Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Barbara Wasilewska, Sędzia NSA Janusz Zubrzycki (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Danuta Oleś, Protokolant Krzysztof Cisłak, po rozpoznaniu w dniu 5 kwietnia 2011 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej H. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 25 lutego 2010 r. sygn. akt I SA/Ke 52/10 w sprawie ze skargi H. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 12 listopada 2009 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za marzec 2005 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od H. S. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 600 zł (słownie: sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
1. Wyrok Sądu pierwszej instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami podatkowymi.
1.1. Wyrokiem z 25 lutego 2010 r., sygn. akt I SA/Ke 52/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach oddalił skargę H. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z 12 listopada 2009 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za marzec 2005 r.
1.2. Przedstawiając stan sprawy Sąd pierwszej instancji wskazał, że zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w K. z 24 czerwca 2009 r. określającą skarżącemu zobowiązanie w podatku od towarów i usług za marzec 2005 r.
Organy ustaliły bowiem, że skarżący w 2005 r. pod własnym nazwiskiem oraz z wykorzystaniem danych osobowych członków rodziny prowadził niezarejestrowaną działalność gospodarczą polegającą na handlu używanymi samochodami sprowadzanymi z zagranicy. Członkowie rodziny nie zgłosili faktu prowadzenia działalności gospodarczej oraz nie deklarowali dochodu z tytułu sprzedaży pojazdów. Organ podatkowy zakwalifikował te czynności jako firmanctwo w rozumieniu art. 113 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej "O.p."). Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że w 2005r. skarżący sprzedał łącznie dwadzieścia dwa samochody, w tym osiem na własne nazwisko, a czternaście posługując się danymi osobowymi członków rodziny: zięcia, córki oraz synowej. Biorąc pod uwagę wzajemnie zgodne zeznania złożone przez ww. członków rodziny w trakcie prowadzonych wobec nich postępowań kontrolnych, ustalono, że osoby te nie trudniły się zakupem samochodów za granicą, ich sprowadzaniem do Polski i sprzedażą na terenie kraju, jak również nie ponosiły z tego tytułu żadnych kosztów. W świetle powyższego organy uznały, że skarżący prowadził działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm., dalej "u.p.t.u.") w zakresie handlu używanymi samochodami kupowanymi za granicą. Był on zatem podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 tej ustawy, zaś sprzedaż samochodów podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. Jednocześnie organy uznały, że strona nie jest objęta zwolnieniem podmiotowym (art. 113 ust. 13 u.p.t.u.).
W ramach tej niezarejestrowanej działalności gospodarczej, w marcu 2005 r., skarżący zbył samochód osobowy marki Audi A6 AVANT 2,5 TDI, zakupiony w Niemczech od A. na rzecz A. S. (synowa skarżącego) na podstawie umowy z 9 grudnia 2004 r., za kwotę 90 euro. Z umowy wynika, że pojazd był do naprawy, miał uszkodzony układ sterowania silnika i silnik. Następnie pojazd został sprzedany w dniu 23 marca 2005 r. na podstawie umowy, w której cenę zbycia określono na kwotę 10.000,00 zł. Na podstawie zeznań kupującego ustalono jednak, że za przedmiotowy samochód osobowy zapłacił on gotówką kwotę wyższą niż wynikająca z umowy, tj. kwotę 45.000,00 zł. Organ podatkowy przyjął więc, że dostawa ww. pojazdu na terenie Polski spełnia przesłanki opodatkowania określone w art. 120 ust. 4 u.p.t.u. i ustalił marżę z tytułu tej dostawy jako różnicę pomiędzy kwotą faktycznie zapłaconą przez nabywcę samochodu na terenie Polski, wynikającą z zeznań nabywcy, a kwotą wynikającą z umowy dokumentującej zakup pojazdu przez skarżącego, wyrażoną w walucie polskiej. Na tej podstawie organ określił skarżącemu zobowiązanie w podatku od towarów i usług za marzec 2005 r.