Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Juliusz Antosik, Sędzia NSA Barbara Wasilewska, Sędzia NSA del. Janusz Zubrzycki (sprawozdawca), Protokolant Dariusz Rosiak, po rozpoznaniu w dniu 10 września 2009 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Celnej w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 5 października 2007 r. sygn. akt III SA/Gl 709/07 w sprawie ze skargi Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Handlowego F. Sp. z o. o. w C. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia 5 lutego 2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku akcyzowym 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Celnej w K. na rzecz Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Handlowego F. Sp. z o. o. w C. kwotę 2700 (słownie: dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
1. Wyrok Sądu pierwszej instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami podatkowymi.
1.1. Wyrokiem z dnia 5 października 2007 r., sygn. akt III SA/GL 709/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, w sprawie ze skargi Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Handlowego F. sp. z o.o. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia 5 lutego 2007 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku akcyzowym - uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w B. z 5 września 2006 r. nr [...].
1.2. Wnioskiem z 6 marca 2006 r. spółka wystąpiła o stwierdzenie nadpłaty i zwrot podatku akcyzowego uiszczonego w związku z dokonanym w czerwcu 2004 r. nabyciem wewnątrzwspólnotowym i zakupem w kraju oleju smarowego o symbolu PKWiU 23.20.18 i kodzie CN 2710 19 99, zużytego następnie do celów innych niż jako paliwo silnikowe lub opałowe.
Organ pierwszej instancji nie uwzględnił wniosku spółki i uzasadniając swoje rozstrzygnięcie wskazał, że obowiązujące w czerwcu 2004 r. rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 181, poz. 1875 ze zm. - powołane dalej jako "rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 2004 r.") nie wymieniało oleju smarowego o ww. symbolu i kodzie w grupie wyrobów akcyzowych zwolnionych od akcyzy.
Dodatkowo organ celny zaznaczył, że olej smarowy spółka zużyła do produkcji olejów przemysłowych i smarów plastycznych, które sprzedała klientom, a uiszczony wcześniej podatek akcyzowy od nabycia wewnątrzwspólnotowego i zakupu w kraju towaru został wliczony w cenę produktu końcowego, a więc to nie spółka poniosła ciężar ekonomiczny podatku akcyzowego, którego zwrot spółce prowadziłby do jej bezpodstawnego wzbogacenia.
Ponadto, odnosząc się do argumentów spółki Naczelnik Urzędu Celnego podkreślił, że nie dopatrzył się niezgodności polskich przepisów dotyczących akcyzy z art. 23 i art. 25 Traktatu Wspólnot Europejskich oraz Dyrektywy Rady 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania (Dz. U. UE L.92.76.1 - powołana dalej jako "Dyrektywa 92/12/EWG") i Dyrektywy Rady 2003/96/WE z 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. Urz. UE. L.03.283.51 - powołana dalej jako "Dyrektywa 2003/96/WE").
1.3. Po rozpoznaniu odwołania wniesionego przez spółkę Dyrektor Izby Celnej utrzymał w mocy decyzję Naczelnika, podzielając zaprezentowaną w niej argumentację.
Organ odwoławczy wskazał w szczególności, że regulacja prawa krajowego w postaci wspomnianego rozporządzenia wykonawczego do ustawy, która nie przewidywała zwolnień w podatku akcyzowym danych wyrobów, nie pozostawała w kolizji z przepisami prawa wspólnotowego. Na mocy art. 3 ust. 1 Dyrektywy 92/12/EWG oleje mineralne, alkohole i napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe zostały wskazane jako wyroby akcyzowe zharmonizowane. Organ odwoławczy zaznaczył, że nawet jeśli Dyrektywa Rady 2003/96/WE stanowi w art. 2 ust. 4 lit. b, że nie ma ona zastosowania do produktów energetycznych wykorzystywanych do celów innych niż paliwa silnikowe lub paliwa do ogrzewania, nie oznacza to, że państwa członkowskie nie mogą wprowadzić w stosunku do nich obowiązku podatkowego.