Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Hieronim Sęk (sprawozdawca), Sędzia NSA Roman Wiatrowski, Sędzia NSA Krzysztof Wujek, Protokolant Katarzyna Łysiak, po rozpoznaniu w dniu 19 września 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej R.P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 29 września 2015 r., sygn. akt I SA/Łd 677/15 w sprawie ze skargi R.P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. (obecnie Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w L.) z dnia 28 kwietnia 2015 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od marca do listopada 2009 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od R.P. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w L. kwotę 5400 (słownie: pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
1. Wyrokiem z dnia 29 września 2015 r., sygn. akt I SA/Łd 677/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę R. P. (dalej: Skarżący) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. (dalej: DIS) z dnia 28 kwietnia 2015 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT) za poszczególne miesiące od marca do listopada 2009 r.
2. Przedstawiając stan faktyczny sprawy Sąd pierwszej instancji przypomniał, że w wyniku kontroli podatkowej stwierdzono, iż Skarżący zawyżył podatek naliczony z faktur VAT, które wykazywały zakup drewnianych palet od: B. M. B. (dalej: B.), E.- S. P. (dalej: E.), H. - T. W. (dalej: H.), J. - J. L. (dalej: J.), P. - M. S. (dalej: P.), P. - P. T. (dalej: P.) i M. - P. M. (dalej: M.).
W ocenie organu pierwszej instancji faktury te nie odzwierciedlały faktycznych zdarzeń gospodarczych, a tym samym zostały rozliczone przez Skarżącego z naruszeniem art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.; dalej: u.p.t.u.) W podanym zakresie nie uznano za dowód ksiąg podatkowych, kierując się treścią art. 193 § 2, § 4 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.; dalej: O.p.)
3. Na skutek wniesionego odwołania Dyrektor IS decyzją z dnia 28 kwietnia 2015 r. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. Podzielił zapatrywanie, że zakwestionowane faktury dokumentowały czynności nieposiadające "strony materialnej", czyli takie, którym dano tylko wyraz w dokumentacji, zaś w rzeczywistości nie zostały one przeprowadzone. Po stronie wystawców faktur nie powstał więc obowiązek podatkowy, a odbiorca nie miał prawa do odliczenia podatku w nich wykazanego. W uzasadnieniu decyzji szczegółowo przedstawiono materiał dowodowy dotyczący poszczególnych kontrahentów, który według organu podatkowego potwierdzał, że nie dokonali oni rzeczywistej sprzedaży palet.
4. W skardze do Sądu pierwszej instancji Skarżący zarzucił, że decyzja Dyrektora IS została wydana z naruszeniem:
1) art. 120-122 O.p. przez stronnicze i tendencyjne prowadzone postępowanie, nastawione na osiągnięcie z góry założonego rezultatu; art. 124 O.p. przez niewyjaśnienie przesłanek, którymi kierował się organ przy załatwieniu sprawy; art. 125 § 1 O.p. przez przewlekłe prowadzenie postępowania;
2) art. 180 § 1, art. 187 § 1, art. 188, art. 191 i art. 197 § 1 O.p. przez nieprawidłowe ustalenie stanu faktycznego sprawy, nieuwzględnienie wniosków dowodowych Skarżącego oraz nierzetelną ocenę materiału dowodowego;
3) art. 193 § 5 i § 6 O.p przez nie wykazanie za jaki okres i w jakiej części nie uznano ksiąg za dowód;
4) art. 210 § 4 O.p. przez nieprzytoczenie wszystkich okoliczności faktycznych istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy;
5) art. 86 ust. 1 i ust. 2 w związku z art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a u.p.t.u. przez dokonanie błędnej interpretacji, ograniczającej zasady neutralności i proporcjonalności podatku VAT, których konieczność przestrzegania wynika z dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. Nr L 347, str. 1, z późn. zm.; dalej: dyrektywa 112).