naczelnika Urzędu Skarbowego o wydanie interpretacji w przedmiocie podatku od towarów i usług. Opisując stan faktyczny, wskazała, że sprowadza do kraju z terenu państw członkowskich Unii Europejskiej automaty do gry (nabywane u tamtejszych podatników podatku od towarów i usług) z przeznaczeniem do działalności opodatkowanej podatkiem od gier, co powoduje, że ta część działalności nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zdaniem strony, sprowadzenie do kraju automatów do gry nie mogło być traktowane jako wewnątrzwspólnotowe nabycie, z uwagi na to, że w opisanych okolicznościach Spółka nie była podatnikiem w rozumieniu art. 9 ust. 2 pkt 1 w związku z art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), ponieważ sprowadzane towary nie służyły działalności opodatkowanej. Wskazywała też, że gdyby jednak uznać, że występuje wewnątrzwspólnotowe nabycie, to istniała możliwość odliczenia od podatku należnego podatku z tytułu tego nabycia.
2.2. Postanowieniem z 24 lutego 2005 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego nie potwierdził stanowiska Spółki i przedstawił własne stanowisko w sprawie, wskazując, że sprowadzenie do Polski z krajów członkowskich Unii Europejskiej automatów do gry w celu prowadzenia działalności opodatkowanej podatkiem od gier jest wewnątrzwspólnotowym nabyciem, przy czym podatek z tytułu tego nabycia nie podlega odliczeniu od podatku należnego.
2.3. Po rozpatrzeniu zażalenia, decyzją z 29 kwietnia 2005 r. Dyrektor Izby Skarbowej w K. zmienił zaskarżone postanowienie, uznając, że aby czynność mogła być uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie musi dotyczyć towarów wykorzystywanych do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Skoro zaś sprowadzane automaty do gier służyły wykonywaniu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od gier, to zgodnie z art. 6 pkt 3 wymienionej ustawy nie służyły wykonywaniu czynności opodatkowanych, a co za tym idzie nie wystąpiło w sprawie wewnątrzwspólnotowe nabycie i podatek z tego tytułu. Wydana w sprawie decyzja nie została zaskarżona i stała się ostateczna.
2.4. W wyniku wszczętego postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności wymienionej decyzji Dyrektor Izby Skarbowej na podstawie art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej decyzją z 2 czerwca 2006 r. stwierdził z urzędu nieważność decyzji z 29 kwietnia 2005 r. W uzasadnieniu wskazał, że art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług dotyczy podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności, co oznacza, że prowadzenie działalności w zakresie gier mieści się generalnie w pojęciu działalności gospodarczej, o której mowa w ww. art. 15 ust. 2. Jednakże sama czynność nabycia automatów do gier nie podlega opodatkowaniu podatkiem od gier, nie została więc wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, przy czym podatek z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia nie podlega odliczeniu od podatku należnego na zasadzie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - jako nie związany z działalnością opodatkowaną. W końcowej części uzasadnienia Dyrektor Izby Skarbowej zauważył, że skoro jego uprzednie rozstrzygniecie pozostawało w sprzeczności z art. 5 ust. 1 pkt 4, art. 6 pkt 3, art. 9 ust. 1 i 2 pkt 1 lit. a/ oraz art. 15 ust. 1 i 2 wymienionej ustawy, to w efekcie należało stwierdzić, że zostało wydane z rażącym naruszeniem prawa.